καλημερα! δεν ξερω εαν οι καρκινοι ειναι οντως τοσο σκληροι, ξερω ομως πως οι ανθρωποι γινονται αναισχυντοι οταν παψουν να αγαπανε. βρες τη δυναμη να πας ενα βημα πιο μπροστα, ξερω πως ειναι δυσκολο αλλα πιστεψε με , αξιζει . ολο αυτο που αναφερεις το εζησα μετα απο δεκαπεντε χρονια, και ακομη δεν ξερω εαν ειμαι ζωντανη....
Δεν μου πέφτει λόγος...αλλά Καρκίνος που αντιδρά έτσι, μάλλον πληγωμένος αισθάνεται. Δεν υπάρχει το ενδεχόμενο, λέω εγώ τώρα, κάτι να έκανες που ούτε έχει περάσει απο το αθώο κεφαλάκι σου.;;; Κάτι που έιπες;; Που έδειξες ή που δεν έδειξες;; Καρκίνος πληγωμένος και που δεν τον τρέφεις συναισθηματικά ή που τον αγνοείς, μαζεύει τα μπογαλάκια του και στρέφει το βλέμμα προς το Νότο. Αυτά επι του γενικού...απο κει κι έπειτα, οι άνθρωποι, ευτυχώς για όλους μας, έχουν τις ιδιορρυθμίες τους, οι οποίες, ευτυχώς ξαναλέω, δεν συμβαδίζουν με τις αστρολογικές προβλέψεις. Κι έτσι, απολαμβάνουμε εκπλήξεις...
ευχαριστώ για τα σχόλιά σας. πραγματικά είναι μια ανακούφιση.
και απλά για να απαντήσω σε μερικές απορίες εύλογες, όχι. δεν έκανα τίποτα. τίποτα απολύτως. απλά το διάστημα που ήμασταν σε απόσταση ο ένας από τον άλλο, άρχισε να απομακρύνεται σταδιακά και να μιλά συνεχώς για το αν θα αντέξουμε την απόσταση, αν αυτή παραταθεί για κάποιους μήνες. εγώ απάντησα πως δεν τίθεται καν θέμα...
δεν περιγράφεται το συναίσθημα, όταν σε αδειάζει έτσι ο άλλος. όταν ο κοσμος που χτίζεις κάθε μέρα με τον άλλο, γκρεμίζεται στη στιγμή. δεν είναι λίγο δέκα μήνες. άλλωστε το συναίσθημα δε μετριέται με μήνες. αλλά σίγουρα είναι χειρότερο μετά από 15 χρόνια...(λυπάμαι πολύ, avelio...)
το σίγουρο είναι πως με διέλυσε. χωρίς να έχω πράξει τίποτα το κακό. αν και τελικά, αγάπη σημαίνει να συγχωρείς. σωστά; το 'γιατί' ΄ίσως να μην το μάθω ποτέ. γιατί ο άνθρωπος που αγάπησα τόσο πολύ, έχει εξαφανιστεί και ούτε καν έχει δείξει την παραμικρή ενοχή ή ευαισθησία.
εύχομαι να μη σας συμβεί ποτέ. δεν αξίζει σε κανέναν τέτοιος πόνος.
δυστυχως αλλα ακριβως την ιδια απορια εχω και εγω για τους καρκινους.χωρισαμε πριν απο 2μηνεσ μετα απο 8 μηνεσ ενω κανονιζαμε τις διακοπες με προφαση οτι θα ελειπε 9 μηνες επαρχια την στιγμη μαλιστα που θα πηγαινα και εγω μαζι..στα δυσκολα ειμουν εκει στις χαρες και στις λυπες του(και πιστεψε με για 8 μηνες του ετυχαν πολλες).απλα ειναι ευαισθητοι παρτακηδες!
γιατί οι καρκίνοι είναι τόσο σκληροί;
και απλά για να απαντήσω σε μερικές απορίες εύλογες, όχι. δεν έκανα τίποτα. τίποτα απολύτως. απλά το διάστημα που ήμασταν σε απόσταση ο ένας από τον άλλο, άρχισε να απομακρύνεται σταδιακά και να μιλά συνεχώς για το αν θα αντέξουμε την απόσταση, αν αυτή παραταθεί για κάποιους μήνες. εγώ απάντησα πως δεν τίθεται καν θέμα...
δεν περιγράφεται το συναίσθημα, όταν σε αδειάζει έτσι ο άλλος. όταν ο κοσμος που χτίζεις κάθε μέρα με τον άλλο, γκρεμίζεται στη στιγμή. δεν είναι λίγο δέκα μήνες. άλλωστε το συναίσθημα δε μετριέται με μήνες. αλλά σίγουρα είναι χειρότερο μετά από 15 χρόνια...(λυπάμαι πολύ, avelio...)
το σίγουρο είναι πως με διέλυσε. χωρίς να έχω πράξει τίποτα το κακό. αν και τελικά, αγάπη σημαίνει να συγχωρείς. σωστά; το 'γιατί' ΄ίσως να μην το μάθω ποτέ. γιατί ο άνθρωπος που αγάπησα τόσο πολύ, έχει εξαφανιστεί και ούτε καν έχει δείξει την παραμικρή ενοχή ή ευαισθησία.
εύχομαι να μη σας συμβεί ποτέ. δεν αξίζει σε κανέναν τέτοιος πόνος.
χαλάρωσε, είναι καλοκαίρι....μπορεί να το σκεφτεί καλύτερα και να επιστρέψει....