Το καλυτερο απ' όλα ειναι να είμαστε ειλικρινείς με τους άλλους και με τον εαυτο μας.
απο τη στιγμή που ο έρωτας σου έχει τελειωσει καποια στιγμή θα κουραστείς τόσο που θα τον στεναχωρήσεις ΄με τον χειρότερο τρόπο και θα τον κάνεις εχθρο σου.
Επίσης μπορεί΄κι εκέινος να αισθανεται όπως εσύ οποτε να χάνεται κι οι δυο το χρονο σας και τη ζωή σας επειδή κανείς δεν θέλει να στεναχωρήσει τον άλλο.
Ενηλικίωση κι ωριμότητα δεν σημαίνει να αποφεύγουμε την αλήθεια για να μην στεναχωρηθούμε ή΄να μην στεναχωρήσουμε.
Σημαίνει να μάθουμε να αποδεχόμαστε τις δυσάρεστες αλήθειες που έτσι κι αλλιώς υπάρχουν και να μάθουμε να τις διαχειριζόμαστε χωρίς να μας διαλύουν.
Δεν είναι δική΄μας ευθύνη να μάθουμε τους άλλους να αποδέχονται και να διαχειρίζονται τις δυσάρεστες αλήθειες της ζωής τους.Η δική μης ευθύνη είναι να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στον εαυτο μας και στους άλλους.
Είμαι πολύ μεγαλύτερή σου αλλά επίσης έχω ένα πολύ διαφορετικό μπακράουντ κι έτσι δεν μπορώ να μπω στην ψυχολογία του κοριτσιού εκείνου που από τα 15 του είναι σταθερά με τον ίδιο άνθρωπο.
Μου έτυχε πρόσφατα να βιώσω μία παρόμοια κατάσταση.
Μια ιστορία με έναν απερίγραπτα υπέροχο άνθρωπο που όμως αντικειμενικές συνθήκες σε συνδυασμό με δικά μου προβλήματα [ που ναι, με έχουν αλλοιώσει και ίσως καταστρέψει ως άνθρωπο] με οδήγησαν στο να δώσω ένα τέλος.
Η σχέση μας ήταν τέτοια που παρ όλο που έχουμε τελειώσει ως ζευγάρι τον αγαπάω πολύ βαθειά και τρυφερά.
Ξέρω οτι περνάει δύσκολα και αυτό με στεναχωρεί.
Ξέρω οτι είναι δυνατός και θα τα καταφέρει.
Θέλω να ξέρω οτι θα προχωρήσει στη ζωή του και θα μ αφήσει πίσω.
Και ξέρεις κάτι?
Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που ένιωσα οτι μ αγαπάει με εκείνο το είδος της αγάπης που είναι αδιαπραγμάτευτο.
Δεν ξέρω κατά πόσο από μια παράγραφο που γράφει κάποιος το θέμα του μπορεί ο άλλος να καταλάβει και να βοηθήσει.
Γενικά η γνώμη μου πάντως είναι ότι αυτά θέλουν μια ειλικρινή συζήτηση. Να θέσεις τα θέματα κάτω, να πεις αλήθειες που πονάνε και να ακούσεις και εσύ μερικές...αλλιώς στην φάση που είσαι...που ψάχνεις μια αφορμή για να φύγεις και μια κλωστή να πιαστείς...πιθανό σενάριο είναι να έρθει κάποιος στην ζωή σου....και να σου δώσει εκείνος την λύση που εσύ δεν μπορείς να δώσεις...Θέλει λίγο θάρρος...να βάλεις το μαχαιράκι εκεί που πονάει....και να πάρεις την ώριμη απόφαση..
Αχ, τι όμορφα τα 23! Διασκέδασε τα! Πέρνα καλά! Μην πιέζεις τον εαυτό σου, να μένει σε μία κατάσταση, που δε σου προσφέρει αυτά που χρειάζεσαι! Όταν τελειώνει ο έρωτας, δεν τελειώνει και η ζωή. Και όλοι οι άνθρωποι πονάνε, παίρνουν δύσκολες αποφάσεις, ζορίζονται και τελικά επιβιώνουν, έχοντας μάθει και κάτι παραπάνω.Αυτό που εγώ έχω μάθει σίγουρα και θέλω να σου πω, είναι ότι το κεφάλι σου θα το χτυπήσεις ούτως ή άλλως αργότερα, εάν μείνεις ή φύγεις και το κάνεις όμως για τους λάθος λόγους. Τουλάχιστον κάνε ό,τι αποφασίσεις για τους σωστούς λόγους και με ειλικρίνεια πρωτίστως απέναντι στον εαυτό σου και τότε σου εγγυώμαι ότι το κεφαλάκι σου δε θα πάθει τίποτα.
αδιεξοδο -μια γνωμη βρε αδελφε θελω
απο τη στιγμή που ο έρωτας σου έχει τελειωσει καποια στιγμή θα κουραστείς τόσο που θα τον στεναχωρήσεις ΄με τον χειρότερο τρόπο και θα τον κάνεις εχθρο σου.
Επίσης μπορεί΄κι εκέινος να αισθανεται όπως εσύ οποτε να χάνεται κι οι δυο το χρονο σας και τη ζωή σας επειδή κανείς δεν θέλει να στεναχωρήσει τον άλλο.
Ενηλικίωση κι ωριμότητα δεν σημαίνει να αποφεύγουμε την αλήθεια για να μην στεναχωρηθούμε ή΄να μην στεναχωρήσουμε.
Σημαίνει να μάθουμε να αποδεχόμαστε τις δυσάρεστες αλήθειες που έτσι κι αλλιώς υπάρχουν και να μάθουμε να τις διαχειριζόμαστε χωρίς να μας διαλύουν.
Δεν είναι δική΄μας ευθύνη να μάθουμε τους άλλους να αποδέχονται και να διαχειρίζονται τις δυσάρεστες αλήθειες της ζωής τους.Η δική μης ευθύνη είναι να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στον εαυτο μας και στους άλλους.
Μου έτυχε πρόσφατα να βιώσω μία παρόμοια κατάσταση.
Μια ιστορία με έναν απερίγραπτα υπέροχο άνθρωπο που όμως αντικειμενικές συνθήκες σε συνδυασμό με δικά μου προβλήματα [ που ναι, με έχουν αλλοιώσει και ίσως καταστρέψει ως άνθρωπο] με οδήγησαν στο να δώσω ένα τέλος.
Η σχέση μας ήταν τέτοια που παρ όλο που έχουμε τελειώσει ως ζευγάρι τον αγαπάω πολύ βαθειά και τρυφερά.
Ξέρω οτι περνάει δύσκολα και αυτό με στεναχωρεί.
Ξέρω οτι είναι δυνατός και θα τα καταφέρει.
Θέλω να ξέρω οτι θα προχωρήσει στη ζωή του και θα μ αφήσει πίσω.
Και ξέρεις κάτι?
Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που ένιωσα οτι μ αγαπάει με εκείνο το είδος της αγάπης που είναι αδιαπραγμάτευτο.
Γενικά η γνώμη μου πάντως είναι ότι αυτά θέλουν μια ειλικρινή συζήτηση. Να θέσεις τα θέματα κάτω, να πεις αλήθειες που πονάνε και να ακούσεις και εσύ μερικές...αλλιώς στην φάση που είσαι...που ψάχνεις μια αφορμή για να φύγεις και μια κλωστή να πιαστείς...πιθανό σενάριο είναι να έρθει κάποιος στην ζωή σου....και να σου δώσει εκείνος την λύση που εσύ δεν μπορείς να δώσεις...Θέλει λίγο θάρρος...να βάλεις το μαχαιράκι εκεί που πονάει....και να πάρεις την ώριμη απόφαση..