Ειμαι πολυ χαλια. Εκει που λέω ορθοποδω και ξεχνω, να σου το παρελθον που επιδιωκει επιστροφές. Παρελθόν με πολύ καλές αλλα και πολύ κακες αναμνήσεις εντονες αναμνησεις...υδροχοιστικο παρελθον που ζηταει συγγνωμη..και ενω ειμαι καλος ανθρωπος δεν ξερω αν μπορω να συγχωρεσω και να ξεχασω...σκληρες καταστασεις και αναμνησεις αναξιοπρεπεις και γιατους 2... δεν ξερω τι να κανω..απο τη μια μου δινεται το εδαφος να μιλησω για ολα αυτα που με στοιχειωναν τον τελευταιο καιρο..απο την αλλη ο εγωισμος μου και η αξιοπρεπεια μου δεν με αφηνουν να κανω κιχ! εχω μουδιασει... γιατι τοσες ψυχολογικες δοκιμασιες??? δεν αντεχω αλλο...εγω απλα εψαχνα εναν ανθρωπο να με αγαπα...αυτο μονο...γιατι να πρεπει να αντιμετωπισω ολα αυτα τα γυρω-γυρω...και αν επιτελους θελει συγχωρεση...γιατι τα εκανε ολα αυτα?..εγω ημουν παντα εκει...δεν κουνηθηκα ποτε απο τη θέση μου.