Να σας εκμυστηρευτώ κάτι; Συνήθως, μου κολλάνε διάφορα τραγούδια τα οποία σιγοψιθυρίζω καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Το ίδιο μου συμβαίνει και με τις αστρολογικές θέσεις/όψεις. Για παράδειγμα σήμερα ήταν μέρα Β. Δεσμού στον Ταύρο. Χτες ήταν Πανσέληνος στον Σκορπιό, το Σάββατο ήταν διέλευση Σελήνης από το Μεσουράνημα κ.ο.κ. Χρωματίζω αστρολογικά τις μέρες μου, όσο περίεργο και αν ακούγεται. Δίνει νόημα στη μίζερη ύπαρξή μου.

Σκεφτόμουν πόσο σημασία έχει ο Β. Δεσμός μου στον Ταύρο. Πόσο αναγκαίο για μένα είναι να έχω μια στέγη, ένα καταφύγιο. Και κατά ένα περίεργο τρόπο το στερούμαι. Το τελευταίο διάστημα ζω σα τσιγγάνα. Λίγο εδώ λίγο εκεί, πλάκα έχει. Αλλά η εσωτερική μου φωνούλα βροντοφωνάζει: «Where can I find a place that I can call home?».

Κοιτάω τις εναλλακτικές μου. Με πιάνει απελπισία!

Πάντα είχα την εντύπωση ότι αυτό το σημείο του χάρτη μου αφορούσε την οικογένειά μου. Τελικά έκανα λάθος! Αφορά εμένα!

The love that I need will never be found at home!

http://www.youtube.com/watch?v=eopMaCE_2Yg

Και κάπως έτσι έγινα νομάς. Σε μια προσπάθεια να βρω το δικό μου home. Εκεί που νόμιζα ότι το βρήκα, όλα στραβά. Νόμος του κυρίου είπαμε. Νομοτέλεια! Και το ρεσουμέ της υπόθεσης; Ξαναγύρισα σε αυτά που ήθελα να ξεφύγω. Όχι λόγω αδυναμίας αλλά λόγω συνθηκών, πρακτικών κυρίως. Ειρωνικό! Κάποιος μου κάνει πλάκα, δε μπορεί. Να έχεις ένα σπίτι που δε σε θέλουν, δε σε αγαπούν και παρόλα αυτά να αναγκάζεσαι να γυρνάς εκεί. Αλάτι σε πληγή και μάλιστα οικειοθελώς! Και ένα παράπονο; Γιατί; Γιατί το σύμπαν με δρομολογεί πάλι εκεί; Για να διεκδικήσω αυτά που μου στέρησαν; Αφού δεν πρόκειται να μου τα δώσουν. Μόνο χαμένη ενέργεια. Που κακά τα ψέματα δε μου έχει απομείνει και πολύ με όλο το συφερτό των προβλημάτων που με διακρίνει.

Κουράστηκα! Νοιώθω 100 χρονών! Νοιώθω Άτλας με πήλινα πόδια. Νοιώθω εγκλωβισμένη. Δε μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν. Όπου και να στραφώ νομίζω ότι θα μου στερήσουν ή θα αυτο-στερηθώ για λόγους ευγνωμοσύνης-ευπρέπειας, το μεγαλύτερο μου απόκτημα: την αυτο-έκφραση. Πουθενά δε θα μπορώ να είμαι ο εαυτός μου. Πάντα θα πρέπει να καταπιέζομαι προκειμένου να με αφήνουν στην ησυχία μου.

Follow the rules! Ακούς father Κρόνε; Συμμόρφωση και πειθαρχία. Και τι κατάλαβα; Κορόιδο! Όλοι έχουν δικαιώματα και απαιτήσεις εκτός από μένα. Παιδί ενός κατώτερου Θεού; Αδυναμία δική μου να βάλω όρια;

Δεν ξέρω.

Αυτό που ξέρω είναι ότι με διακατέχει μια τεράστια επιθυμία να τα σαρίσω όλα και να χτίσω πάνω στα αποκαΐδια. Και αυτή τη φορά όχι με πέτρες αλλά με μπετόν αρμέ και σιδεριές και μονώσεις παντώς τύπου. Και σουηδική θέρμανση, για να διατηρεί η καρδούλα τη θέρμη της. Και να έχει χρώματα, αρώματα, υφάσματα μαλακά, περίεργα αντικείμενα, διακόσμηση έθνικ και πάνω από όλα να είναι το ησυχαστήριο μου. My happy place! Δικό μου, μόνο δικό μου! Και εκεί μέσα να υπάρχει αγάπη, πολλή αγάπη. Και τρυφερότητα που να ξεχειλίζει με κάθε άγγιγμα και βλέμμα.

Τώρα καταλαβαίνετε γιατί ο Β. Δεσμός στον Ταύρο ήταν παρών στις σκέψεις μου σήμερα;