Μια απορία από μια απελπισμένη σκορπιό που τρέφει πολύ θετικά συναισθήματα(φιλικά) για ένα τοξοτάκι αλλά εισπράτει τα χειρότερα,όχι μίσος,ούτε κακία,ούτε λύπηση...αλλά το πιο οδυνηρό...την αδιαφορία.Είτε υπάρχω είτε όχι ένα και το αυτό και να ψωφήσω χαμπάρι δεν θα πάρει.Μόνο όταν έχει την ανάγκη μου αρχίζει τα ναζάκια και τις αγάπες.Ξαφνικά είμαι η γλυκούλα του,το δεξί του χέρι,το καλύτερο κορίτσι.
Τόσο αναίσθητοι είστε και να το πάρω απόφαση ή έχετε συγκεκριμένο τρόπο σκέψης που αδυνατώ να κατανοήσω και μπορεί κάποιος από σας να με διαφωτίσει...όχι τίποτε άλλο αλλά έχω όλους τους τοξότες στην μπούκα.Κρίμα δεν είναι να χαλάμε τις καρδιές μας για μια παεξήγηση;;;;
Εγώ έχω κάθε καλή διάθεση να προσπαθήσω να σας καταλαβω...