O τοξότης στρέφει το βλέμμα και το τόξο του στον ουρανό,αισιοδοξεί ακόμα και στην πιο απίθανη περίπτρωση.Ο τοξότης ως γνήσιο τέκνο του Δία έχει τύχη...Ο τοξότης,ο τοξότης,ο τοξότης...

Κι εγώ που είμαι τοξότης με ωροσκόπο τοξότη γιατί έχω βυθιστεί σε μία μάταιη δίνη απελπισίας?

Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω,
δεν προχωράω πίσω ή μπροστά
κι όλα αυτά που θέλω ν'αγαπάω
δε μ'ανατριχιάζουν πια.

Δεν ελπίζω,δεν πράττω,αφήνομαι στις ελκτικές δυνάμεις του καναπέ που με ρουφάει σαν μαυρη τρύπα ένα αστράκι χαμένο,πρώτα ρουφά το χρώμα του,μετά την ουσία.Μισώ τον καναπέ,μισώ κι εμένα που δε σηκώνομαι,μισώ την πολιτική κατάσταση,τους σημοσιογράφους και περισσότερο μισώ τον πολίτη που μέσα στην άγνοιά του αδιαφορεί και πετάει μονάχα καμια τυχαία φρασούλα χωρίς καλά-καλά να γνωρίζει κι ο ίδιος τί είπε και γιατί.Μισώ που όλα γύρω μοιάζουν τόσο αδιαφορά και -χειρότερα- μισώ που οι άνθρωποι γύρω μου είναι τόσο αδιάφοροι,ανίκανοι να μου δημιουργήσουν μία μονάχα μικρούλα συγκίνηση... Πώς να βγω από εδώ?Γυρναω γύρω-γύρω μα δε θυμάμαι από που μπήκα για να βγω...

~Ω! Δεν αντέχω το καλύτερο

Μα ούτε το χειρότερο μπορώ να υπομένω

Κι ελπίζοντας σε κάτι που δε θα 'ναι πιθανό

Μα ούτε και απίθανο

Κάθομαι εδώ και περιμένω ... ~

http://www.youtube.com/watch?v=v0MyoBzJH7c&feature=related