Τοξοτίνα in need..!

Γνώρισα τον Ζυγό μου πριν από -σχεδόν- ένα χρόνο...Ήμουν σε μία περίεργη φάση,βγαίνοντας από μία ταλαιπωρημένη σχέση φθοράς,και με στόχους που έχριζαν της πλήρους προσήλωσής μου...Εκείνος μόλις είχε βγει από μία μακροχονιοτατη σχέση...Έτσι μείναμε για ένα διάστημα στο "ένα βήμα μπροστά,ένα βήμα πίσω" ,με μεγάλες παρόλ'αυτά συγκινήσεις,μέχρι που κάποια στιγμή που για μερικές μερες "χαλάρωσε" αρκετά η επαφή μας,σε μια τοξοτίσια παρόρμηση,συνοδευόμενη από αλκοόλ και ξενύχτι μέχρι θανάτου,αντάλλαξα ένα φιλί με ένα κοινό γνωστό μας (ναι,ξέρω,είχα δεν είχα την έκανα τη μ@λ@κι@)...Μετά...Ποιός είδε τον Ζυγό και δεν τον φοβήθηκε...Μετά από δύο σουρρεαλιστικούς καβγάδες και ανταλλαγή πυρών όπου βρισκόμασταν,σταματήσαμε να μιλάμε εντελώς.Αλλά τον είχα ερωτευτεί.Από την αρχή.Όταν πήγαινα να τον συναντήσω ένιωθα το σφιξιμο στο στομάχι και γέλαγα με  τα χάλια μου,περίμενα ολημερίς την ωρα που θα δω τα ψηφία του αριθμού του να στήνονται μπροστά στην οθόνη του κινητού μου (φυσικά και δεν τον έπαιρνα εγώ,η άνετη...) και γενικά,είχα να νιώσω πως είναι να ξεπερνάς τη λογική σου από τον παιδικό μου έρωτα,ο οποίος φυσικά δεν είχε καμία λογική.Και όμως,παρά τα όσα νόμιζα,υπάρχει ακόμα Έρωτας.Έτσι,δεν κατάφερα να πάω πουθενά στην προσωπική μου ζωή,συγκρίνοντας τα πάντα με τον άνθρωπο που όπως έλεγα πρόσφατα,θα πρέπει να του φτιάξουν άγαλμα,ως το Ιδανικόν του ανθρώπου.Φυσικά,δεν τον ενόχλησα ποτέ ξανά από τότε και ας καιγόμουν κάθε μέρα γι'αυτόν.Για μια περίοδο η οποία ονομάστηκε "περίοδος του άκυρου like" μπορεί να μη μου μιλούσε αλλά μου έκανε συνεχώς Like διαδικτυακώς,και όπως μια μέρα του 'ρθε,έτσι μια μέρα του 'φυγε,ξαφνικά.Ξανά στο τίποτα.

 Και ξαφνικά,σήμερα,μετά από μερικά διαδικτυακά σχόλια περί της πολιτικό-κοινωνικής κατάστασης,βλέπει ότι έπιασα δουλειά σε ένα μαγαζί και μου στέλνει μήνυμα.Τώρα θα πείτε "Ε,και?" αλλά σας βεβαιώ,δεν είναι τόσο απλό,για 'μενα τουλάχιστον που δεν είχα καν ελπίδα να μιλήσω ξανά μαζί του.Και καταλήγουμε να μιλάμε δύο ώρες επί παντός επί στητού και κλείνουμε με την αόριστη υπόσχεση "τα υπόλοιπα από κοντά"...

Λέτε να έδινε ποτέ μία ακόμα ευκαιρία?