Ο αστρο-γκουρού μού λέει ότι δεν είναι ο Κρόνος το πρόβλημά μου (βλ. παλαιότερο ποστ) αλλά ο Χείρωνας που βρίσκεται απέναντι, στον Καρκίνο στον 11ο σε ακριβή αντίθεση. Και γενικότερα σε αντίθεση με το στέλιουμ που έχω στον 5ο.

Σε επίσης άλλο ποστ ο μισός ζωδιακός τα έβαλε με τους μισούς πλανήτες. Και καλά τους κάναμε.  

Ανακεφαλαιώνω. Τον Κρόνο τον καταλαβαίνω, ο Ουρανός μαζοχιστικά με εξιτάρει, τον Πλούτωνα τον έχω συνηθίσει. Με το Χείρωνα ΔΕΝ ΒΓΑΖΩ ΑΚΡΗ.

Το ζήτημα είναι όμως, ότι για να αποδεχθείς τον εαυτό σου πρέπει να αποδεχθείς τις πληγές σου, το μπέρδεμα σου, το χάος σου, τις αδυναμίες σου. 

Αυτό πώς το κάνεις;