γεια σας..εδώ και πολλέσ μέρες η κατάσταση μου έχει γίνει ανυπόφορη.. έχω χωρίσει εδώ και 3 μήνες περίπου με τον σκορπιό.. μία ήμουν καλά μία όχι..ε τον τελευταίο καιρό νιώθω απαίσια..έτυχε το σάββατο να πάω σε ένα πάρτυ και ηταν εκεί..με κοίταζε λίγο μου λέγανε..όταν πέρναγε από δίπλα μου γύριζε το κεφάλι..μετά είχε πει πολυ και μιλούσε εκεεί με μία κοπέλα που πάλι καλα την ηξερα..όταν τα χαμε μου την κορόιδευε συνέχεια..αγκαλιάζονταν και όλο μαλακίες..μετά ούτε ένα βλέμμα δεν μου έριχνε..δεν ξέρω γιατί αλλά εκείνη τη στιγμή λύγισα..τον έβλεπα έτσι πιομένο να λέει ασυναρτησίες ..σε εκέινο το μαγαζί πέρυσι την ίδια μέρα τα φτιάξαμε..έτσι ήταν λίγο πιομένος και δεν ήξερε τι έλεγε αλλά ήταν πολύ γλυκός τοτε..μου ήρθαν στο μυαλό όλες οι αναμνήσεις. και έλεγα από μέσα μου μα γιατί ρε γαμώτο..κάποτε ήμουν τα πάντα για αυτόν και τώρα πια ούτε ενα βλεμμα..ήθελα να ξερα αυτος δεν ενιωσε τιποτα απο τα παλια...δεν καταλαβαινω γιατι να νιωθω τοσο ασχημα..ετρεξα λίγο πιο πέρα και έβαλα τα κλάματα..ακουγα τη φωνή του και είχα ενα αγχος η καρδια μου χτυπούσε παρα πολυ δυνατα..το ξερω πως πια δεν τον ενδιαφερω ..μου φερθηκε ασχημα αλλα αυτο που δεν μπορω να χωνεψω ειναι πως ειναι δυνατον με το που σε χωριζει ενας ανθρωπος να ειναι λες και βλεπεισ αργοτερα μπροστα σου εναν ξενο..με εκανε να νιωσω λες και δεν τα χαμε ποτε..λες και δν ημουν απολυτως τιοποτα γι αυτον..έχω πάθει κατάθλιψη δεν μπορώ να βγω απο το σπιτι, εχω χασει πανω απο πεντε κιλασ δν τρωω..δεν αντεχω αλλο........μου περνανε απο το μυαλο πολλεσ κακες σκεψεις. με κατεστρεψε τελειως..ξερω πως οι περισσοτεροι θα λετε θα τον ξεπερασεις θα δεις και τα λοιπά αλλά δεν μου ελειπε απολυτως τιποτα απο αυτο τον ανθρωπο και θα το βλεπε πως αν ηταν μαζι μου δεν θα τον αφηνα για τιποτα και για κανεναν..απλα νιωθω πολυ αχρηστη..