Είναι συγκλονιστικό πόσο διαφορετικά φαίνονται όλα.

Μυρωδιές, ήχοι, στίχοι και μουσικές, αγγίγματα και εικόνες, σκέψεις και αναμνήσεις. Εσύ ο ίδιος.

Δεν ξέρω αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, δεν ξέρω αν είμαι καλύτερος άνθρωπος. Το δικό μου Καθαρτήριο, σκληρό και διαρκές, ύπουλο και βίαιο,  Πλουτώνιο και Ποσειδώνιο μαζί με έκανε αυτό που είμαι. Δεν έχω φτάσει ακόμα εκεί που θέλω. Πλέον όμως, ξέρω ότι μπορώ. Και θα φτάσω.

Ήδη βγήκα από το δωμάτιο με τους καθρέφτες.

Όλα φαίνονται αλλιώς όταν αλλάζεις τη ματιά σου.  Όλα είναι πιο καθαρά, πιο απλά, πιο ήρεμα, άλλοτε πιο όμορφα κι άλλοτε πιο δύσκολα. Χωρίς παραμορφωτικούς φακούς. Εσύ και οι άλλοι. Αλλιώς.

Καλώς σας βρήκα λοιπόν.

Ξανά.

;)