Τι είναι αυτό το κακό..
Ντε και καλά να εκλογικεύουμε τον έρωτα;
Όλα να τα περνάμε από το κόσκινο του μυαλού και να χάνουμε την ουσία.
Φοβόμαστε να νιώσουμε γιατί κάποτε πληγωθήκαμε. Ή γιατί ακούσαμε πως είναι όταν πληγώνεται κάποιος και φοβόμαστε μη μας συμβεί.
Πόσο ανούσιο είναι όλο αυτό.
Να συγκρατούμε λόγια και συναισθήματα.. Να βάζουμε την καρδιά μας στον πάγο συνειδητά.
Η καρδιά θέλει φλόγα. Θέλει πάθος και τρέλα.
Αλλιώς επιβιώνει, δεν ζει.
Που είναι το λάθος στο να ερωτεύεσαι τρελά; Δεν θα καταλάβω ποτέ νομίζω.
Δεν θα καταλάβω ποτέ τους ανθρώπους που μαζεύονται συναισθηματικά. Που προστατεύουν τον εαυτό τους.
Χίλιες φορές εκτεθειμένη και γεμάτη συναισθήματα και εμπειρίες παρά στεγνή και λογική.
Χίλιες φορές να λυπάμαι που έχασα κάποιον, παρά να λυπάμαι για τα απωθημένα μου.
Χίλιες φορές μιά στο κόκκινο και μια στο κατάμαυρο παρά βουτηγμένη στο γκρίζο.
--------
"... Τότε η αλεπού είπε
- Η ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγώ κότες, οι άνθρωποι κυνηγούν εμένα. Όλες οι κότες
μοιάζουν μεταξύ τους κι όλοι άνθρωποι μοιάζουν το ίδιο. Λοιπόν, κι εγώ κάπως
βαριέμαι. Όμως, αν με εξημερώσεις, η ζωή μου θα μοιάζει σαν να την πλημμύρισε ο
ήλιος. Θα γνωρίσω ένα θόρυβο από βήματα διαφορετικά απ' όλα τ' άλλα. Τα άλλα
βήματα με κάνουν να καταχωνιάζομαι μέσα στη γη. Το δικό σου θα με φωνάζει να βγω
έξω από την τρύπα μου, σαν να 'ναι μια μουσική. Κι ύστερα, κοίταξε! Βλέπεις εκεί κάτω
τα σταροχώραφα; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Για μένα, το σιτάρι δεν χρησιμεύει σε τίποτε. Κι
αυτό είναι θλιβερό! Μα εσύ έχεις χρυσαφένια μαλλιά. Θα 'ναι υπέροχα όταν θα μ' έχεις
εξημερώσει! Το στάρι που είναι χρυσαφένιο, εσένα θα μου θυμίζει. Και θ' αγαπώ το
θόρυβο του ανέμου καθώς θα περνάει ανάμεσα από τα στάχυα του σταριού.
Η αλεπού σώπασε και βάλθηκε να κοιτάζει το μικρό πρίγκιπα για πολλή ώρα.
Σε παρακαλώ εξημέρωσέ με! είπε.
-Το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω.
-Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα έτοιμα απ’ τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με.
-Τι πρέπει να κάνω; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…
Την επόμενη μέρα ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε.
-Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τ’ απόγευμα από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ’ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…Χρειάζεται κάποια τελετή.
-Τι πάει να πει τελετή; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, μια ώρα με τις άλλες ώρες. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια τελετή στους κυνηγούς. Χορεύουν την Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού. Η Πέμπτη λοιπόν είναι υπέροχη μέρα. Πάω και κάνω βόλτα ίσαμε τ’ αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν οποτεδήποτε, οι μέρες θα έμοιαζαν σαν όλες, κι εγώ δε θα είχα ποτέ διακοπές.
Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα του αποχωρισμού:
-Αχ, είπε η αλεπού… Θα κλάψω.
-Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ θέλησες να σε εξημερώσω…
-Σωστά, είπε η αλεπού.
-Όμως θα κλάψεις, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Σωστά, είπε η αλεπού.
-Τι κέρδισες λοιπόν;
-Κέρδισα, είπε η αλεπού, το χρώμα του σταριού.
Έπειτα πρόσθεσε.
-Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα μυστικό.
Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.
-Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο, δεν είσαστε τίποτα ακόμα, τους είπε. Κανείς δε σας έχει εξημερώσει και δεν έχετε εξημερώσει κανέναν. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Μια αλεπού ίδια μ’ άλλες εκατό χιλιάδες. Γίναμε όμως φίλοι και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο.
Και τα τριαντάφυλλα στέκονταν θιγμένα.
-Είσαστε όμορφα, όμως είσαστε άδεια, τους είπε ακόμα. Δεν πεθαίνει κανείς για σας. Βέβαια, το δικό μου τριαντάφυλλο ένας απλός περαστικός θα έλεγε πως σας μοιάζει. Όμως εκείνο μόνο του έχει περισσότερη σημασία απ’ όλα εσάς, αφού εκείνο είναι που πότισα. Αφού εκείνο έβαλα κάτω απ’ τη γυάλα. Αφού εκείνο προστάτεψα με το παραβάν. Αφού σ’ εκείνο σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δύο τρεις για να γίνουν πεταλούδες). Αφού εκείνο άκουσα να παραπονιέται ή να κομπάζει ή κάποιες φορές ακόμα να σωπαίνει. Αφού είναι το τριαντάφυλλό μου.
Και ξαναγύρισε στην αλεπού:
-Αντίο, είπε…
-Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.
-Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.
-Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό.
-Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου…είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
-Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού.
-Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις.Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει.
λίγα τα λόγια γιατί ο Γκλέτσος μπορεί να φάει μόνο ένα lays...
όσο για το love story, είναι ολοφάνερα love history και για την ακρίβεια απλά history. τα 4 χρόνια το κάνουν και φαίνεται σκληρό, αλλά κάποιοι άνθρωποι θέλουν ελεεινά πολυ χρόνο για να καταλάβουν. το reunion δεν πιστευω ότι έγινε απο κίνητρα αγάπης whatsoever, απλά τους κίνησε η ανάγκη για το προδερμ και την ασφάλεια της σχέσης-που τους τύφλωνε 4 χρόνια και που δεν έχουν βρει 4 μήνες... βρέθηκαν out of stock και πετάχτηκαν μέχρι τον γείτονα για λίγη ζάχαρη κάπως...i know its sad, but true...
Παρορμηση της στιγμης,οποτε?
Θα δειξει!
Ασε,γιατι ειχα μπλεξει και εγω με εναν ομοϊδεατη,καρκινο δηλαδη,και αστα να πανε,δεν καναμε χωριο μαζι!
Εγω,εχω ωροσκοπο τοξοτη!
αλλα οι καρκινοι δεν ειναι σαν και αυτον!
τεσπα...
και εγω ξενερωσα...ρεεεεε...πολυ!
Και τι εννοω?
Οτι,το βλεπω και εγω οπως και εσυ μαλλον το θεμα,δηλαδη μετα απο 4 χρνια σχεσης,το επιπεδο επικοινωνιας κατεβηκε στο αν βαζουν προφυλακτικο με τους αλλους?
Ερωτας ,δεν υπαρχει μεταξυ τους!
Οσον αφορα το αρχικο ερωτημα,ως καρκινος,φυσικα και θα επιλεξω την δευτερη επιλογη!
και τα δύο αλλά με μέτρο
δεν θέλω να ζώ για να δουλέυω
όσον αφορά το γκομενουάρ θέμα
επειδή εμένα μου γυρίζουν όλα σε film noir
φαση
ε εχω φοβηθεί λίγο και λέω στην παρούσα περίοδο....
"μπαστα σενιορίτα stardust"....
απαισιος ηταν και ειναι..αλλα πως θα τον ριξω και αλλο..αμα δεν τον ανεβασω λιγο?
γιατι χανεις την τοξοτοσκονη???
ps:οι καρκινοι εχουν ενα θεμα..με τον υπερσπιζονται....by the way
για ποια ισορροπια μιλας?αναμεσα....?
Πραγματικά αρχίζω να απορώ: "Μήοως να πάω σε άλλη φυλή;" Που είναι τα στοιχεία του Τοξότη οεοοοοοοο.....;;;;;
Ε βρε Φεφε όχι και γκομενάκι ο Γκλέτσος!!!! Θα φάω τις κοτσίδες μου....Καρκινάκι by the way......
Τι θα προτιμούσα; Την ισορροπία μεταξύ αυτών των 2....Με έχει πιάσει η απληστία μου τώρα τελευταία...