λοιπον...εγω γενικα δεν πιστευω στα ζωδια....πιστευω οτι επηρεαζομαστε (οπως αρκετα ζωα) απο το νερο....και πιστευω οτι υπαρχει καποια συνδεση με την ΄περιοδό' της γυναικας και τη σεληνη....αλλα οχι οτι μεσω των ζωδιων μπορεις να μαθεις κι πολλα πραγματα...τελος παντων.
εγω γενικα ειμαι αρκετα αποφασιστικος χαρακτηρας, ξερω τι θελω και ευτυχως σχεδον παντα το εχω. επισης ειμαι απαθης με την καλη την εννοια...δηλ δεν καθομαι να σκασω και πολυ αν κατι παει στραβα (λεω δεν πειραζει την επομενη φορα), δεν 'ψυριζω' πολυ τα δεδομενα και διαφορα αλλα τετοια.
τωρα ομως εδω και ενα μηνα και κατι...δεν ξερω τι εχω παθει! δεν ξερω τι να κανω?ποιος εγω?
Ειχα μια σχεση 3 χρονια απο την οποια δεν ειχα κανενα παραπονο...ο φιλος μου ηταν τελειος/ιδανικος.....ζουσαμε σε αποσταση βεβαια, το οποιο μου αρεσε γενικα γιατι δεν ηθελα να εχω συνεχεια καποιον πανω απο το κεφαλι  μου (!!!) και βρισκομασταν τα πρωτα 2,5 χρονια μια με δυο φορες την εβδομαδα και τον τελευταιο μισο χρονο μια φορα την εβδομαδα, μπορει και 1 φορα τις 2εβδ.  Σε αυτα τα τρια χρονια περασα τελεια, ταιριαζαμε παρα πολυ με τον φιλο μου, και ημασταν πιστοι ο ενας στον αλλο οχι απο υποχρεωση ή ηθικους φραγμους αλλα επειδη το θελαμε. Τουλαχιστον εμενα δεν μου ερχοταν να φλερταρω με αλλον... Ομως τους τελευταιους μηνες που ημασταν μαζι τον εβλεπα λιγοτερο και ημουν και γεματη αγχος οποτε τον εβλεπα και αυτο δεν μου αρεσε!!! Τυχαινει λοιπον εκεινη την περιοδο να μου την πεσει ενας γνωστος μου που ειχα πολυυυυ καιρο να τον δω...και να επιμενει να βγουμε...να μην τα πολυλογω βγηκαμε και μετα πηγαμε σπιτι του και καταλαβαινεις... οποτε εγω παιρνω αποφαση να χωρισω...ελα ομως που στεναχωριομουνα και ολο καθυστερουσα τον χωρισμο... με αυτον τον γνωστο μου δεν εγινε τιποτα αλλο αν και επεδιωξε να ξαναβρεθουμε εγω δεν απαντουσα, αισθανομουνα τοση ντροπη και τυψεις και στεναχωρια. Μετα ομως απο λιγες μερες μου κανει ερωτικη εξομολογηση ενας φιλος μου (οχι κολλητος, αλλα της παρεας μου) με τον οποιο φασωνομαι. Χωριζω με το αγορι μου μετα απο πολυ κλαμα........  και αρχιζω να βρισκομαι στα κρυφα απο την υπολοιπη παρεα με αυτον που μου εκανε την εξομολογηση. Κρυφα απο την υπολοιπη παρεα γιατι δεν ηθελα να με βρισουν οτι βιαστικα, γιατι θα ειχαν δικιο. αυτος με θελει πολυ εδω και καιρο μου το εχει πει και μου το δειχνει....ειναι αρκετα διαφορετικος απο τον πρωην μου και επισης θα μενουμε στην ιδια πολη (αυτο με φοβιζει λιγο). αυτος τωρα (και με το δικιο του) μου λεει παρε μια αποφαση αν θες να ημαστε μαζι και να το ξερει και η παρεα και να το δειχνουμε γενικοτερα ή οχι, γιατι αυτη η κατασταση δεν μπορει να συνεχιστει.
εγω τωρα απο τη μερια μου περναω πολυ ωραια μαζι του και τον θελω (οχι οσο αυτος βεβαια αλλα δεν πειραζει) ομως σκεφτομαι τι θα πουν οι φιλοι μου (γιατι αξιζει να σημειωσω οτι γενικα ο πρωην μου ειχε κλεψει τις καρδιες ολων και ολοι τον συμπαθουσαν πολυ και στεναχωρεθηκαν που τον χωρισα) και τον πρωην μου (με τον οποιο επικοινωνησα και ειναι χαλια και στεναχωριεμαι και δεν μπορω να τον σκεφτομαι ετσι γιατι τον αγαπαω).
Δεν μπορω να πιστεψω πως τα σκατωσα ετσι! πως βιαστικα τοσο... Και τωρα δεν ξερω τι να κανω...πρεπει να αποφασισω! να μεινω για ενα διαστημα μονη μου? να τα ξαναβρω με τον πρωην μου? να τα φτιαξω με τον αλλο? να κλειστω σε μοναστηρι να ησυχασω...?