Γεια σας!Ειχα καιρο να γραψω κυριως γιατι δεν ενιωθα την αναγκη..Τωρα ομως...Ξαφνικα,απο το πουθενα,βρεθηκα να ειμαι το τριτο προσωπο..Ξαφνικα μπλεχτηκα σε μια απο αυτες τις καταστασεις που χρονια αποδοκιμαζα.."μα πως μπορουν και μπλεκουν με δεσμευμενους??πως αντεχουν να τον μοιραζονται??δε σκεφτονται τι θα πει ο κοσμος??"..Αυτη ηταν η αποψη μου..Τωρα ομως που ετυχε σε μενα το μονο που με ενδιαφερει ειναι να το ζησω..Αδιαφορω για τις γνωμες των αλλων,για τη δυσκολια της καταστασης,για να πατησω ποδι..Απλα θελω να το ζησω..Ομως βρισκομαι και σε μια συγχυση για το μετα,οταν καποιες μικρες στιγμες με τσιγκλαει το τι θα γινει μετα...Ποια ειναι η γνωμη σας..??Οσοι εχετε αναλογες εμπειριες θα με βοηθουσατε αν τις μοιραζοσασταν μαζι μου..Πρωτη φορα κανω κατι αντισυμβατικο και οι σκεψεις μου ειναι πολλες....Ξερω οτι καποια στιγμη καποιος θα πληγωθει..Μπορει και ολοι...Ομως γιατι κολλαει το μυαλο??Γιατι ενω καταλαβαινω ποσο ασχημο ειναι δεν μπορω να κανω πισω??Η μαγεια του ερωτα??Το φλερτ με το απαγορευμενο??Νιωθω σαν να ανακατευω τα χαρτια της τραπουλας για ενα παιχνιδι που ξερω ηδη οτι θα το χασω...Ομως θελω να παιξω....