13 Μαΐου.


   Με ρωτάς αν πρέπει να μου στείλεις τα βιβλία μου; Αγαπητέ μου, στο όνομα του Θεού, σε παρακαλώ απάλλαξέ με από αυτά. Δε θέλω πια να με καθοδηγούν, να με ενθαρρύνουν, να με εξάπτουν. Η καρδιά μου καίει αρκετά από μόνη της. Χρειάζομαι ένα τραγούδι για να με νανουρίσει και το βρήκα σε όλη του την πληρότητα στον Όμηρο. Πόσες φορές δεν ειρηνεύω το ταραγμένο μου αίσθημα τραγουδώντας, γιατί δεν έχεις δει ποτέ σου κάτι τόσο άνισο και τόσο άστατο όσο η καρδιά μου. Αγαπητέ μου, χρειάζεται άραγε να στο πω, εσένα που τόσο συχνά κράτησες το βάρος του να με βλέπεις να περνώ από τη θλίψη στην εκκεντρικότητα και από τη γλυκιά μελαγχολία στο καταστρεπτικό πάθος; Λοιπόν, μεταχειρίζομαι την καρδιά μου σαν άρρωστο παιδάκι: της κάνω όλα τα χατήρια. Όμως μην το πεις παραπέρα, υπάρχουν άνθρωποι που θα το παρεξηγούσαν.