εινια όμως ετσι ακριβώς όπως τα λέει...
οι γόβες είναι σκουρες κόκκινες μυτερες σαν μυτη ξιφια αγορασμενες απο το nak...και το party ειναι το δικό μου,στον επανω οροφο της μονοκατοικιας...να μοσχοβολουν οι ανθισμενες τριανταφυλλιες...2 λαμπες σε διαφορετικά χρωματα να αποτελουν το μοναδικό οπτικο εφε και φωτισμό ταυτοχρονα,και στο πικ απ το hotel California και στο μαγνητοφωνο κασσετα με τους ολυμπιανς...
τουρτα φραουλα με 3 οροφους πατεσπανι..της μαμας
.μαρτινι rosso antico...
Aqua di Parma και λευκα εσωρουχα Μινερβα
ναι, αλλα εγω ειμαι λιγο πιο μικρη, προτιμησα τα σεμπαγκο (τυπου) και εβαλα stairway to heaven για να χορεψω με το Νίκο, και να φιληθώ για πρώτη φορά στο στόμα, με γλώσσα...και μετά τα "φτιάξαμε" με τον πρώτο έρωτα της ζωής μου,πλατωνικό και ιδανικό...(διδυμάκι ο Νίκος )
τι και αν δεν έβαλα το δωδεκάποντο....
τι και αν δεν πήγα σε πάρτυ όπως όλοι οι άλλοι....
τι και αν η μόμη oldspice που ήρθε στα ρουθούνια ήταν του γλυκού μπαμπα...
τι και αν η μάνα μου δεν σκέφτηκε ποτέ να μου πάρει κάτι γυναικείο, αρνούμενη ότι μεγάλωνα (μάλλον με ήθελε να μείνω έτσι)....
τι και αν ο γιάννης και κάθε γιάννης βρισκόταν μόνο σαν εικονική πραγματικότητα, στο επαναστατημένο μυαλό....
συνέχιζα να κατεβάζω βροχές στο μαξιλάρι για όλα τα ανεκπλήρωτα....
συνέχιζα να κρύβω επιμελώς τη δίψα για φλέρτ και συνομωτικά γέλια με τις λιγοστές φίλες...
συνεχίζω να ονειρεύομαι την εφηβική αγκαλιά του τράκ....
συνεχίζω να νιώθω δέος απέναντι σε εκείνους που τα γεύτηκαν!!
Όμορφο, ατμοσφαιρικό και με κάνει να ζηλεύω τα δικά σου ψηλά τακούνια, που ήταν 35 Νο, και επιπλέον ο Γιάννης ήταν 1,88.! Ομολογώ πως στα δεκάξι μου είχα ύψος 1,75, φορούσα φλάτ Νο 40, και δεν υπήρχε σε κανένα Γ τμήμα κάποιος έστω και λίγο ψηλότερος από εμένα...Ευτυχώς στο λύκειο ψήλωσαν και τα αγόρια..!
Κοντά στα 16 - 17..
Πλησιάζει το τέλος της σχολικής χρονιάς και γίνεται το μεγάλο πάρτι που όλοι περιμέναμε. Τα αγόρια είχαμε αναλάβει να βοηθήσουμε τον συμμαθητή μας με την οργάνωση.
Φέραμε τα στερεοφωνικά μας, στήσαμε τα ηχεία, ορίσαμε τον χώρο του DJ ο οποίος θα έπαιζε την μουσική με 2 διαφορετικά μηχανήματα, διότι δεν είχαμε την πολυτέλεια του μείκτη.
Φτιάξαμε τα φωτορυθμικά μας και Φύγαμε σαν τις μέλισσες να πάμε να ετοιμαστούμε και να γυρίσουμε γρήγορα, να είμαστε εκεί πρώτοι, για να μην χάσουμε καμία εικόνα. Όλοι μας το παίζαμε άνετοι αλλά από μέσα μας αγωνιούσαμε αν θα έρθει «εκείνη».
Άρχισε το πάρτι και ο κόσμος πλήθυνε. Γέμιζε το διώροφο και η αγωνία άρχισε να γίνεται απογοήτευση γιατί δεν ήταν εκεί ?
Είχαν έρθει όλοι εκτός από «εκείνη».
Πέρασα πίσω από τα deck για να πάει το παλικάρι στην δικιά του αγκαλιά. Έπαιζα μουσική και γλύκαινε η καρδιά μου που έβλεπα τους υπόλοιπους να διασκεδάζουν και να τους αρέσει ο τρόπος που μίξαρα τα hit της εποχής.
Και ξαφνικά την είδα να με πλησιάζει με ένα χαμόγελο που δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Φόραγε ένα υπέροχο φόρεμα και με νάζι μου έδειχνε της όμορφες καινούριες κόκκινες γόβες της.
Εκείνη την στιγμή ένιωσα ότι ήμασταν μόνο οι δυο μας , ότι δεν υπήρχε κανείς άλλος γύρω μας. Σύντομα συνήρθα από τα γέλια και τις φωνές του κόσμου, γιατί είχα ξεχάσει την μουσική. Γέλασα, κοκκίνισα, έδωσα ένα πεταχτό φιλί στην κοπελιά και ξεσήκωσα την παρέα με την μουσική έως ότου ήρθε ο επόμενος στα deck.
Μαζί με τους φίλους μας και τους νεανικούς μας έρωτες, έφτασε το πρωινό διασκεδάζοντας.
Ψηλά τακούνια
αν κι εγω φορεσα ψηλοτακουνα .. μετα τα 23 ..
απο αποψη λοοοοοοοοοοολ
Μ αρεσε αυτο που διαβασα!
οι γόβες είναι σκουρες κόκκινες μυτερες σαν μυτη ξιφια αγορασμενες απο το nak...και το party ειναι το δικό μου,στον επανω οροφο της μονοκατοικιας...να μοσχοβολουν οι ανθισμενες τριανταφυλλιες...2 λαμπες σε διαφορετικά χρωματα να αποτελουν το μοναδικό οπτικο εφε και φωτισμό ταυτοχρονα,και στο πικ απ το hotel California και στο μαγνητοφωνο κασσετα με τους ολυμπιανς...
τουρτα φραουλα με 3 οροφους πατεσπανι..της μαμας
.μαρτινι rosso antico...
Aqua di Parma και λευκα εσωρουχα Μινερβα
τι και αν δεν πήγα σε πάρτυ όπως όλοι οι άλλοι....
τι και αν η μόμη oldspice που ήρθε στα ρουθούνια ήταν του γλυκού μπαμπα...
τι και αν η μάνα μου δεν σκέφτηκε ποτέ να μου πάρει κάτι γυναικείο, αρνούμενη ότι μεγάλωνα (μάλλον με ήθελε να μείνω έτσι)....
τι και αν ο γιάννης και κάθε γιάννης βρισκόταν μόνο σαν εικονική πραγματικότητα, στο επαναστατημένο μυαλό....
συνέχιζα να κατεβάζω βροχές στο μαξιλάρι για όλα τα ανεκπλήρωτα....
συνέχιζα να κρύβω επιμελώς τη δίψα για φλέρτ και συνομωτικά γέλια με τις λιγοστές φίλες...
συνεχίζω να ονειρεύομαι την εφηβική αγκαλιά του τράκ....
συνεχίζω να νιώθω δέος απέναντι σε εκείνους που τα γεύτηκαν!!
Ενα τσιγαρο δρομος απο τοτε μεχρι τωρα....
Εποχές αξέχαστες για αγόρια και για κορίτσια ...
χωρίς τους ξενέρωτους διαλόγους..
Πλησιάζει το τέλος της σχολικής χρονιάς και γίνεται το μεγάλο πάρτι που όλοι περιμέναμε. Τα αγόρια είχαμε αναλάβει να βοηθήσουμε τον συμμαθητή μας με την οργάνωση.
Φέραμε τα στερεοφωνικά μας, στήσαμε τα ηχεία, ορίσαμε τον χώρο του DJ ο οποίος θα έπαιζε την μουσική με 2 διαφορετικά μηχανήματα, διότι δεν είχαμε την πολυτέλεια του μείκτη.
Φτιάξαμε τα φωτορυθμικά μας και Φύγαμε σαν τις μέλισσες να πάμε να ετοιμαστούμε και να γυρίσουμε γρήγορα, να είμαστε εκεί πρώτοι, για να μην χάσουμε καμία εικόνα. Όλοι μας το παίζαμε άνετοι αλλά από μέσα μας αγωνιούσαμε αν θα έρθει «εκείνη».
Άρχισε το πάρτι και ο κόσμος πλήθυνε. Γέμιζε το διώροφο και η αγωνία άρχισε να γίνεται απογοήτευση γιατί δεν ήταν εκεί ?
Είχαν έρθει όλοι εκτός από «εκείνη».
Πέρασα πίσω από τα deck για να πάει το παλικάρι στην δικιά του αγκαλιά. Έπαιζα μουσική και γλύκαινε η καρδιά μου που έβλεπα τους υπόλοιπους να διασκεδάζουν και να τους αρέσει ο τρόπος που μίξαρα τα hit της εποχής.
Και ξαφνικά την είδα να με πλησιάζει με ένα χαμόγελο που δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Φόραγε ένα υπέροχο φόρεμα και με νάζι μου έδειχνε της όμορφες καινούριες κόκκινες γόβες της.
Εκείνη την στιγμή ένιωσα ότι ήμασταν μόνο οι δυο μας , ότι δεν υπήρχε κανείς άλλος γύρω μας. Σύντομα συνήρθα από τα γέλια και τις φωνές του κόσμου, γιατί είχα ξεχάσει την μουσική. Γέλασα, κοκκίνισα, έδωσα ένα πεταχτό φιλί στην κοπελιά και ξεσήκωσα την παρέα με την μουσική έως ότου ήρθε ο επόμενος στα deck.
Μαζί με τους φίλους μας και τους νεανικούς μας έρωτες, έφτασε το πρωινό διασκεδάζοντας.
Σε ευχαριστούμε Silmarwen