(τί Είσαι)

Τα μάτια του Γιώργου έλαμπαν πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Το ζεν του είχε πάει περίπατο, τα μπράτσα και το στέρνο του ήτανε γεμάτα νυχιές.

Το προηγούμενο μόλις βράδυ, στο πάτωμα ανάμεσα στον καναπέ και το τζάκι, η Βασιλική του είχε γεννήσει, σπίτι, το γιό τους.

Γιατί καμμιά φορά, τα πράγματα σε προλαβαίνουν.
Γιατί καμμιά φορά, τα πράγματα απλά συμβαίνουν.

Κι ένας μικρούλης Σκορπιός με ωροσκόπο Σκορπιό, μπορεί και να μη γουστάρει να περιμένει ούτε καν να πάρετε το βαλιτσάκι και να πάτε στο μαιευτήριο. Μπορεί απλά να θέλει να δει κι απ' έξω την καλή, ζεστή κυρία που τον φιλοξενεί, εδώ και τώρα.

Μπορεί ο τοκετός να χιμήξει μες στο φθινοπωρινό σαλόνι, ένα ποτάμι από αίματα και βλέννα, χωρίς να νοιάζεται για έναν οργανωμένο Αιγόκερω μπαμπά ή για μια Ταυρίνα μαμά.

"Νόμιζα ότι ξέρω τις γυναίκες, απλά και μόνο επειδή είχα κοιμηθεί με κάποιες...κι ήξερα πως οι άνθρωποι όταν πονούν, αποτραβιούνται νοερά απ' την πηγή του πόνου - πάνε αλλού, με το μυαλό, με την ψυχή, εκεί που δεν υπάρχει πόνος. Μα τίποτε δε με είχε προετοιμάσει για αυτό. Για ένα κοριτσάκι ανύπαρκτο, που τα οστά της λεκάνης της σχεδόν έτριζαν σε κάθε μου διείσδυση, που έκλεινα τη μέση της στις παλάμες μου...να περνάει, με μια, δυο τρεις ανάσες και μόνο το σώμα μου για κόντρα ΜΕΣΑ από όλο τον πόνο, ανοιχτή σ΄αυτόν σαν τη λεκάνη και τα οστά της, ορθάνοιχτη και καλωσορίζοντάς τον και ουρλιάζοντας έτσι όπως δεν έχω ακούσει να ουρλιάζουν ούτε ζώα!!! Ούτε και ήξερα, ότι στο ίδιο βλέμμα υπάρχει η κόλαση και ο παράδεισος με διαφορά τεσσάρων δευτερολέπτων κι ενός κόκκινου μικρού αστακού που νιαουρίζει απαιτητικά  στα χέρια μας...νόμιζα ότι ήξερα ποιά είναι-αλλά δεν ήξερα, ούτε τώρα ξέρω, ούτε και που τολμώ να φανταστώ. Μα, από κείνο το βράδυ, ξέρω ποιός είμαι εγώ. Και πού θα είμαι,μέχρι να πεθάνω."

(δανεικές οι γραμμές, τη αδεία του, από το ημερολόγιό του.)

Για όλες όσες, του φύλου μου, θεώρησαν κάποια στιγμή ότι λύγισαν.