Μίλησα για την οργή μου,η οργή μου πραγματικά ξεθύμανε

                                     Ήμουν θυμωμένος με τον εχθρό μου 

                                     Δεν του είπα τίποτα και η οργή μου μεγάλωσε

                                      

                                      Και την πότισα με φόβους

                                      Μέρα και νύχτα με τα δακρύα μου.Και την φώτισα με χαμόγελα, 

                                      και με απαλά ,πονηρά τερτίπια.

                                      Και μεγάλωσε και την μέρα  και την νύχτα, 

                                      μεχρι που γέννησε ενα μήλο λαμπερό

                                      Και ο εχθρός μου το κρατούσε φωτεινό

                                      και ήξερε οτι ήταν δικό μου.

                                      Και απο τον κήπο μου το έκλεψε,

                                      όταν η νύχτα είχε σκεπάσει τα πάντα.

                                      Το πρωί ,με χαρα βλέπω τον εχθρό μου 

                                      ξαπλωμένο κατω απο το δέντρο .