Διαβάζω απ το πρωι, τα παλια μου ποστ.
Απο μικρη συνηθιζα να γραφω οταν δεν ημουν καλα. 
Καιρο μετα, ξαναδιαβαζα τα γραπτα μου, και τα πετουσα.
Και μετα παλι απο την αρχη, σαν σε λευκο πινακα.
Σε αντιθεση με αυτη μου τη συνηθεια (που κρατα ακομα), τα παλια μου ποστ ειναι ολα εδω.
Γραμμενα οχι μονο για τα δικα μου ματια, αλλα για πρωτη φορα εκτεθειμενα στα ματια αγνωστων...
Και τα ξαναδιαβαζω, και θυμαμαι και ξαναζω στιγμες.
Ολοι κουβαλαμε το φορτιο μας, και διαλεγουμε πού και πώς και πότε θα το αλαφρύνουμε, και γω αφησα πολυ απ το φορτιο μου στο stardome με τον τροπο μου...
Τωρα που αισθανομαι να βγαινω λιγο πιο δυνατη απ το σκοταδι που ειχα βυθιστει για χρονια,
θελω να ευχαριστησω ολους τους ανθρωπους που ασχοληθηκαν μαζι μου.
Η παρουσια όλων σας, κρατησε σε κρισιμες στιγμες ζεστη την καρδια μου,
και αυτο ειναι  δωρο ανεκτιμητο.

:)