Εδώ κι έναν χρόνο έχω ξαναπετύχει έναν παιδικό μου φίλο και ξεκινήσαμε να κάνουμε πολλή παρέα. Εγώ αυτήν τη στιγμή βρίσκομαι σε μια μακρόχρονη σχέση με κάποιον και ζούμε μαζί.Κι εγώ κι ο φίλος μου είμαστε σκορπιοί....με ένα αίσθημα να πλανάται από μακριά....ΣΤην ουσία αγαπιόμασταν τόσο πολυ που δεν μπορούσαμε πολλές φορές ο ένας την παρουσία του άλλου...αλλά ηταν ταυτόχρονα κι αγνή αγάπη που μας κράταγε μαζί παρέα...στην εφηβεία αυτή η αγάπη έγινε λίγο πιο περίπλοκη σε σημείο που τελικά και συνειδητοποιημένα κόψαμε.Όταν βρεθήκαμε ιντερνετικά κάποια στιγμή ξανακολλήσαμε περισσότερο από ποτέ. εγώ στη φάση που είμαι εκείνος αρραβωνιασμένος σε πελάγη ευτυχίας....κι από εκεί ξεκινάει η κατρακίλα...άρχισε κατά διαστήματα να μου πετάει πράγματα του στυλ...(ενώ αρραβωνιασμένος) αν είχες έρθει πιο νωρίς, και πόσο με θαυμάζει ακόμα και  ασήμαντα πράγματα τώρα, ότι δεν άντεχε μια μέρα να μη μου μιλήσει...εγώ απαντούσα μεταξύ σοβαρού κι αστείου του στυλ ναι ναι...χώρισε κι άρχισε να επιμένει να συναντηθούμε . Τον έχω δει δυο φορές μόνη μου και αλλες τόσες με  παρεα στην οποία ηταν και ο δικός μου! Μόνοι μας ήταν αρκετά ζεστός αλλά πάλι σε φιλικό επίπεδο...Μόνο τα μάτια του έδειχναν πολύ περισσότερα!Τον δικό μου δεν τον συμπάθησε αλλά ....εξακολουθούσε να προτείνει να βγαίνουμε όλοι μαζί...αρκεί να με βλέπει!Στο chat μιλάμε καθημερινά...ποτέ δε ξεχνά να μου αναφέρει πόσο με αγαπάει...ότι πάνω από όλα σημασία έχει η ευτυχία μου γι αυτόν...βλέπω ότι ζορίζεται να με βλεπει με το αγόρι μου ιδιαιτέρως (πάντα σε αυτές τις συναντήσεις ....σχεδόν με αποφεύγει συνέχεια)!Ξέρω , είμαι σκορπιός κι εγώ ...μπορώ να καταλάβω την ένταση των συναισθημάτων του και δυστυχώς ...το ίδιο νιώθω κι εγώ...Υπάρχει απόλυτη ψυχική ταύτιση....και απίστευτα μεγάλη αγάπη...ανιδιοτελής και έντονη ...και τόση έλξη που μας ηλεκτρίζει....τα βλεπω , το νιώθω...μου το λέει ..πάντα με τρόπο διακριτικό που μου αφήνει περιθώρια επιλογής..Ξέρω και΄πόσο τον ταλαιπωρεί αυτό καθώς κι εμένα....Αυτό που νιώθουμε έχει απίστευτη ένταση και ποιότητα...εγώ όμως που έχω τη σχέση τι να κάνω?Χρειάζομαι χρόνο και χώρο να σκεφτώ...πως θα το διεκδικησω αυτό χωρίς να τον χάσω?Ξέρει τι νιώθω...ξέρει και τους λόγους που δεν του τα έχω ομολογήσει ποτέ....δε ραδιουργώ ΄πίσω από τον σύντροφό μου, δεν είμαι τε΄τοια¨!όΜΩς νιώθω ότι αν το συνεχίσουμε το ίδιο τροπάρι θα τον χάσω!΄Πως θα με συμβου΄λεύατε φίλοι σκορπιοί και μη  ως τρίτοι, ως άτομα απέξω?