Δεν θέλω να ξέρω. Με πληγώνει το τώρα, με πληγώνειτο αύριο, με πονάει το χθες. Μονάχα αφήστε με μόνη μου, είμαι καλή σʼ αυτό, τακαταφέρνω. Ότι κι αν έχει γραφτεί θα το αντιμετωπίσω. Έτσι έχω μάθει να κάνω…έτσι κάνω. Ξεσκίζω τις σάρκες μου, τρώω τα αποκαΐδια μου αλλά στέκομαι. Στέκομαιεκεί και σε τρομάζω… και με τρομάζω.

Μονοθέσιο και πόση μοναξιά να κουβαλήσει;

Ακούω τους λύκους και τα γεράκια που μιλάνε,βουτάω να πιάσω ένα σφουγγάρι και νιώθω μια σκιά. Γυρίζω να κοιτάξω και είναι οαέρας. Να πλυθώ, να εξιλεωθώ, να ξαπλώσω να ξεκουραστώ.

Με πιάνει μανία μερικές φορές να τα ξέρω όλα. Να τρέξωνα προλάβω. Να είμαι προετοιμασμένη, μην αποτύχω. Μυρωδιά γλυκό σταφύλι καιαναπνέω να το ρουφήξω όλο.

Με καταλαβαίνεις; μήπως τα λέω κάπως γρήγορα,μήπως κάπως απόκοσμα;

Θάνατος και πώς να τον προβλέψεις; άγρια ένστικτα,παγιδευμένες ανάγκες, άδοξο τέλος.

Θλίψη. Συντονισμός με το πανάρχαιο ασυνείδητο ευρύτεροσυναισθηματικό όλον και θρήνος. Ένα δύο τρία, πρίγκιπας πάνω σε άσπρο άλογο. Τέσσεραπέντε έξι, πρίγκιπας πάνω σε άσπρο άλογο. Επτά οκτώ εννέα….

Κουράστηκα. Δεν θέλω να ξέρω λέμε, άσε με! Ντο ρεμι, πρίγκιπας πάνω σε άσπρο άλογο. Ισολογισμός εκκαθάριση συγχώνευση, πρίγκιπαςπάνω σε άσπρο άλογο. Χαρτί υγείας μακαρόνια αλάτι, πρίγκιπας πάνω σε άσπροάλογο. Μαδρίτη, Λονδίνο, Αθήνα, πρίγκιπας πάνω σε άσπρο άλογο. Δέκα έντεκαδώδεκα…

Σταμάτα.