Πείτε μου οτι ολα θα πάνε καλά κ γω θα σας πιστέψω;; Ανήκω πια στην κατηγορία των ''πτυχιούχων ανέργων''. Το ήξερα οτι η σχολή μου δε προσφέρει άμεση οικονομική αποκατάσταση αλλά εμένα δε με ένοιαζε. Ακολουθούσα τα όνειρα μου κ αυτό προς το παρόν με κάλυπτε και με γέμιζε.Σε καμμια περίπτωση δεν ήθελα να προδώσω αυτά που αγαπούσα απο μικρή. Το ήξερα οτι τα πράγματα δε θα ήταν εύκολα. Εν έτει 2010 και με τα σημερινα οικονομικά δεδομένα της χώρας, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα.  Δύσκολοι καιροί για όνειρα ,επιθυμίες και φιλοδοξίες. Είναι αυτές τις μέρες που εξοργίζομαι με το κράτος,τους πολιτικούς ακόμα κ με τους ηλικιωμένους που σε κάθε ομιλία των βουλεύτών ή πρωθυπουργών πάνε να τους συναντήσουν απο κοντά και να τους σφίξουν το χέρι λες και είναι Θεοί. Εξοργίζομαι και αγανακτώ με τους διπλοθεσίτες και τους τριπλοθεσίτες...με όλα αυτά για τα οποία νιώθουν οργή χιλιάδες αλλοι Ελληνες. Θέλω να κάνω όνειρα και να μπορώ να τα πραγματοποιήσω!! Και αν δε μπορώ να είναι επειδή εγω δεν προσπάθησα ή δεν τα πίστεψα οσο θα επρεπε και όχι επειδή δε με άφησαν.       Προς το παρόν προσπαθώ να βρω καμμια δουλειά αλλα που;;                                                             Ο,τι είναι να γίνει θα γίνει...