To 2011 μπήκε πολύ καλά. Έχω περάσει όμορφα με ανθρώπους που αγαπώ. Το θέμα είναι οτί δεν πιστεύω πια σε όλους όσους λένε για το οτι η έναρξη της χρονιάς σηματοδοτεί και την υπόλοιπη πορεία της.

Εγώ τα τελευταία χρόνια νιώθω την γκαντεμιά να με περιτριγυρίζει μ' ενα τρόπο σαδιστικό. 

Έξι χρόνια που δε μπορώ να σταυρώσω γκόμενο. Όχι για σεξ! Αλίμονο! Σκορπιός είμαι! Αυτό το βρίσκω. Για σχέση μιλάω. Παλιότερα δεν το επιδίωκα. Αλλά τώρα νομίζω πως πάντα το ήθελα, απλώς έβγαζα μία απο τις ηλίθιες άμυνες μου και το έπαιζα. Αποτέλεσμα αυτού:  Συναισθηματικά να 'χει δημιουργηθεί ένα κενό αντίστοιχο με την τρύπα του όζοντος και σεξουαλικά να μη τα βρίσκω με κανέναν. Θες γιατί το σεξ έχει γίνει εύκολο και δε μ' αρέσουν τα εύκολα, θες γιατί είμαι γυναίκα κι έχω ανάγκη από εγκεφαλικό σεξ πριν το σαρκικό, θες γιατί οι τελευταίοι μου παρτενέρς νόμιζαν ότι ήταν Γκουσκγούνιδες..... τι να πω. Μάπα το καρπούζι πάντως.

Από την άλλη, οικονομικά το χάος. Δεν είσαι η μόνη, θα πεις. Ναι αλλά..... νιώθω τις επιλογές μου να με πνίγουν. Δε με νοιάζει που δεν έχω ευρώ στη τσέπη, με νοιάζει που εμ δε κάνω αυτό που αγαπώ, εμ δε θα χω βρακί σε λίγο να βάλω στον πισινό μου. "Οι καλλιτέχνες πεινάνε" λένε όλοι. Εγώ όμως  νιώθω καλλιτέχνης, εκεί ανήκω και έχω καταλήξει να ασχολούμαι με το εμπόριο. Δρόμος που χάραξαν οι γονείς μου. Λες και με το εμπόριο είμαι χορτάτη. Άσε με να χαρείς. Και με όσα λεφτά παίρνω από εκεί δηλαδή, ναι αυτά τα λίγα, σε μαθήματα τρέχω. Φωνητική, κιθάρα, Ισπανικά. Τι? Που κολλάνε τα Ισπανικά? Παντού κολλάνε! Έτσι όπως έχουμε γίνει μπορεί να καταντήσω περιπλανώμενη τροβαδούρος στους δρόμους της Λατινικής Αμερικής. Να μη ξέρω μια λεξούλα? Μια φρασούλα? Ένα "ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΡΗ" έστω!!! 

 Έχω κι αυτόν τον ωροσκόπο, Τοξότης, που όλο μου ψιθυρίζει "Ψιτ, βλαμμένη...πάμε ένα ταξιδάκι! Σκέψου, αεροπλάνα, αεροδρόμια, βαλίτσες, ελευθερία!!!"  και με βάζει σε σκέψεις, η αλήθεια είναι. Έχω και μια αγάπη στη Βαρκελώνη. Και τώρα που ξέρω και τα βασικά Ισπανικά μπορώ να ρίξω και καναν Ισπανό στο κρεβάτι να δω πως είναι αυτοί οι Λατίνοι Εραστές ρε παιδί μου. Άλλα μετά απο λίγο προσγειώνομαι.....με τα μούτρα....και λέω "Που πας ρε Καραμήτρο".

Δεν είμαι καλά, θα πεις. Το ξέρω, θ' απαντήσω.

Καλή χρονιά ε.