Σίγουρα δεν είσαι ούτε πιεστική ούτε παράλογη!Καλα ειδικά αυτό το "μετα τις 9" έχει απορρυθμισει εντελώς την σκέψη μου..!!!!!!!!!!!!Ελεος,όμως!
Τέλος πάντων,επειδή εγώ περασα πολλά χρόνια θέλοντας να επιβάλω την γνωμη ΜΟΥ στους άλλους για τη ζωή ΤΟΥΣ ,και μάλστα το 'κανα και κάπως αυταρχικά..
το μόνο που θα σου έλεγα,σε σχέσεις ζωής,αν τέτοια είναι αυτη με τη φίλη σου,και αν δεν είναι παγια αυτή η τακτική της..όσο μπορείς,τουλάχιστον στην αρχή να αποδέχεσαι την κατάσταση και παράλληλα φυσικά να λες όσα σε ενοχλούν..απλά όχι επιθετικά!
ΑΝ δεν πιάσει αυτό,να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι αυτήν την περίοδο (ή κάθε περιοδο) η φίλη σου ζει μ'εναν τρόπο που σε αποξενώνει ή έστω δε σε βρίσκει σύμφωνη.
Αν όμως την αγαπάς,ΟΛΑ τ'αλλα πέραν της ευτυχίας της,όπως κι αν εκείνη την επιλέγει,κι όποια κι αν είναι η θέση σου σ'αυτήν, είναι δευτερεύοντα κι ΑΣΗΜΑΝΤΑ.-
Μη με βλέπεις τώρα που μιλώ σα διασταυρωση Δαλάι Λάμα και Πολυάννας, κάποτε βαραγα 20 υστεριες το δίμηνο.. (εσύ είσαι μια χαρά -ακόμη)
σε καταλαβαίνω απόλυτα..
Epique σ'ευχαριστω για τις συμβουλες και οντως μιλας σαν διασταυρωση Δαλαι Λαμα και Πολυαννας..! εχεις δικιο σε καθε σου προταση, ομως η κατασταση που περιγραφω χρονιζει..κι εγω πλεον δεν ειμαι σε θεση να συμβιβαστω μ' αυτο που παιρνω απο αυτην..δεν με καλυπτει..εχω κι εγω αναγκες κι ας μην ειμαι γκομενος της, πως να το κανουμε βρε αδερφε;; ειναι τοσο κακο αυτο;;
Καθόλου κακό δεν είναι!Αν δεν απαντά στις ανάγκες σου,ανεξαρτήτως του τρόπου ζωής και του ωραρίου της,τότε είναι πολύ πιο περίπλοκο και σοβαρό το θέμα!
Αν αυτό εξακολουθείς να το νιώθεις,θα κληθείς να κάνεις τις επιλογές σου κάποια στιγμή!
Γιατί αυτό θα σημαινει ότι είναι πιο βαθύ το "αίτημα" περαν και πάνω του λίγου χρόνου μεταξύ σας και μάλλον και πιο "παλιό"!
Υγ.Όλοι χάσαμε καποια στιγμή φίλους..όσο οδυνηρό κι αν ήταν..
και καναμε πολύ καλά που τους χάσαμε!!!Σε διαβεβαιώ.
ηδη εγινε μια συζητηση και ειμαι ετοιμη να της πω ξεκαθαρα αυτα που χρειαζομαι...κι ας παρει οποια αποφαση θελει,..ετσι κι αλλιως δεν μπορω να το συνεχισω αυτο...μαλλον εχω μαζεψει πολλα, ετσι νιωθω, και δικο μου λαθος που δεν ανοιγομαι και δεν εκφραζομαι τη στιγμη που νιωθω κατι...οπως και να εχει σ'ευχαριστω πολυ για τον χρονο σου...καλο σου βραδυ!
o kathenas kanei tis epiloges tou...ofeileis ws fili na thn enimerwseis gia to ti aisthanesai alla apo kei kai pera nomizw oti einai swsto na sevasteis ta thelw ths ta opoia opws katalavaineis einai na pernaei xrono me ton tupo...o tupos apo thn alli pleura kalo einai na paei se enan psixologo na milisei giati kanei polla pragmata ta opoia apo kapou proerxonte...k pou den prokeite na to kanei!!
h fili sou apla tha to zisei mexri kei pou paei..oso antexei...esi san fili ,san pragmatiki fili ofeileis episis na eisai ekei na thn perimeneis...
Βασικά αν πιστεύεις ότι αξίζει η φιλία σου μαζί της πρέπει και να της εξηγήσεις, αλλά και να κάνεις υπομονή. Η φίλη σου μπορεί να βρίσκεται σε φάση τέτοια και μπορεί να χριάζεται χρόνο για να βάλει ένα μέτρο σε όλα αυτά. Εσύ θα κρίνεις αν μπορείς να σταθείς δίπλα της. Γιατί τους φίλους μας δεν τους κρίνουμε, σκεκόμαστε δίπλα τους. Ειλικρίνια, συζήτηση και να μην προβάλεις επάνω της δικά σου απωθημένα (δεν ξέρω αν συμβαίνει...το λέων απλά)...φιλάκια!
Εγω αναρωτιεμαι κατι αλλο.. Ποσο καλο μας κανει ενας ανθρωπος που στην ουσια ειναι τοσο ανασφαλης που να δεχεται τετοιου ειδους ερωτικες σχεσεις? Και ποσο καλο επισης, που θα τον χρειαστουμε σε μια δυσκολη στιγμη και θα μας απαντησει: ' Δεν μπορω να ερθω να σου σταθω, δεν μ' αφηνει ο Τάκης..' Μπορεί να την αγαπάς την φίλη σου αλλα η φιλία ειναι κι αυτή μια πολυ σημαντικη σχέση-θέλει συνέχεια προσπάθεια και πρσοχή.. Δεν έχουμε ποτέ δεδομένη μια φιλία όπως δεν έχουμε και μια ερωτική σχέση.. Καλό είναι να της μιλήσεις και να της εξηγησεις με ομορφο τροπο πως αισθάνεσαι.. Αν δεν το κατανοησει τοτε απλα απομακρυνσου.. Τους φιλους δεν τους εχουμε μονο οταν ειμαστε μονοι μας για να περναει η ωρα και να ξεχναμε οτι δεν εχουμε σχεση.. Η φιλια ειναι οτι σημαντικοτερο υπαρχει, μετα την οικογενεια.. Τετοια φιλη να εισαι και τετοιους φιλους να διαλεγεις..
γεια σου magia54! τί ζώδιο είναι τα παιδιά? και τί ηλικίας? είναι στους πρώτους έρωτες μήπως? γιατί λίγο πολύ όλοι περάσαμε από ένα παρόμοιο στάδιο, τουλάχιστον στα μάτια των φίλων μας...
Είχα πάθει και εγώ κάτι αντίστοιχο, είχα απορροφηθεί σε μία σχέση και έγινε κάτι χοντρό με τον τότε μου και πήρα μια από τις κολλητές μου, που είχαμε ψιλοχαθεί και της είπα απλά έλα να με πάρεις δεν ξέρω τι να κάνω (είχα πάθει λέμε) και ήρθε και με μάζεψε μέσα στην απελπισία μου και στάθηκαν δίπλα μου, μαζί με την άλλη κολλητή μου, χωρίς να ρωτάνε ή να κρίνουν ή και να καταλαβαίνουν ακόμα και αυτό ήταν ότι καλύτερο για μένα, ήταν η αρχή της συνειδητοποίησης. Είχα στη ζωή μου άτομα που δεν χρειάζεται να μιλάω σε στιγμές κρίσης ας πούμε, τη στιγμή που με τον άλλο σφαζόμασταν στα καλά καθούμενα. Είχα φίλους. Και το είχα ξεχάσει.
γενικά, πιστεύω ότι η φίλη σου θέλει να σε βλέπει και ίσως να σε έχει ανάγκη πιο πολύ, απ' ότι εσύ εκείνη, γιατί, έχει μπει σε ένα καταπιεστικό τριπάκι, και αργά ή γρήγορα θα το συνειδητοποιήσει. Και τότε θα χρειάζεται τους φίλους της για να ξαναβρεί τον εαυτό της.
Και αυτό είναι μέρος της φιλίας, να ξέρεις όλα τα ελαττώματα του άλλου και να τον θεωρείς οικογένεια και να κάνει πατάτες και να είσαι πάντα εκεί για να γελάσετε! και τούμπαλιν.
Συμφωνώ ότι θέλουμε και τον χρόνο τους και εκείνοι τον δικό μας, μας λείπουν, αλλά όσο μεγαλώνουμε, που λιγοστεύει το free time και άλλοι ξενιτεύονται κτλ, είναι η ίδια η φιλία που μένει σε pure μορφή, που έχεις να τον δεις 10 μήνες και σκάει και λες τις ίδιες καμμενιές όπως τότε που ήσασταν 23 ώρες το 24ωρο μαζί ( και τη μία που περισσεύει μιλούσατε στο τηλ) .
Είναι ήδη πιεσμένη, πες της το, αλλά όχι εκβιαστικά, δίνει ήδη αγώνα με τον άλλο...
παιδια καλημερα!!! καταρχας επειδη λετε πολλοι να κανω υπομονη αν ειναι κατι προσωρινο, να πω οτι ειναι κατι που κραταει 1 μιση χρονο... και εκανα αρκετη υπομονη, εδειξα αρκετη κατανοηση, δεν την πιεσα ποτε για τιποτα, ομως φτανει! φτανει γιατι εχω κι εγω αναγκες, στις οποιες δεν εχει δωσει καμια σημασια εδω και τοσο καιρο, οσο κι αν προσπαθησα με ηρεμο τροπο να της τις δειξω... αν και μετα τη συζητηση επιλεξει να συνεχισει τα ιδια, θα το σεβαστω φυσικα και δεν θα της δημιουργησω κανενα προβλημα, ομως για μενα θα εχει ραγισει κατι για τα καλα...και δεν πιστευω οτι πρεπει να την περιμενω μεχρι να χωρισει η να ξυπνησει...οχι αλλο...δηλαδη οι φιλοι ειναι για τα διαλλειματα που ειμαστε χωρισμενοι;; συμφωνω απολυτα με angel245.. επισης να πω οτι δεν ειναι τοσο ο λιγος χρονος που περναμε μαζι που με πειραζει, αλλα οτι αυτος δεν ειναι ποιοτικος... ειναι συνεχεια με το ρολοι στο χερι, εχει το μυαλο της αλλου και δεν μπορουμε να χαλαρωσουμε και να περασουμε καλα οπως παλια...οσο και να προσπαθησα γι' αυτο... και οσον αφορα τα ζωδια τους, αυτος ειναι παρθενος με ωροσκοπο και σεληνη στο ζυγο και αυτη τοξοτης με ωροσκοπο αιγοκερω και σεληνη στους ιχθεις!
αποριες-προβληματισμοι
Τέλος πάντων,επειδή εγώ περασα πολλά χρόνια θέλοντας να επιβάλω την γνωμη ΜΟΥ στους άλλους για τη ζωή ΤΟΥΣ ,και μάλστα το 'κανα και κάπως αυταρχικά..
το μόνο που θα σου έλεγα,σε σχέσεις ζωής,αν τέτοια είναι αυτη με τη φίλη σου,και αν δεν είναι παγια αυτή η τακτική της..όσο μπορείς,τουλάχιστον στην αρχή να αποδέχεσαι την κατάσταση και παράλληλα φυσικά να λες όσα σε ενοχλούν..απλά όχι επιθετικά!
ΑΝ δεν πιάσει αυτό,να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι αυτήν την περίοδο (ή κάθε περιοδο) η φίλη σου ζει μ'εναν τρόπο που σε αποξενώνει ή έστω δε σε βρίσκει σύμφωνη.
Αν όμως την αγαπάς,ΟΛΑ τ'αλλα πέραν της ευτυχίας της,όπως κι αν εκείνη την επιλέγει,κι όποια κι αν είναι η θέση σου σ'αυτήν, είναι δευτερεύοντα κι ΑΣΗΜΑΝΤΑ.-
Μη με βλέπεις τώρα που μιλώ σα διασταυρωση Δαλάι Λάμα και Πολυάννας, κάποτε βαραγα 20 υστεριες το δίμηνο.. (εσύ είσαι μια χαρά -ακόμη)
σε καταλαβαίνω απόλυτα..
Αν αυτό εξακολουθείς να το νιώθεις,θα κληθείς να κάνεις τις επιλογές σου κάποια στιγμή!
Γιατί αυτό θα σημαινει ότι είναι πιο βαθύ το "αίτημα" περαν και πάνω του λίγου χρόνου μεταξύ σας και μάλλον και πιο "παλιό"!
Υγ.Όλοι χάσαμε καποια στιγμή φίλους..όσο οδυνηρό κι αν ήταν..
και καναμε πολύ καλά που τους χάσαμε!!!Σε διαβεβαιώ.
h fili sou apla tha to zisei mexri kei pou paei..oso antexei...esi san fili ,san pragmatiki fili ofeileis episis na eisai ekei na thn perimeneis...
Είχα πάθει και εγώ κάτι αντίστοιχο, είχα απορροφηθεί σε μία σχέση και έγινε κάτι χοντρό με τον τότε μου και πήρα μια από τις κολλητές μου, που είχαμε ψιλοχαθεί και της είπα απλά έλα να με πάρεις δεν ξέρω τι να κάνω (είχα πάθει λέμε) και ήρθε και με μάζεψε μέσα στην απελπισία μου και στάθηκαν δίπλα μου, μαζί με την άλλη κολλητή μου, χωρίς να ρωτάνε ή να κρίνουν ή και να καταλαβαίνουν ακόμα και αυτό ήταν ότι καλύτερο για μένα, ήταν η αρχή της συνειδητοποίησης. Είχα στη ζωή μου άτομα που δεν χρειάζεται να μιλάω σε στιγμές κρίσης ας πούμε, τη στιγμή που με τον άλλο σφαζόμασταν στα καλά καθούμενα. Είχα φίλους. Και το είχα ξεχάσει.
γενικά, πιστεύω ότι η φίλη σου θέλει να σε βλέπει και ίσως να σε έχει ανάγκη πιο πολύ, απ' ότι εσύ εκείνη, γιατί, έχει μπει σε ένα καταπιεστικό τριπάκι, και αργά ή γρήγορα θα το συνειδητοποιήσει. Και τότε θα χρειάζεται τους φίλους της για να ξαναβρεί τον εαυτό της.
Και αυτό είναι μέρος της φιλίας, να ξέρεις όλα τα ελαττώματα του άλλου και να τον θεωρείς οικογένεια και να κάνει πατάτες και να είσαι πάντα εκεί για να γελάσετε! και τούμπαλιν.
Συμφωνώ ότι θέλουμε και τον χρόνο τους και εκείνοι τον δικό μας, μας λείπουν, αλλά όσο μεγαλώνουμε, που λιγοστεύει το free time και άλλοι ξενιτεύονται κτλ, είναι η ίδια η φιλία που μένει σε pure μορφή, που έχεις να τον δεις 10 μήνες και σκάει και λες τις ίδιες καμμενιές όπως τότε που ήσασταν 23 ώρες το 24ωρο μαζί ( και τη μία που περισσεύει μιλούσατε στο τηλ) .
Είναι ήδη πιεσμένη, πες της το, αλλά όχι εκβιαστικά, δίνει ήδη αγώνα με τον άλλο...