Έρωτα που δεν γονάτισες ποτέ στον πόλεμο.
Έρωτα που ορμάς και γεμίζεις την πλάση
που στ'απαλά τα μάγουλα
της κόρης νυχτερεύεις
που σεργιανάς τις θάλασσες
και των ξωμάχων τα κατώφλια
κανείς δεν σου γλυτώνει
μηδέ θνητός μηδέ αθάνατος
φωλιάζεις στο κοσμί και το μανίζεις
Εσυ δικαίων ξεστρατίζεις το νου
και στο χαμό τον σέρνεις
εσύ και τούτη την αμάχη φούντωσες
Τώρα κι εγώ τις αρχές μου προδίνω
ετούτα βλέποντας κι ούτε δύναμαι
τις πηγές δακρύων να φράξω.
Έρωτα που ορμάς και γεμίζεις την πλάση
που στ'απαλά τα μάγουλα
της κόρης νυχτερεύεις
που σεργιανάς τις θάλασσες
και των ξωμάχων τα κατώφλια
κανείς δεν σου γλυτώνει
μηδέ θνητός μηδέ αθάνατος
φωλιάζεις στο κοσμί και το μανίζεις
Εσυ δικαίων ξεστρατίζεις το νου
και στο χαμό τον σέρνεις
εσύ και τούτη την αμάχη φούντωσες
Τώρα κι εγώ τις αρχές μου προδίνω
ετούτα βλέποντας κι ούτε δύναμαι
τις πηγές δακρύων να φράξω.
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ