Τι είναι αυτό που μας κάνει καθημερινά να είμαστε σε σύγκρουση με τους γύρω μας? Σε κάθε μορφής σύγκρουση, άλλοτε πολύ φανερή άλλοτε καλυμμένη? Από την πρώτη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας στον κόσμο το πρωί μέχρι να τα κλείσουμε το βράδυ μοιάζει να είμαστε σε αυτή την διαδικασία… μια διαδικασία διεκδίκησης, μια διαδικασία απ όπου θέλουμε να πάρουμε «κάτι»… Μήπως υπάρχει μέσα μας μια αίσθηση «κενού» που διαρκώς χρειάζεται να γεμίσει, να «χορτάσει»? Μήπως αυτή η αίσθηση του «κενού» είναι που κάνει τις σχέσεις μας κυριαρχικές, κτητικές? Κινούμαστε καθημερινά προς κατευθύνσεις από τις οποίες θα πάρουμε κάτι, συναναστρεφόμαστε με τους κατάλληλους ανθρώπους μάλιστα από τους οποίους ξέρουμε ότι θα πάρουμε αυτό που χρειαζόμαστε… δεν είναι ίσως τυχαίο το ότι συναναστρεφόμαστε με τα συγκεκριμένα πρόσωπα στη ζωή μας. Μήπως τελικά «χτίζουμε» καθημερινά τους εαυτούς μας παίρνοντας μια μορφή ενέργειας από άλλους? Άραγε, αν ήμασταν αυτάρκεις, χορτασμένοι, ολοκληρωμένοι, οτιδήποτε κι αν σημαίνουν όλα αυτά, θα υπήρχε αυτή η διαρκής σύγκρουση, αυτή η διαρκής αναζήτηση «τροφής»? Μοιάζει να διψάμε για τόσα… δόξα, αναγνώριση, αποδοχή, θέλουμε τόσα πολλά από τους άλλους κι ας μην θέλουμε ίσως να το δείχνουμε φανερά… Μήπως αυτή η αίσθηση του «κενού» μας σπρώχνει σε τέτοιες σχέσεις γιατί ίσως δεν έχουμε το «μηχανισμό» μέσα μας να παράγουμε «αυτό» που θα γέμιζε το «κενό» και το αναζητάμε απεγνωσμένα καθημερινά να το πάρουμε απ τους άλλους? Μπορείς να φανταστείς πως θα ήτανε ο κόσμος και οι σχέσεις χωρίς αυτή την συνεχή αναζήτηση από όλους? Άραγε τι είναι αυτό που γεμίζει αυτό το «κενό»? Τι είδους δύναμη είναι αυτή που θα ήταν ικανή να μας δίνει αυτή την αίσθηση αυτάρκειας, πλήρωσης, ολοκλήρωσης ώστε να μην την αναζητάμε από τους άλλους? Μήπως υπάρχει μια άλλη εσωτερική πηγή με την οποία δεν είμαστε συνδεδεμένοι και χρειάζεται να συνδεθούμε? Μήπως αν μπορούσε να συμβεί αυτό θα άλλαζε ριζικά τον τρόπο που βλέπουμε τους ανθρώπους και τον κόσμο γύρω? Δες, παρατήρησε…η ενέργειά μας κινείται διαρκώς προς αυτούς που νοιώθουμε κάτι, που νοιώθουμε ότι μας συνδέει κάτι… …το να προσφέρεις ίσως είναι το μυστικό του να κρατηθείς συνδεδεμένος… γιατί η ενέργεια, η αγάπη σου ρέει και γεμίζει πρώτα εσένα και έπειτα ρέει προς τους άλλους… σκέψου τώρα τι θα μπορούσε να γίνει αν αυτή η ενέργεια μπορούσε να σου επιστρέφει πίσω από το άλλο άτομο… τότε ίσως «χτίζουμε» ενέργεια μαζί, μεταξύ μας, ενισχύεται από και προς… …ίσως αν μπορούσαμε να το κάνουμε όλοι αυτό… τότε η ανθρωπότητα θα μπορούσε να κάνει άλλο ένα μεγάλο βήμα προς την εξέλιξη…T. Petridis

 http://www.youtube.com/watch?v=E2ITU_3WCn8&feature=share