Το λεξικό λέει ότι το φιλί είναι «ένας χαιρετισμός που γίνεται πιέζοντας σφιχτά τα χείλη». Από αυτό προκύπτει ότι τα λεξικά γνωρίζουν τα πάντα για τις λέξεις, αλλά σχεδόν τίποτα για το φιλί. Από τη δική του πλευρά, ο Σέξπιρ το είχε υμνήσει λέγοντας ότι είναι η «σφραγίδα του έρωτα». Άλλοι, έχουν πει κατά καιρούς ότι το φιλί είναι: το βάλσαμο της αγάπης, η έκφραση της ευδαιμονίας, η πρώτη και η ύστατη των απολαύσεων, το νέκταρ της Αφροδίτης κ.λπ. Όσο για τον Ρωμαίο ποιητή Μάρκο Βαλέριο Μαρτιάλη, τους ξεπέρασε όλους στην περιγραφή: «είναι το άρωμα που στέλνουν τα ευωδιαστά δέντρα, η στιβαρή οσμή που βγάζει το σαφράνι, το άρωμα των φρούτων καθώς ωριμάζουν, το κεχριμπάρι που θερμαίνει η παλάμη ενός κοριτσιού, ένα μπουκέτο λουλούδια που προσκαλεί τις μέλισσες». Ναι, ένα φιλί μπορεί να είναι όλα αυτά -και πολύ περισσότερα. Στην πραγματικότητα, είναι αδύνατον να ορίσει κανείς με ακρίβεια τη ουσία του, η οποία έχει την τάση να διαφεύγει. Μπορεί, εντούτοις, να καταγράψει τις τεχνικές λεπτομέρειες και τα διάφορα είδη φιλιού. Αν το καλοσκεφθούμε, υπάρχουν ένα σωρό τρόποι για να ανταλλάξουμε ένα φιλί. Εξαρτάται πάντα από τη διάθεση και τη φαντασία που διαθέτουν όσοι/ες ομνύουν στον έρωτα. Ένα από όλα αυτά τα φιλιά, όμως, ξεχωρίζει χάρη στην έντασή του, αλλά και στο κενό αέρος που δημιουργεί στην στοματική κοιλότητα. Για αυτό, άλλωστε, οι αγγλόφωνοι το έχουν ονομάσει «vacuum kiss».

Οι οδηγίες χρήσης είναι απλές, αρκεί να λάβετε υπ' όψιν κάποιες πιθανές παρενέργειες στο τέλος. Όταν τα πεινασμένα χείλη του άνδρα εφορμήσουν στα -επίσης πεινασμένα- χείλη της γυναίκας, ο εραστής ακολουθεί τα παρακάτω στάδια:
1) «Βουρτσίζει» τα μπροστινά της δόντια με τη γλώσσα του, υποδεικνύοντας ότι θέλει να του κάνει και αυτή το ίδιο.
2) Μόλις εκείνη ανταποκριθεί, αντί να βυθίσει τη γλώσσα του στο ανοιχτό της στόμα, ρουφά βαθιά όσο αέρα έχει στο στόμα της, όπως απομυζά κανείς τους χυμούς ενός ανοιχτού πορτοκαλιού.
3) Όταν εκείνη φθάσει σε σημείο (ηδονικού) «σκασμού», οι ρόλοι αντιστρέφονται. Της επιτρέπει να πάρει την ανάσα που της λείπει, συν το δικό του αποθεματικό αέρος.

Το «ρουφηχτό» φιλί, όπως είναι ευνόητο, διαρκεί ελάχιστο χρόνο συγκριτικά με άλλα long playing φιλιά. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στην αποκατάσταση της αναπνοής, αλλά και στην κόπωση. Με τέτοιο φιλί ασκείται μεγάλη ένταση στους ντελικάτους ιστούς του στόματος και οι μύες κουράζονται εύκολα. Όταν το ζευγάρι νιώσει κορεσμό, υπάρχει μια ειδική τεχνική που πρέπει να εφαρμόσει -κυρίως για λόγους αισθητικής. Συνίσταται στο να μην ξεκολλήσουν τα χείλη τους απότομα. Τουλάχιστον όχι όταν υπάρχουν και άλλοι κοντά. Γιατί τότε σίγουρα θα τρομάξουν από το δυνατό ήχο της απόσπασης των δύο στομάτων. Όπως διδάσκει η φυσική, κάθε κενό αέρος που ελευθερώνεται ξαφνικά παράγει ένα θόρυβο που θυμίζει ξεβούλωμα. Κάτι που ουδόλως ταιριάζει με το ερωτικό πάθος ενός τέτοιου φιλιού.
  του Άρη Μαλανδράκη