Πλούτων

 Ὁ Θεός που ἄρχει τοῦ Θανάτου καὶ τῆς Ζωῆς, ποὺ δίδει τὸ δῶρον τῆς Ἀναγεννήσεως κυριεύσας διὰ παντὸς τὸν θάνατον, ἐφορεύει τὸν ὁμώνυμον ἀπομακρυσμένον πλανήτην - σύνορον τοῦ ἡλιακοῦ μας συστήματος.

Εἰς τὴν Ἀστρολογίαν, ὁ ἀστὴρ τοῦ Πλούτωνος δεν ἔχει προσωπικὴν ἐπίδρασιν ἐν τῷ ὡροσκοπίῳ, ἀλλὰ ἀφορᾷ εἴδη ἀνθρώπων ἐντὸς τοῦ ἔθνους, ὁμάδας καὶ γεγονότα μεγάλης κλίμακος.

 

 Ποσειδῶν

 Ὁ Θεὸς Ποσειδῶν, ἄρχων τοῦ Ὕδατος καὶ τοῦ Ὠκεανοῦ ποὺ ζώνει τὴν γῆ, ἐφορεύει κάθε εἴδους ῥοάς, ῥεύματα (ὑπόγεια καὶ μή), τάς πλεύσεις καὶ τάς πορείας τῶν ὄντων τοῦ Κόσμου.

Εἰς τὴν Ἀστρολογίαν, ὁ ἀστὴρ τοῦ Ποσειδῶνος δεν ἔχει προσωπικὴν ἐπίδρασιν ἐν τῷ ὡροσκοπίῳ, ἀλλὰ ἀφορᾷ εἴδη ἀνθρώπων ἐντὸς τοῦ ἔθνους, ὁμάδας καὶ γεγονότα μεγάλης κλίμακος.

 

 

 Οὐρανός

 Ὁ Θεὸς τοῦ ἐνάστρου οὐρανοῦ, ἀντιπροσωπεύει τοὺς ἀστέρας ἐν τῷ συνόλῳ των καὶ τὴν ἀρχὴν γενέσεως τῶν Θεῶν εἰς τὸ αἰσθητὸν πεδίον. Ἐφορεύει τὴν γένεσιν καὶ κίνησιν τοῦ θεϊκοῦ στοιχείου πολυεπιπέδως καὶ πολυδιαστατικῶς.

Εἶναι πηγὴ ἀενάων Ἰδεῶν, κινήσεως καὶ διαμοιρασμοῦ αὐτῶν εἰς τὰ ἐπίπεδα τοῦ Κόσμου. Ἐπὶ τοῦ ἀνθρωπίνου πεδίου συσχετίζεται μὲ τὴν πρόοδον, τὴν ἐμπνευσμένην ἔρευνα, τὰς θετικὰς ἐπιστήμας καὶ τοῦ στοιχείου τῆς ἐλευθερίας εἰς τὰς κοινωνικὰς καὶ πολιτικὰς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἐπίδρασίς του δὲν εἶναι κυρίαρχη ἀλλὰ  συνδυάζεται μετὰ τῶν ἄλλων πλανητῶν, συν-κυβερνώντας μέρος τῶν νέων τομέων ποὺ προέκυψαν διὰ τῆς προόδου τῶν ἰδεῶν ἐν ἀνθρωπίναις κοινωνίαις. Ἐφορεύει τῆς ἡλεκτρομαγνητικῆς ἐνέργειας σὺν Ἡλίῳ καὶ τῶν μηχανικῶν ἐφευρέσεων σὺν Ἑρμῇ, ἰδίως ὅμως ἐπὶ τῆς ἀενάου ἐξελίξεως τῶν μορφῶν (μορφογενετικὴ διαδικασία, μορφογένεσις) μετὰ τῆς Ἀφροδίτης.

Εἰς τὴν γενέθλιαν Ἀστρολογίαν, ὁ ἀστὴρ τοῦ Οὐρανοῦ δεν ἔχει  ἰδιαιτέραν προσωπικὴν ἐπίδρασιν ἐν τῷ ὡροσκοπίῳ, ἐκτός καὶ ἐάν συνάπτῃ ὄψιν μὲ τὸν ὡροσκόπον ἢ τὸ μεσουράνημα ἢ τὰ φῶτα (ἥλιος - σελήνη) . Κυρίως ἀφορᾷ εἴδη ἀνθρώπων ἐντὸς τοῦ ἔθνους, ὁμάδας καὶ γεγονότα μεγάλης κλίμακος καὶ εἶναι σημαντικὸς εἰς τὰ ὡροσκόπια τῆς κοσμικῆς Ἀστρολογίας καθὼς καὶ εἰς τὰ τῆς ἐκλεκτικῆς καὶ ὡριαίας, ὅταν τὸ ὑπὸ ἐξέτασιν θέμα ἀφορᾷ μεγάλης κλίμακος συμβάν. 

 Ἄρης

 Ὁ Θεὸς τῆς Πολεμικὴς Ἀρετῆς, ὃς ἐφορεύει τὴν ἐνεργητικὴν ἀπέχθειαν πρὸς τὸ αἰσχρόν, τὸ ὁποῖον καὶ χαίρεται νὰ καταστρέφῃ. Κάθε τὶ τὸ ἄδικον, σαθρόν, ἀρρωστημένον, κακόμορφον, ἐμπίπτει τῇ δικαιοδοσίᾳ τοῦ Θεοῦ, πρὸς καταστροφὴν του. Ὁ Ἄρης ἀπελευθερώνει τὴν ὕλην ἀπὸ τὴν κακομορφίαν καὶ τὴν ἀσχήμιαν, ἐπιστρέφοντας αὐτήν εἰς τὸ ἐργαστήριον τοῦ Ἡφαίστου ὅπου καὶ ἐπανεισέρχεται εἰς δημιουργικὴν διαδικασίαν, λαμβάνοντας νέας μορφὰς σχεδιασθεῖσας ὑπὸ τῆς Ἀφροδίτης.

Διὰ τοῦτον καὶ ἀποκαλεῖται ἐρωτικὸς σύντροφος τῆς Θεᾶς τῆς Μορφῆς. Οἱ δύο τους ἀλληλοσυμπληρώνονται διότι ἡ τάσις πρὸς τὸ κάλλος καὶ τὴν εὐμορφίαν δύναται νὰ ὑπάρξῃ μόνον μακριὰ ἀπὸ κάθε τὶ αἰσχρόν. Ὁ Θεὸς Ἄρης εἶναι καθάρσιος, καὶ μέσῳ συγκρούσεων, αἱματοχυσίας καὶ πολέμων καθαρίζει τὸ ἄγος καὶ τὸ μίασμα. Σχετίζεται μὲ τὸ αἷμα καὶ τὴν καθαρτικὴν τοῦ δρᾶσιν εἰς θεραπευτικήν. Τὸ δὲ ἄστρον τοῦ Ἄρεως εἶναι εὐδιάκριτον διὰ τὸ ἐρυθρὸν του χρῶμα.

Ἱερὰ του πτηνὰ ὁ αἰγολιὸς (εἶδος γλαύκης) ποὺ ἡ ἐμφάνισίς του σημάινει πόλεμον καὶ ὁ αἰγυπιὸς (εἶδος γυπός). Ἄλλοι ἀναφέρουν καὶ τὸν δρυκολάπτην.

 

 Ἀφροδίτη

 Ὁ μῦθος λέγει πως ἡ Θεὰ ἀνεδύθη ἐκ τῶν ἀφρῶν τοῦ Ὠκεανοῦ διὰ τοῦτο καὶ ὀνομάσθη Ἀφροδίτη. Ἡ Θεὰ τῆς Μορφῆς δίδει τὰ δῶρα τῆς εὐμορφίας καὶ τοῦ κάλλους μέσῳ τῆς ἐνεργητικῆς φιλότητος (Ἐρως) πρὸς τὸ ὡραῖον, τὸ καλόν.

Σχετίζεται μὲ τὸ κάλλος καὶ τὴν καλαισθησίαν, τους ἀνυψωτάς τῶν ψυχῶν. Θεὰ τῆς ἁρμονικῆς ἑνώσεως καὶ τῆς ἐρωτικῆς πράξεως ἐφορεύει τὸν γάμον καὶ τὴν εὐγονίαν περὶ τῶν ἀπογόνων. Ἡ Ἀφροδίτη εἶναι προστάτις τῆς τέχνης καὶ τῶν καλλιτεχνῶν, ἐμπνεομένοι δὲ αὐτοί διαμοιράζουν μέσῳ τῶν ἔργων των εἰκόνας καὶ παραστάσεις εὐμορφίας καὶ κάλλους τοῖς ἀνθρώποις. Ὁ ἀστὴρ τῆς Ἀφροδίτης καλεῖται Ἕσπερος κατόπιν τῆς δύσεως καὶ Ἑωσφόρος πρὸ τῆς ἀνατολῆς τοῦ Ἡλίου. Ἐμφανιζόμενος φέρει διάθεσιν ἡδύν, ἐρωτικήν. Ἱερὸ της πτηνόν ἡ περιστερά, ἀγγελιοφόρος τῶν ἐρωτευμένων, καὶ ἡ χελώνη, σύμβολον τῆς ἐν οἴκῳ εὐσταθίης.