Δε μπορώ να πω,

πως είχα καλή σχέση με το χρόνο!

Αντίθετα, "εκείνος", πάντα

διακριτικός μαζί μου,

τρυφερός θα έλεγα!

Πολλές φορές, χαμογελαστά,

συνωμοτικά μου κλείνει το μάτι....

-'Οχι, μην πείς, ακόμα, ηλικία...

Σα να παίζει κρυφτούλι....

Κι όταν σταματά, αυτό το παιχνίδι,

αναμετρώ τις στάσεις της ζωής μου..

Φυλλομετρώ τα όνειρα, που στοιβάζονται

ένας σωρός....κάθε μέρα και πιό πολλά!

Κάθονται στο τιμόνι, και με οδηγούν...

'Εχουν και βοηθούς, αρκετούς, απο γύρω...

Χωρίς την ανάσα της θάλασσας,

χωρίς το φως των αστεριών,

το φεγγάρι που ανεβαίνει...

Δεν ξέρω αν αντίκρυζα όνειρα!

'Ισως, να ήταν και πιό πλούσια...

Ίσως τα όνειρα που πλάθει η φαντασία,

να έχουν περισσότερα χρώματα!

Τα φυλακισμένα όνειρα,

είναι τα μάτια των τυφλών....

Οι χειροπέδες των προσφύγων....

Αντιβιοτικό των αρρώστων....

'Ολα ετούτα κλειδώνω, στο ντουλάπι,

εκεί στην άκρη του παταριού...

Και μετά, έτσι με μιάς,

πετάω το κλειδί, την ώρα που

ανεβαίνει το κύμα!

Πάει....!

Τώρα εγώ κι εσύ χρόνε!

Τώρα, ΕΓΩ στο τιμόνι και άκου....

'Ακου τι ονειρεύομαι....

 

 

 http://aroma.pblogs.gr/2008/12/o-hronos-feygei-ta-oneira-menoyn.html

 

ένεκα της πανσεληνου..