Είναι κάτι μέρες μαύρες, σκοτεινές, όπου βυθισμένος στο αδιέξοδο σου, ψάχνεις απεγνωσμένα την τρύπα που θα φωτίσει το τούνελ...και παράλληλα κλωτσάς το πετραδάκι που βρέθηκε στα πόδια σου, αναπολώντας στιγμές που όλα κυλούσαν τόσο μ α γ ι κ ά απλά, χωρίς κόπο, όπως ακριβώς δίνεις μια κλωτσιά στο πετραδάκι κι αυτό τσουλάει...........έτσι, απλά............

Κι είναι και κάτι μέρες που συνειδητοποιείς ότι σ'αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή, η ασημαντότητα της ύπαρξης σου, γίνεται για κάποιον ένας σταθμός στο ταξίδι του...ένας ολόκληρος σταθμός που μπορεί και να θέλει να εξερευνήσει ή και να διανυκτερεύσει για όσο...

ένας σταθμός που όπως και να ΄χει, θα αναπολεί για μια ζωή, αφού μόλις βγει από αυτόν, με δυσκολία θα θυμάται πως ήταν όταν πρωτομπήκε............

Περνάμε και φεύγουμε αλλά και μένουμε και σημαδεύουμε............

Το όνειρο μου έιναι να είμαι με έναν άνθρωπο που θα τον αγαπάω και θα μ'αγαπάει όπως και να ΄χει...όπως και να τα φέρει το ταξίδι.............

http://www.youtube.com/watch?v=3tgmXgTp6f8&feature=related