... το έτερο μελος της σχέσης το εχεις ρωτήσει? Αναρωτιέμαι απλώς, αν οσα γράφεις ειναι σκέψεις σου ή τα έχει συζητήσει εκτενώς με το ετερον-ήμισι και γι' αυτο καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι δεν καταλήγετε κάπου.
So what? Πρέπει ολα να καταλήγουν κάπου? Σ' αρέσει που είστε μαζί? Περνάτε καλα? Αν ναι, προχωρείστε μαζι!! Αν όχι, φύγε!!!
Οπως και να 'χει πάντως... μιλήστε μεταξύ σας! Γιατί αν δεν εχετε επικοινωνία, ως ζευγάρι, τι να σου κάνουν και τα έρμα τα άστρα????
Πολύ αυστηρούς σας βρίσκω, από τα μούτρα την πήρατε. Η κοπέα θέλει να κάνει οικογένεια μαζί του άρα το να περνάει απλώς καλά δεν της φτάνει και έχει δίκιο να θέλει να φύγει. Εμείς το βλέπουμε αλλιώς αλλά κάποιοι θέλουν να κάνουν σπιτικό και όχι να είναι μαι ζωή ρεμάλια όπως εγώ π. χ. χαχαχα
Κούκλα μου, κάνε ότι είναι καλύτερο για την ψυχική σου ηρεμία, αυτό πάνω από όλα.
Tο θέμα είναι ΕΣΥ τί θέλεις. Remember you? What do YOU want.
Και το τονίζω, διότι τις περισσότερες φορές, όταν είμαστε σε μία σχέση, αναπτύσσουμε τόσο έντονα συναισθήματα για τον άλλο, δίνουμε βάση πιο πολύ στα θέματα του άλλου, που φτάνουμε σε σημεία να παραμελούμε τα δικά μας και μάλιστα για πολύύύ καιρό.
Αν πχ εσύ σε αυτή τη φάση θέλεις να κάνεις οικογένεια, παιδιά κτλ, αλλά αυτός όχι, ποιό το νόημα να κάθεσαι μαζί του? Να περιμένεις πότε θα είναι αυτός έτοιμος? Κι αν δεν είναι ποτέ? Ποτέ έτοιμος για σένα?
Καλές οι αγάπες, καλοί οι έρωτες, καλά όλα αυτά, αλλά καλό είναι επίσης να τελειώνουν όταν τα ΒΑΣΙΚΑ "θέλω", εμάς και του συντρόφου μας απέχουν κατά πολύ, για τον απλούστατο λόγο ότι αν συνεχίσει κάτι τέτοιο, η καταπίεση που θα ασκείς στον ίδιο σου τον εαυτό θα σε αρρωστήσει.
Μπορεί να είναι όντως ο άντρας της ζωής σου, μπορεί και όχι. Το θέμα είναι πως αν κάτσεις σε αυτή τη σχέση ενώ θα κάνεις κάθε μέρα πως δεν ακούς αυτή την εσωτερική σου φωνή, θα φτάσεις στο τρισάθλιο σημείο να γίνεις μάρτυρας, ενώ έχεις την επιλογή να μη γίνεις. Το θέλει κανείς αυτό? Να υποφέρει κ να συμβιβάζεται μονίμως για χάρη της αγάπης του? Δε νομίζω. Και δε νομίζω πως μια τέτοια είδους αγάπη έχει ισορροπία.
Εγώ μαζί σου. Συμφωνώ με τη σκέψη σου. Ότι δεν προχωράει, πρέπει να τερματίζεται, βιαίως ή μη, πριν χάσουμε κάθε είδους αξιοπρέπεια.
happy cloud se polla exeis dikio, kai se kapoia alla apla exeis eparsh. de me enoxlei isws na mhn katanohses thn kataxwrhsh mu. den exw kammia kwlopipilala na pantreytw k na kanw paidia, ekeinos mu to dhmiourgei auto giati ton niw8w k me niw8ei (apo syzhthseis ola auta :agaphth mme) san to symplhrwma tou. de 8a katsw na exhghsw ean epikoinwnw h oxi auto to gnwrizw exu kai o oros o varygdupos "antras ths zwhs mu". oute kathgorw ta astra , oute moirolatro. exw mia kapoia epignwsh twn pagidwn tu myalou mu. h alh8eia einai oti den exw kataferei na apokthsw ton elegxo tou myalou mu akoma. to 8ema einai oti 8elw toso na katalhxw mazi tou pou isws to viazw ligo parapanw, alla otan egrapsa to mhnyma eilikrina to myalo eixe pa8ei delirio les k den to elegxa kai exu kai to erwthma mu kanun farsa oi planhtes h ta exei paixei o egkefalos apla. katalavainw oti kapoios tritos to vlepei apla, a ok afu den sympeftun ta plana sas parata ton. sovara? eiste oloi toso anetoi otan liwnete gia kapoion? edw de mporeis na petaxeis thn agaphmenh su mpluza ! an8rwpoi erxontai kai feygun, alla de mporeis na tous petas etsi.
O ERMHS K ARHS MU KANUN FARSA H TO MYALO MU?
αφού "ειλικρινά είναι ο άντρας της ζωής σας" γιατί θα τελειώσετε τη σχέση;
So what? Πρέπει ολα να καταλήγουν κάπου? Σ' αρέσει που είστε μαζί? Περνάτε καλα? Αν ναι, προχωρείστε μαζι!! Αν όχι, φύγε!!!
Οπως και να 'χει πάντως... μιλήστε μεταξύ σας! Γιατί αν δεν εχετε επικοινωνία, ως ζευγάρι, τι να σου κάνουν και τα έρμα τα άστρα????
Κούκλα μου, κάνε ότι είναι καλύτερο για την ψυχική σου ηρεμία, αυτό πάνω από όλα.
Και το τονίζω, διότι τις περισσότερες φορές, όταν είμαστε σε μία σχέση, αναπτύσσουμε τόσο έντονα συναισθήματα για τον άλλο, δίνουμε βάση πιο πολύ στα θέματα του άλλου, που φτάνουμε σε σημεία να παραμελούμε τα δικά μας και μάλιστα για πολύύύ καιρό.
Αν πχ εσύ σε αυτή τη φάση θέλεις να κάνεις οικογένεια, παιδιά κτλ, αλλά αυτός όχι, ποιό το νόημα να κάθεσαι μαζί του? Να περιμένεις πότε θα είναι αυτός έτοιμος? Κι αν δεν είναι ποτέ? Ποτέ έτοιμος για σένα?
Καλές οι αγάπες, καλοί οι έρωτες, καλά όλα αυτά, αλλά καλό είναι επίσης να τελειώνουν όταν τα ΒΑΣΙΚΑ "θέλω", εμάς και του συντρόφου μας απέχουν κατά πολύ, για τον απλούστατο λόγο ότι αν συνεχίσει κάτι τέτοιο, η καταπίεση που θα ασκείς στον ίδιο σου τον εαυτό θα σε αρρωστήσει.
Μπορεί να είναι όντως ο άντρας της ζωής σου, μπορεί και όχι. Το θέμα είναι πως αν κάτσεις σε αυτή τη σχέση ενώ θα κάνεις κάθε μέρα πως δεν ακούς αυτή την εσωτερική σου φωνή, θα φτάσεις στο τρισάθλιο σημείο να γίνεις μάρτυρας, ενώ έχεις την επιλογή να μη γίνεις. Το θέλει κανείς αυτό? Να υποφέρει κ να συμβιβάζεται μονίμως για χάρη της αγάπης του? Δε νομίζω. Και δε νομίζω πως μια τέτοια είδους αγάπη έχει ισορροπία.
Εγώ μαζί σου. Συμφωνώ με τη σκέψη σου. Ότι δεν προχωράει, πρέπει να τερματίζεται, βιαίως ή μη, πριν χάσουμε κάθε είδους αξιοπρέπεια.