Ο Haydn δεν με κερδίζει. Όλο το μουσικό κομμάτι μου δίνει την αίσθηση ότι κάτι κρύβει, κάτι θα ήθελε πιθανόν να μου δείξει αλλά τελικά φλυαρεί χωρίς να μου το αποκαλύπτει στο τέλος...
Έχεις δίκιο! Το κομμάτι που ακούω μοιάζει με του Haydn! Αλλά και πάλι στο αυτί μου είναι σαν να συγκρίνεις κομμουνιστική εργατική πολυκατοικία με ένα ανάκτορο...
Στο πρώτο έχεις τα απολύτως απαραίτητα και στο δεύτερο ένα αρχιτεκτονικό έργο τέχνης...
mendelssohn... Νοσταλγία, σοφία, φθινόπωρο, λίγο πριν τη δύση, ομορφιά που νιώθεις πως χάνεται σε έναν ορίζοντα που δεν θυμάσαι πια γιατί τον κυνηγούσες αλλά και μια εσωτερική ηρεμία πως άξιζε τον κόπο η διαδρομή (με τη γόνδολα ίσως?)... Και όλα αυτά μέσα σε 3 λεπτά? Υποκλίνομαι απλά!
Τεσσερα κομματια σε Σολ ελλασονα...
Στο πρώτο έχεις τα απολύτως απαραίτητα και στο δεύτερο ένα αρχιτεκτονικό έργο τέχνης...