Νομιζω πως στο μυαλο των μουσικων η τονικοτητα πρεπει να παιζει το ρολο των σκεψεων και των φρασεων.
Ο τονος ρε ελασσον στο μυαλο του Beethoven θα πρεπει να συμβολιζε την γαληνη που βρισκει η ψυχη μετα απο τις περιπλανησεις ,τις δοκιμασιες και τις ανησυχιες της.
Η σονατα Νο 17 ειναι η μονο απο τις 32 που εγραψε σε αυτο τον τονο.

http://www.youtube.com/watch?v=tlDKM6DYkBE&fmt=18

Ξεκινα με ενα largo, μια σπασμενη συγχορδια piannisimo, ενα εσωτερικο μονολογο στο κοσμο των ονειρων και αμεσως μετα η πραγματικοτητα με το βιαστικο alegro. Ακολουθει η αλλοφροσυνη του πνευματος που τρεχει σκονταφτοντας για να φυγει μεχρι να βρει την γαληνη στο 0:53 οταν φτανουμε στην τονικοτητα της σονατας, στο ρε ελλασον.
Αυτο το μοτιβο θα επαναληφθει πολλες φορες και παλι αργοτερα, στο 4:23 -αναζητηση, διαλογισμος, η ονειροποληση του Prospero για να ηχησει ξαφνικα η σκληρη πραγματικοτητα εκκωφαντικα στο 5:11 και ξανα η ψυχη που χανεται και ρεμβαζει, που ψαχνει το δρομο της. Θα τον ξαναβρει με παραδοξο και τραγικο τροπο απο το 7:34 για να γυρισει στην τονικοτητα της, στο ρε μινορε.
Νοσταλγια, επαναπατρισμος, επιστροφη, γαληνη...

Μου θυμιζει ενα αλλο κομματι, απο αλλο ειδος μουσικης που ξεκινα απο αλλο τονο για να καταληξει στο κυριαρχο ρε ελασσον και να τραγουδησει την νοσταλγια της επιστροφης, Georgia on my mind

http://www.youtube.com/watch?v=v6wc41N-GYY&fmt=18