Φιλάρες και φίλες μου, πέρασα τα καλύτερα Χριστούγεννα που μπορεί να έχει περάσει κανείς (δεν το αυτο-παινεύομαι πάντως αυτό, αλλά έτσι είναι).  .... Πιο μετά θα σας πω και άλλο ένα, επίσης καλό, με τον Τοτό....  (...αν το θυμηθώ όμως, γιατί πάει καιρός που το άκουσα και.... δεν μπορώ να πω ότι με κατατάσω στα άτομα με την μεγαλύτερη μνήμη πάντως -παρά τον 'γαμάτο', πολύ ξηγημένο, θετικό και ανθρώπινο  αλλά και ίσως λίγο 'ευτράπελο' ωροσκόπο μου  (Δίδυμοι)  -βλέπετε, αν θέλετε, και παρακάτω. Δεν σας υποχρεώνω πάντως να δείτε.  Ότι θέλετε εσείς κάνετε. (Μυαλό έχετε άλλωστε...). Αλλά... δείτε, παρακάτωωωωωωωωωω...... (plzzzz!)..........Δεν θα δείτε παρακάτω? Αχ, ευχαριστώ τότε!!.....  Με... 'κακοκαρδίζετε' όμως έτσι!!....).

Εντωμεταξύ, αν το πω τώρα μάλλον θα με 'κράξετε' γερά (..μισό, να φορέσω πρώτα τις ωτοασπίδες γιατί... έ.... δεν με βλέπω να 'φεύγω' και σώος και... 'ακουφής' από εδώ, μετά από αυτό που θα σας πω -το οποίο σχετίζεται άμεσα με εμένα): ζητάω ένα συγνώμη από όλους εσάς εδώ πέρα (στην φυλή αυτήν) -όχι γιατί έγραψα προ μηνών ότι έγραψα δηλαδή-, αλλά γιατί, απλώς...., έκανα ένα -τεράστιο (μα τεράστιο όμως!!) λάθος στην εύρεση της ωροσκόπου μου. Σωστά σας είχα πει, τελικά, στην αρχή αρχή: αν θέλετε πιστέψτε το, είμαι με Δίδυμο ωροσκόπο τελικά -καρά-'de factαρισμένο' δηλαδή (=στάνταρ), απλώς είχα κάνει ένα λάθος (όχι κάτι το τόσο σημαντικό, μόνο όσο είναι το μπόι μου δηλαδή..) βλέποντας (δλδ 'περνώντας') τα... Ταυρινά μου χαρακτηριστικά για... Λεοντίσια (ζντόιιιινγκ!), αλλά και από κάτι ..μλκίες και μπαρούφες άλλες -πολύ μπαρντόν για την έκφραση μου αυτή- που απαξιώ 1000% να τις αναφέρω, οι οποίες σχετίζονται με αλλιώτικη εύρεση ωροσκόπου ('πρωτοποριακές μέθοδοι', κτλ κτλ 'μπαρμπούτσαλα'). Παιδιά, don't forget: ανθρώπινα τα λάθη πάντως  (....μ'αρέσει που είχα γράψει και ολόκληρο.. 'κατεβατό' εδώ, -το παραδέχομαι πάντως αυτό δλδ-, για... ένα πράγμα (Ζώδιο) που -τελικά- δεν ίσχυε -ούτε ισχύει-, για μένα, καν!! 'Ωραίος' είμαι ρε..... Πολύ 'ωραίος'.....).
Και προχωράω παρακάτω -χωρίς, εννοείται, να 'κολλήσω' σε αυτό το τότε λάθος μου. Αυτό ανήκει πια στο παρελθόν. Άλλωστε ήταν και ανθρώπινο.  (...'Λάθη' είμαστε, ..ανθρώπους κανουμε,  άλλωστε   -έ, πασίγνωστη η παροιμία...)


Φιλάρες  και φίλες, i'm back.

...Επ'ευκαιρία, κάνω εκπομπή κάθε μέρα στις εννιά το βράδυ στον σταθμό  'Τάδε  fm'  (..και αν το πιστέψατε αυτό, καλά να πάθετε. Δεν σας φταίω σ'αυτήν την περίπτωση πάντως!). Όχι, πλάκα κάνω. Είμαι πάντως κι εγώ ένας από τους εκατομμύρια 'ιντερνετάκηδες' και 'ιντερνετόβιους' τύπους   (...ήθελα δεν ήθελα, το 'κόλλησα' το μικρόβιο αυτό τελικά -και έλεγα με περιέργεια τόσον καιρό 'τι με περιτριγυρίζει?... Τι με περιτριγυρίζει?' ), έ, άλλος ένας παραπάνω κι εγώ δηλαδή. Δεν πειράζει όμως, γιατί αλλιώς δεν εθεωρείτο ένας εκσυγχρονυσμένος άνθρωπος. "Πού πας στον 'πόλεμο' χωρίς  ίντερνετ,  ρε Καραμήτρο?" (ο Καραμήτρος ήμουν εγώ σε αυτήν την φάση)  άκουσα προχθές στον ύπνο μου μία φωνή να μου λέει και νόμιζα ότι ήταν ένας πολύ μπάσος τύπος, -αυτός μωρέ που κάνει την εισαγωγή στους...... (τώρα μην πω που και κάνω και έμμεση διαφήμιση!  Έ.., δε 'λέει'!!...) συγκεκριμένα-,  αλλά τελικά ήταν... το πεντακέφαλο τέρας, τύπου  αλά  'Λερναία  ύδρα',  μάρκας 'κάψεμε',  με ουρά φτιαγμένη από μπρίζες περασμένες 'πλεξούδα'!! ....Ίδρωσε το μάτι μου και φοβήθηκε το αυτί μου -(....και όχι ακριβώς η ψυχή μου)!!   (Ευτυχώς είχα την -..ασιμοκέντητη- σπάθα μαζί μου και έτσι γλύτωσα στο 'τσακ', κάνοντας το 'σουβλάκι, γύρο με απ'όλα, χωρίς πατάτες και με τζατζίκι κάργα'.....)  -άλλο ανέκδοτο κι αυτό, nevermind! Τελευταία, έχω να πω ότι... ότι... 'α ναι! Το θυμήθηκα!
Ότι βλέπω πολλούς εφιάλτες (..τώρα αφήστε το γιατί βλέπω μία ταινία. λλωσττε, είναι -σχεδόν- 'γαργαλιστικά'  σόκιν -έ, και δεν 'λέει'...)

...Γαμώτο όμως, να μην έχω Ωροσκόπο Λέοντα...?  ......  (Αδικία! ...Αδικία!... Θα το λέω και θα το τραγουδώ...΄'Δεν περνάς κυρά Μαρία δεν περνάς δεν περνάς, δεν περνάς κυρά Μαρία δεν περνάς, ...πέ-ρνάς !'   (κτλ γνωστά)....).  Δεν πειράζει όμως, εντάξει  ....θα το υποστώ και αυτό (άάάάάχχχ! Αδικία όμως!... Βαριά αδικία!....), λέγοντας σας ένα καλό παραμύθι.  (Δεν ξέρω πάντως πως να βάλω και μουσική υπόκρουση, αλλά δεν πειράζει όμως. Άλλωστε, έ, δεν είναι και υποχρεωτικό.....).

ΈΝΑ ΣΥΜΒΟΛΙΚΌ ΠΑΡΑΜΎΘΙ    (... -it 'passes' a-    ''message''  inside     (here) !!  )....
Μία φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γέρος τσοπάνος (..όνομα μην ρωτήσετε γιατί δεν το ξέρω ούτε κι εγώ), κι έκοβε τα ξύλα από δέντρα ολόγυρα του με ένα τσεκούρι.  ...Βαρύχειμωνας ήτανε τότε, και ο γέρος φουρούσε ένα πολύ καλό, αν και μπαλωμένο, ...πανωκατώφόρι (ήταν καθαρά εκσυχρονισμένος στο ντύσιμο). Σε μία φάση, όπως ήταν και γέρος (έ, μην το ξαναλέω πάλι..) του φεύγει το τσεκούρι απ'το χέρι. Τώρα που το θυμήθηκα,  -και όχι ότι είναι του παραμυθιού η συνέχεια δηλαδή...-, εκεί δίπλα όμως ήταν ένα μεγάλο και βαθύ ποτάμι (..ναι, αλήθεια!). Έ, εκεί μέσα έπεσε το τσεκούρι μετά από γκελ που έκανε σε ένα ριζοδέντρι εκεί κοντά   (το τσεκούρι, ξέρετε ποιό... αυτό με την λαβή που είναι....). Ο γέρος τσοπάνος όμως δεν μπορούσε να το πιάσει όμως, γιατί δεν πρέπει φορούσε μαγιό, σκουφάκι, και.. μπρατσάκια,  και όχι γιατί ήταν γέρος και αν έμπαινε έτσι στο ποτάμι το βαθύ, το σχεδόν άπατο,   να το πιάσει, θα τον βγάζανε μετά 'παγάκι' (..αν όχι 'παγοκολώνα') τέσσερις, 'σηκωτό'.  Κάπου τότε ο Θεός Ερμής ο οποίος έπαιζε με το τηλεσκόπιο, αυτό με τις υπέρυθρες ακτίνες δηλαδή, που είχε ήδη εφεύρει (..μιλάμε σωστός 'κύρος γρανάζης' ο Ερμής εντωμεταξύ! Καλά, γνωστό αυτό άλλωστε...), το έκανε για να περάσει και η ώρα του δηλαδή, μιάς που δεν είχε μείνει καμία άλλη δουλειά να κάνει (όπως να παίξει λίγο με το κατοικίδιο τους, τον Κέρβερο, να παίξει μουσική με το φλάουτό του  ..κοιμίζοντας τους υπόλοιπους θεούς εκεί και να καταφέρει, έτσι, να αρπάξει ένα δύο τσαμπιά σταφύλλια και μία φρατζόλα ψωμί ή τυρί (κυρίως κασέρι), χωρίς να ακούσει τα 'εξ αμάξης' απ'τον Δία ή τον Πλούτωνα, ή έστω απ'την Ήρα  ή -έστω- να πάει καμία ψυχή τσάρκα ως τον Άδη, ως ψυχοπομπός που ήτανε..... Πρέπει να είχε 'day off' εκείνη την μέρα  -ρεπό κοινώς). Έ, όπως στριφογύριζε.. το τηλεσκόπιο του με τις υπέρυθρες.., τήραγε δεξά, τήραγε ζερβά, τήραγε μεσσσσά!...., ξάφνου τον βλέπει τον γεράκο-τσοπάνο αυτόν πολύ στεναχωρημένο. Αρχικά νόμιζε ότι μπήκε σκουπιδάκι, αλά 'μυρμήγκι', στον τηλεφακό του, καθαρά λόγω της μακρυνής απόστασης.  Τον είδε πάντως πολύ 'σκασμένο', θα έλεγα.  Ως γνήσιος ψυχοπονιάρης - θεός του Ολύμπου,  του βουνού αυτού δηλαδή    (καλά, πασίγνωστο αυτό άλλωστε! Πέραν πλάκας δηλαδή..)   τον πλησιάζει, απ'τον Όλυμπο, με τα φτερωτά του σανδάλια με ταχύττητα του φωτός. Τον πλησιάζει (χωρίς το τηλεσκόπιο όμως), που λέτε, και τον ρωτάει "καημένε παππούλη... Τι έπαθες και είσαι έτσι. ...Γιατί άπρισε τόσο η.... ξανθιά κοτσίδα σου??....  Πώς και τόσο στεναχωρημένος εννοώ??". "Άχ, πιδί' μ' τσικούρ'να τα διέντρα ιέδου πιέρα, και μού φυγε το τσικούρ' κι μού πεσε στου π'τάμ' μιέσα. Άχ, είμαι... πουλύ δυστυχισμένους τσοπάνης!" είπε ο γέρος-τσοπάνης τότε.  Ο Ερμής, αφού του είπε "κάτσε να μπω σ'το πιάσω εγώ, ευχαρίστως!", με χαρά και αγάπη στο πρόσωπο,  σε χρόνο 'dt' (0 δηλαδή!) βούτηξε στο ποτάμι. Έ, δεν πέρασε και πολύ ώρα και του βγάζει ένα ολόχρυσο (μέχρι την λαβή τη δηλαδή: χρυσό). Του λέει "αυτό είναι??" Ο γέρος τότε του απαντάει αρνητικά: "Ούχι!". Τότε, πετώντας το κι αυτό μέσα στο ποτάμι, ξαναβουτάει ο Ερμής και, μην περνώντας πολλή ώρα, ξαναβγαίνει πάλι πάνω και του λέει πάλι, κρατώντας ένα άλλο τσεκούρι, όλο ασμένιο αυτή την φορά, του λέει πάλι του τσοπάνου.  "Αυτό είναι??". "Ούτι!" ήταν η απάντηση του γέρο-τσοπάνου. Ο Ερμής, υπομένοντας πολύ -καθαρά λόγω αγάπης του προς τον γεράκο, ξαναβουτάει πάλι (τρίτη φορά), πετώντας στο νερό κι αυτό το τσεκούρι. Δεν περνάει ένα λεπτό -άντε δύο...- ξαναβγαίνει πάνω δείχνοντας όμως αυτήν την φορά στον γεράκο-τσοπάνο το τσεκούρι που ο γεράκος είχε χάσει. Τον ρωτάει πάλι "Ούφφφφ!... Αυτό είναι??". "Νι! Νι!, αυτού! Αυτού!", του ΄λέει ο γεράκος τότε με χαρά. Τότε ο Ερμής του λέει "πάρε και τα υπόλοιπα δύο για την ειλικρίνειά σου και μόνο. Ά! Πάρε και ένα πουγκί χρυσά νομίσματα, να έχεις για να ζήσεις τώρα τον χειμώνα, από μένα, και πήγαινε στο καλό". Ο γέρος γεμάτος χαρά, αντί να τα παρατήσει συνέχισε να δουλεύει το παλιό του τσεκούρι.

Το παραμύθι διδάσκει ότι τα άτομα του Ερμή (ακόμα και από πλευράς ωροσκόπου... Ερμή, δηλαδή. Γενικότερα, αυτά που κυβερνώνται απ'τον πλανήτη αυτόν δηλαδή)  είναι πάντα:  θετικά, καλοσυνάτα, συχνά καλόβολα, ειλικρινή, συμπαθητικά, πάντα με αγάπη για τον συνάνθρωπο, όπως και με τάση για πραγματικό ενδιαφέρον και βοήθεια -αν χρειαστεί-, μα πάνω απ'όλα: πάντα 'παιδία' στη ψυχή!!  (Αυτό ακριβώς εννοεί!)