Σκέφτομαι εδώ και πάνω απο δυο ώρες αν θέλω να το γράψω αυτό, πολύ πιθανόν και αυτό όπως πολλά άλλα που λέω να διαστραφεί, εδώ να φανταστεί κανείς, μπαίνω κάποιες φορές να μιλήσω για πολιτική και κοινωνιολογία και μου γράφουν για συναίσθημα, ή μου κοτσάρουν στη μούρη πόστ που ξέρουν ότι δεν θέλω να δω, ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω απόλυτα τους ανθρώπους σε κάποια πράγματα...δεν είμαι σταφύλι να μου βγάλετε κρασί με το ζόρι παιδιά, δεν θα βγεί αν με στραγγίξετε, ακυρώνετε τον ίδιο το λόγο που μπήκα ελπίζω όχι ηθελημένα.(αν ναι θα μου αναγκάσετε να σας ευχηθώ μόνο άσχημα πράγματα και ειλικρινά δεν το θέλω).

Ναι θα βγω σήμερα, έχω βάλει μερικές εξόδους στο πρόγραμμα, έχω απορρίψει παρα πολλές εξόδους επειδή δεν ήθελα να νιώθω καλά μη έχοντας τον άνθρωπο που με ενδιαφέρει. Δεν με ρώτησες αν είναι με αύτήν που θέλω και αν τα μάτια ταξιδεύουν στο κενό απλανή ψάχνοντας κάποια που δεν είναι εκεί όσο είμαι έξω πάντως...για την ώρα είναι με φιλους. Ειναι και αυτό ένδειξη μη ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ μηπως? Ισως είναι καλύτερα να αυτοκτονήσω για να θεωρηθεί ότι είμαι σταθερός με την Ταυρίσια εβδομάδα αστάθειας? (με την ίδια λογική αν πάει ένα αυτοκίνητο στη λάθος λωρίδα να το αφήσουμε για να είναι σταθερό μέχρι να τρακάρει)Εχω αρνηθει τη χαρά στον ευατό μου τόσο πολύ τον τελευταίο καιρό και τρώγομαι στο σπίτι, μπαίνω αναγκαστικά στο σταρντομ κάποιες στιγμές και διαβάζω σχόλια που δεν κερδίζω κάτι απο αυτά(ολο για πράγματα που έχουν να κάνουν με χαστούκια και απέλπιδους έρωτες και την επιθυμία των άλλων να αυτοκτονήσουν ή παρόμοια, πολλά απο αυτά εξόφθαλμα για την πλάκα της υπόθεσης και απο ανία, τα έχω δει και αλλού άλλωστε, δεν το κρίνω ας διασκεδάσουν όπως θέλουν οι άλλοι).

 Σκέφτομαι πόσο άσχημο είναι να μην έχεις αυτό που σου φέρνει χαμόγελα η σκέψη του, και προσπαθώ να βρω τρόπους να μην το σκεφτώ τόσο γιατί δεν είναι ευχάριστη η έλλειψη(όσους σας λείπει και εσάς κάτι με καταλαβαίνετε). Εδώ δεν τα καταφέρνω. Φαντάστηκα ότι θα με βοήθαγε να μιλήσω για κάτι άσχετο, αλλά ήταν ανούσια η σκέψη. Δεν ελέγχεται όταν έχεις να κάνει με τόσους εξωτερικούς παράγοντες που δουλεύουν οργανωμένα και με αποκλειστικό σχέδιο, θα έλεγε κανείς να σου σπάσουν τα νεύρα...τυχαίο? Φυσικά μια απο τις μεθόδους να μην το έχω στο μυαλό μου θα είναι και οι φίλοι, γιατί να κάτσω σπίτι όταν αυτό που με ενδιαφέρει δεν είναι εκεί?

Και όλη μέρα έξω να ήμουνα καλύτερα θα ήταν, να απασχολώ τον ευατό μου, μέχρι να σκεφτώ τι κάνουμε(που φυσικά σε δύο μέρες ας πούμε δε γίνεται). Αρα σαφώς και έχω έξοδο σήμερα. Και ας μη περάσω και καλά, δεν πειράζει, τουλάχιστο θα έχω πραγματικούς ανθρώπους γύρω μου, που με νοιάζονται και με θέλουν χαρούμενο(με την καλή έννοια, όχι σε βάρος μου, ούτε σε βάρος τους) και όχι σκοτεινιασμένο.