μην απελπιζεσαι,ολοι εχουμε βασανα αλλος μικροτερα και αλλος μεγαλυτερα.Να παιρνεις κουραγιο απο τα παιδια σου που σε χρειαζονται.Σου ευχομαι τα καλυτερα.
Σαν ταυρίνα που είσαι, βάλε την λογική και την ψυχραιμία σου μπροστά. Καμιά φορά εμείς οι άνθρωποι παρασυρόμαστε και χάνουμε την ουσία των πραγμάτων αλλά και της ίδιας της ζωής. Δεν γεννιόμαστε για να μας πηγαίνουν όλα τέλεια στη ζωή. Για σκέψου λίγο πόσο βαρετό θα ήταν. Οι δυσκολίες είναι για να τις ξεπερνάμε και μέσα απο αυτές να διαμορφώνουμε χαρακτήρα και να γινόμαστε πιο δυνατοί.
Διακρίνω πανικό και απελπισία στον τρόπο που γράφεις, δεν ξέρω τι προβλήματα έχεις και νιώθεις έτσι, αλλά πρέπει να ξέρεις οτι αξίζει να στενοχωριόμαστε μόνο για σοβαρά θέματα υγείας. Εάν είμαστε υγιείς, όλα τα άλλα γίνονται. Γράφεις: " ...κ τωρα που ειμαστε ενα βημα πριν την Αργεντινη,εσπασα...." Δεν ξέρω εαν κατάλαβα καλά, αλλά νομίζω οτι το θέμα σου έχει να κάνει με το οικονομικό. Όλο αυτό που συμβαίνει, δεν συμβαίνει μόνο σε σένα. Συμβαίνει σε όλους μας, όλοι έχουμε πρόβλημα με τα χρήματα. Ζούμε μια περίοδο ανακατατάξεων παγκοσμίως, έχουν ανατραπεί πολλά που τα θεωρούσαμε δεδομένα, και πιστεύω οτι ακόμη έχουμε πολλά να ζήσουμε και να δούμε. Εαν δεν γίνεις μέρος αυτών των αλλαγών θα δυσκολευτείς να συνεχίσεις παραπέρα. Μην τελείς εν μέσω πανικού και παραλογισμού. Η αυτοκτονία είναι μια έκφραση εγωισμού, σκέφτεσαι να απαλλάξεις τον εαυτό σου απο ο,τι σε βασανίζει, αλλά δεν σκέφτεσαι τι θα γίνουν τα 2 παιδιά σου που σε χρειάζονται και στηρίζονται σε σένα. Εαν τα εγκαταλείψεις, θα τα προδώσεις, και είμαι σίγουρη οτι κάτι τέτοιο δεν το θέλεις. Δεν γνωρίζω πως είναι η ζωή σου, αν δουλεύεις ή αν είσαι στο σπίτι. Αν δεν δουλεύεις ασχολήσου με κάτι ή μίλησε με κάποιον ειδικό που θα σε βοηθήσει να οργανώσεις τις σκέψεις σου. Όλοι περνάμε απο διάφορα στάδια απαισιοδοξίας και μας παίρνει απο κάτω. Αλλά ξανανεβαίνουμε, γιατί όσο ζούμε επιβάλλεται να ζούμε τη ζωή στο έπακρο με τα καλά της και τα κακά της, γιατί η ζωή είναι θείο δώρο που δεν το εκτιμάμε παρά μόνο όταν απειλειται ή το χάσουμε.
Στάσου λίγο και δες γύρω σου, ψύχραιμα, δεν είσαι μόνη σου σε όλο αυτό. Γίνε πιο ευέλικτη, ακολούθησε τις αλλαγές χωρίς πανικό. Και το πιο σημαντικό, οργάνωσε το μυαλό και την σκέψη σου μόνη ή με βοήθεια.
τα πιο ωραια πραγματα ερχοντε εκει που δεν το περιμενεις λεει ενα αγαπημενο μου τραγουδι.....την εχω περασει αυτην την φαση που λες.....καμια φοαρα εβγαινα στο μπαλκονι για τσιγαρο και μου φαινοταν τοσο δελεαστικο το πεζοδρομιο απο κατω που τρομαζα με τον εαυτο μου....αλλα να ξερεις ενα πραγμα...οταν πιανεις πατο,το μονο που μπορει να συμβει μετα ειναι η ανηφορα....αναγκαστικα θα ανεβεις..και πιστεψε με μετα γινεσαι τοσο δυνατος που δεν σε αγγιζει σχεδον τιποτα.γιατι ξερεις οταν εχεις ζησει ασχημες καταστασεις,μετα τα καθημερηνα σου φαινοντε αστεια να τα ξεπερασεις.δεν ξερω τι καταστασεις περνας αλλα να ξερεις ενα πραγμα....εχει ο θεος....κι οταν ερχεσαι σε τετοιοσημειο ναλες ενα πραγμα.....θα περασει...και καποτε ισως γελαω μαυτα....εγω μπορει να μην γελαω μ αυτα που εζησα αλλα περασανε....κι αν ξαναρθουν παλι θα περασουν...αλλωστε αυτο δεν ειναι η ζωη?
.........
Διακρίνω πανικό και απελπισία στον τρόπο που γράφεις, δεν ξέρω τι προβλήματα έχεις και νιώθεις έτσι, αλλά πρέπει να ξέρεις οτι αξίζει να στενοχωριόμαστε μόνο για σοβαρά θέματα υγείας. Εάν είμαστε υγιείς, όλα τα άλλα γίνονται. Γράφεις: " ...κ τωρα που ειμαστε ενα βημα πριν την Αργεντινη,εσπασα...." Δεν ξέρω εαν κατάλαβα καλά, αλλά νομίζω οτι το θέμα σου έχει να κάνει με το οικονομικό. Όλο αυτό που συμβαίνει, δεν συμβαίνει μόνο σε σένα. Συμβαίνει σε όλους μας, όλοι έχουμε πρόβλημα με τα χρήματα. Ζούμε μια περίοδο ανακατατάξεων παγκοσμίως, έχουν ανατραπεί πολλά που τα θεωρούσαμε δεδομένα, και πιστεύω οτι ακόμη έχουμε πολλά να ζήσουμε και να δούμε. Εαν δεν γίνεις μέρος αυτών των αλλαγών θα δυσκολευτείς να συνεχίσεις παραπέρα. Μην τελείς εν μέσω πανικού και παραλογισμού. Η αυτοκτονία είναι μια έκφραση εγωισμού, σκέφτεσαι να απαλλάξεις τον εαυτό σου απο ο,τι σε βασανίζει, αλλά δεν σκέφτεσαι τι θα γίνουν τα 2 παιδιά σου που σε χρειάζονται και στηρίζονται σε σένα. Εαν τα εγκαταλείψεις, θα τα προδώσεις, και είμαι σίγουρη οτι κάτι τέτοιο δεν το θέλεις. Δεν γνωρίζω πως είναι η ζωή σου, αν δουλεύεις ή αν είσαι στο σπίτι. Αν δεν δουλεύεις ασχολήσου με κάτι ή μίλησε με κάποιον ειδικό που θα σε βοηθήσει να οργανώσεις τις σκέψεις σου. Όλοι περνάμε απο διάφορα στάδια απαισιοδοξίας και μας παίρνει απο κάτω. Αλλά ξανανεβαίνουμε, γιατί όσο ζούμε επιβάλλεται να ζούμε τη ζωή στο έπακρο με τα καλά της και τα κακά της, γιατί η ζωή είναι θείο δώρο που δεν το εκτιμάμε παρά μόνο όταν απειλειται ή το χάσουμε.
Στάσου λίγο και δες γύρω σου, ψύχραιμα, δεν είσαι μόνη σου σε όλο αυτό. Γίνε πιο ευέλικτη, ακολούθησε τις αλλαγές χωρίς πανικό. Και το πιο σημαντικό, οργάνωσε το μυαλό και την σκέψη σου μόνη ή με βοήθεια.