Όταν κατηγορούμε τον Πλούτωνα, είναι σαν να κατηγορούμε την ίδια τη ζωή που δεν μένει σταθερή. Είναι σαν να ρωτάμε γιατί υπάρχουν τυφώνες, σεισμοί, ηφαίστεια που παραλύουν τις αεροπορικές συγκοινωνίες, γιατί υπάρχουν οικονομικές κρίσεις (καλή ώρα), γιατί πεθαίνουν οι άνθρωποι κλπ. Γιατί ΕΤΣΙ. Αυτές είναι οι συνθήκες της ζωής, είτε μας αρέσει είτε όχι. Σύμφωνα με τη λογική του Πλούτωνα, δεν μπορείς ποτέ να εφησυχάζεις. Δεν μπορείς να λες, έχω ένα σταθερό μισθό, τι ωραία τι καλά, όλη η ζωή μου θα κυλήσει έτσι. Μπορεί. Αλλά, μπορεί και όχι. Και αυτό το όχι, πρέπει να το έχεις κατά νου. Και πάντα να έχεις εναλλακτικές λύσεις.
Ο Πλούτωνας κατά περιόδους περνά όλους μας από ένα τεστ επιβίωσης, γιατί αυτό που τον ενδιαφέρει είναι το ξεσκαρτάρισμα, να διώξει τα παράσιτα. Θα παραμείνουν κοντά μας μόνο αυτοί που θα μπορέσουν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Ο Πλούτωνας, αν θέλετε, ειναι ο πλανήτης του άκρατου φιλελεθερισμού. Μόνο η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει αξία. Δεν έχει πολιτικές πρόνοιας, δεν έχει συσσίτια από την Εκκλησία, δεν έχει επιδόματα ανεργίας, δεν έχει ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους πολύτεκνους... Σου λέει, δεν μπορείς να ζήσεις αυτά τα παιδιά; Να μην τά'κανες. Τόσο απλά και τόσο σκληρά. Δεν πρόκειται να στα μεγαλώσω εγώ. Ανάλαβε τις ευθύνες σου.
Όταν βρεθείς λοιπόν ναυαγός σε ερημονήσι και το μόνο που έχεις να φας είναι αγριογούρουνα, δεν μπορείς να λες, ναι, ξέρετε, είμαι vegetarian και η προσωπική μου ιδεολογία μου απαγορεύει να αφαιρέσω άλλη ζωή. Σεβαστή η ιδεολογία σου, και πολύ σωστή ενδεχομένως, αλλά ο Πλούτωνας σου λέει διάλεξε: Την ιδεολογία σου ή τη ζωή σου; Εσύ θα αποφασίσεις.
Ποιο είναι το κέρδος του Πλούτωνα; Ότι στα δύσκολα φαίνεται ο άνθρωπος. ΔΕΝ θα σφάξεις το αγριογούρουνο, θα μείνεις πιστός στην ιδεολογία σου και θα επιλέξεις να πεθάνεις με αξιοπρέπεια; Μπράβο σου, απέδειξες ότι δεν είσαι μόνο λόγια και έχεις δύναμη ψυχής. Τότε, θα σου στείλει κι ένα πλοίο να σε περιμαζέψει. Θα σφάξεις το αγριογούρουνο; Τότε, φίλε, λυπάμαι, αλλά κάτι πάει στραβά με την ιδεολογία σου και ήταν όλα φούμαρα.
Και στις δυο περιπτώσεις, κέρδος έχεις. Γιατί μαθαίνεις ΠΟΙΟΣ πραγματικά είσαι, πέρα από ρομαντισμούς, ψευδαισθήσεις και παχιά λόγια.
Όλα αυτά βέβαια, ΑΝ επιζήσεις. Γιατί, αν έχεις φτάσει σε ένα σημείο που έχεις τόσο σαπίσει που δεν είσαι σε θέση να παλέψεις για τη ζωή σου και τα πιστεύω σου, τότε θα αποχωρήσεις. Γιατί είσαι επικίνδυνος για τους άλλους ανθρώπους.
Γιατί υπάρχουν κι άλλοι πλανήτες εκτός από τον Πλούτωνα, με εντελώς διαφορετική λογική. Το "ανθρωπόμορφο" που λες κι εσύ είναι γιος/κόρη κάποιου, που θα συντριβεί από τον χαμό του, άρα ο Πλούτωνας συγκρούεται με τη Σελήνη. Ή υπάρχουν Δίας/Ποσειδώνας που βλέπουν νόημα στην ύπαρξη των ανθρωπόμορφων και πιστεύουν ότι όλοι ανεξαιρέτως είμαστε μικροί Θεοί, και το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να το συνειδητοποιήσουμε. Ο μόνος φίλος του Πλούτωνα στην ουσία είναι ο Άρης, που είναι περίπου της ίδιας λογικής. Ο Πλούτωνας δηλαδή, εκπροσωπεί μία αλήθεια, αλλά όχι τη μοναδική. Υπάρχουν κι άλλες.
Αλλά κυρίως γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, ο Πλούτωνας δεν μας αρέσει καθόλου και προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει. Ή καλύτερα, έχουμε κρατήσει μόνο ό,τι μας βολεύει, δηλαδή τους παθιασμένους έρωτες και την έκρηξη της αδρεναλίνης. Που ασφαλώς και είναι χαρακτηριστικά του, αλλά δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτά. Θέλουμε τον έρωτα από τον Πλούτωνα, αλλά όχι τον βιασμό. Δεν μας πειράζει, επίσης, να θανατωθεί ο βιαστής ανηλίκων γιατί είναι ειδεχθής εγκληματίας και παράσιτο. Παράσιτο όμως για τον Πλούτωνα είναι και η κατάκοιτη για 20 χρόνια μάνα μας, που αν δεν ήμασταν εμείς να τη φροντίζουμε και τα μέσα της σύγχρονης ιατρικής, θα είχε πεθάνει προ πολλού. Αυτόν τον θάνατο όμως δεν τον θέλουμε.
Αλλά δεν θέλουμε τον Πλούτωνα ή κομμάτια του Πλούτωνα γιατί δεν μας συμφέρει. Αν δούμε τα πράγματα ξεκάθαρα, στο βάθος μοιάζουμε αρκετά με αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα και αν αυτά θεωρηθούν παράσιτα και ξεριζωθούν, φοβόμαστε ότι κάποτε θα έρθει κι η σειρά μας.
Δεν θα διαφωνήσω!
Η επιχείρηση " να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους" δεν είναι μόνο
υπόθεση με εξωτερικούς στόχους..
Αλλά η διαφορά είναι οτι κάποιοι κάνουν και μια αυτοκριτική αυτοκάθαρση
και αλλάζουν αν όχι μυαλά τουλάχιστον τα όρια τιμών που παίζουν τα
αρνητικά και τα ανέντιμα και κάποιοι δείχνουν να θρέφονται από αυτά.
Γενικώς αυτή η ανάλυση δεν μ ενοχλεί καθόλου, αντιθέτως, αλλά με κάνει
να θέλω να μάθω πώς κατορθώνουμε να συνεχίσουμε όταν δούμε οτι αν και χορτογάγοι εκείνη τη μπριζόλα την τσακίσαμε λόγω ανάγκης.
Και ανάγκη= μοίρα
Και ανάγκη= μοίρα
...συμφωνώ απόλυτα με τα οσα ειπε ο Stargazer....και αλλωστε ο Πλουτωνας ειναι ο πλούτος της ζωής του ανθρωπου...άσχετα αν εμεις τον φοβόμαστε (τον Πλούτωνα), γιατί έχουμε μαθει/βαλτώσει στην ρουτινα της καθημερινότητας.
Ο Πλούτωνας με τις διελεύσεις του, αργά και σταθερά θελει να σε κανει εναν καλύτερο άνθρωπο, καθαρίζοντας τον καθενα μας απ 'οτι περιττό/σαθρό/βρωμικο μας περιβαλλει, αλλά και για να γινουν όλα αυτά, απαιτουν πόνο, πολύ πόνο, κόπο, αγωνα, προσπάθεια, με αποτέλεσμα να μεταμορφωθείς στην κυριολεξία λέμε σ εναν ανωτερο άνθρωπο, απ αυτό που θάσαι προ της διέλευσης Πλούτωνα.
Ο Πλούτωνας δεν ειναι μονο βιολογικος θανατος, αλλά και πλούτος=χρημα/δυναμη υλική και πνευματική, να εκτιμας τις πανανθρωπινες αξιες όπως αυτές θα επιτάσσονται στο περασμα του χρονου και να μαθεις να ελλισεσαι να "ακους" τους ανεμους της αλλαγης και όχι να μενεις στείρος, ακλονητος, ακούνητος....και σε τελική ανάλυση..θελουμε δε θελουμε ο Πλούτωνας θα μας αλλαξει όλους...απλά αυτοι οι οποίοι αντιστέκονται περισσότερο...θα "φάνε" και πιο μεγαλο πακετο πόνου....!
Εφόσον λοιπόν ανάγκη=μοίρα, τότε δεν είμαστε πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι. Όσο ο φόβος του θανάτου (Πλούτωνας) καταδυναστεύει τις ζωές μας, τότε οι πράξεις μας είναι προδιαγεγραμμένες. Και το αγριογούρουνο θα σφάξουμε και άνθρωπο θα σφάξουμε όταν μας θερίσει η πείνα και απειληθεί η ζωή μας. Το να μιλάμε λοιπόν για ελευθερίες, ανθρωπισμούς και ευχέρεια επιλογών όταν έχουμε στέγη πάνω από το κεφάλι μας και τρεχούμενο νερό, είναι δώρον άδωρον. Μόνο όταν είσαι σε κατάσταση εξαθλίωσης και ΔΕΝ ληστέψεις το σούπερ μάρκετ, είσαι ελεύθερος. Μόνο όταν πεις ότι οι αρχές της τιμιότητας και της εντιμότητας είναι για μένα πιο σημαντικές από τη ζωή μου. ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ. Όταν δηλαδή, ο θάνατος γίνει και ΕΠΙΛΟΓΗ πέρα από αναγκαίο κακό. Μόνο τότε είσαι πραγματικά ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ. Όταν οι ζωικές σου ανάγκες περάσουν σε δεύτερη μοίρα. Πόσοι μπορούμε να το ισχυριστούμε αυτό;
Έγραψα οτι ανάγκη= μοίρα ενθυμούμενη τον "παραισθησιακό φιλόσοφο" Β. Ουγκώ τοποθετώντας το στους κλασικούς, συνηθισμένους αν θέλετε άξονες της ανθρώπινης συμπεριφοράς, στο αναμενόμενο.
Ναι ο Πλούτων σε καλέι να μην είσαι αναμενόμενος.
Επαναλαμβάνω οτι ενθουσιάστηκα με την ανάλυση γιατί με παραπέμπει στην ανακάλυψη μου [] οτι η βάση για τα περισσότερα προβλήματά μου είναι ο τρόπος που καλούμαι να τα λύσω και ο τόπος που οι άλλοι περιμένουν από μένα να τα λύσω.
Αλλά η ίδια η παραδοχή αυτή δεν με σώζει γιατί όσο νάναι μια αγκύλωση την παθάινει κανείς.
Είναι υπέρβαση να μπορέσεις πας, όχι ένα βήμα μπροστά ,αλλά ένα βήμα διαφορετικά.
Μπορεί αυτό που λέω να φανεί άσχετο. Με το πέρασμα του χρόνου όμως, πιστεύω ότι ο Πλούτωνας λίγο-πολύ τιμωρεί την αλαζονεία... Επίσης, θυμάμαι πάντα αυτό που αναφέρουν οι άνθρωποι που έφτασαν κοντά στο θάνατο αλλά επέζησαν. Απο κείνη τη στιγμή και μετά, η ζωή τους είναι διαφορετική.... Πολλές φορές, απο εκείνη τη στιγμή και μετά ΑΡΧΙΖΕΙ!
10 stars σε Ντάκου, Fireworks & Argy10 για διάφορους προσωπικούς λόγους που ακριβώς επειδή είναι άκρως προσωπικοί δεν θα αναφερθώ σ αυτούς.
Η Ντάκου το έθεσε υπέροχα.
Ο φονιάς μπορεί να αποκαλυφθεί με 6-8 λέξεις το πολύ.
Στη δεδομένη στιγμή.
Και μετά , gap the mind
ΑΠΟΡΙΑ
Ο Πλούτωνας κατά περιόδους περνά όλους μας από ένα τεστ επιβίωσης, γιατί αυτό που τον ενδιαφέρει είναι το ξεσκαρτάρισμα, να διώξει τα παράσιτα. Θα παραμείνουν κοντά μας μόνο αυτοί που θα μπορέσουν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Ο Πλούτωνας, αν θέλετε, ειναι ο πλανήτης του άκρατου φιλελεθερισμού. Μόνο η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει αξία. Δεν έχει πολιτικές πρόνοιας, δεν έχει συσσίτια από την Εκκλησία, δεν έχει επιδόματα ανεργίας, δεν έχει ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους πολύτεκνους... Σου λέει, δεν μπορείς να ζήσεις αυτά τα παιδιά; Να μην τά'κανες. Τόσο απλά και τόσο σκληρά. Δεν πρόκειται να στα μεγαλώσω εγώ. Ανάλαβε τις ευθύνες σου.
Όταν βρεθείς λοιπόν ναυαγός σε ερημονήσι και το μόνο που έχεις να φας είναι αγριογούρουνα, δεν μπορείς να λες, ναι, ξέρετε, είμαι vegetarian και η προσωπική μου ιδεολογία μου απαγορεύει να αφαιρέσω άλλη ζωή. Σεβαστή η ιδεολογία σου, και πολύ σωστή ενδεχομένως, αλλά ο Πλούτωνας σου λέει διάλεξε: Την ιδεολογία σου ή τη ζωή σου; Εσύ θα αποφασίσεις.
Ποιο είναι το κέρδος του Πλούτωνα; Ότι στα δύσκολα φαίνεται ο άνθρωπος. ΔΕΝ θα σφάξεις το αγριογούρουνο, θα μείνεις πιστός στην ιδεολογία σου και θα επιλέξεις να πεθάνεις με αξιοπρέπεια; Μπράβο σου, απέδειξες ότι δεν είσαι μόνο λόγια και έχεις δύναμη ψυχής. Τότε, θα σου στείλει κι ένα πλοίο να σε περιμαζέψει. Θα σφάξεις το αγριογούρουνο; Τότε, φίλε, λυπάμαι, αλλά κάτι πάει στραβά με την ιδεολογία σου και ήταν όλα φούμαρα.
Και στις δυο περιπτώσεις, κέρδος έχεις. Γιατί μαθαίνεις ΠΟΙΟΣ πραγματικά είσαι, πέρα από ρομαντισμούς, ψευδαισθήσεις και παχιά λόγια.
Όλα αυτά βέβαια, ΑΝ επιζήσεις. Γιατί, αν έχεις φτάσει σε ένα σημείο που έχεις τόσο σαπίσει που δεν είσαι σε θέση να παλέψεις για τη ζωή σου και τα πιστεύω σου, τότε θα αποχωρήσεις. Γιατί είσαι επικίνδυνος για τους άλλους ανθρώπους.
αλλά αν είναι έτσι τότε γιατί μας έχουν πνίξει τα ανθρωπόμορφα και έχουμε βαλτώσει στη μιζερομαμακία?
Αλλά κυρίως γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, ο Πλούτωνας δεν μας αρέσει καθόλου και προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει. Ή καλύτερα, έχουμε κρατήσει μόνο ό,τι μας βολεύει, δηλαδή τους παθιασμένους έρωτες και την έκρηξη της αδρεναλίνης. Που ασφαλώς και είναι χαρακτηριστικά του, αλλά δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτά. Θέλουμε τον έρωτα από τον Πλούτωνα, αλλά όχι τον βιασμό. Δεν μας πειράζει, επίσης, να θανατωθεί ο βιαστής ανηλίκων γιατί είναι ειδεχθής εγκληματίας και παράσιτο. Παράσιτο όμως για τον Πλούτωνα είναι και η κατάκοιτη για 20 χρόνια μάνα μας, που αν δεν ήμασταν εμείς να τη φροντίζουμε και τα μέσα της σύγχρονης ιατρικής, θα είχε πεθάνει προ πολλού. Αυτόν τον θάνατο όμως δεν τον θέλουμε.
Αλλά δεν θέλουμε τον Πλούτωνα ή κομμάτια του Πλούτωνα γιατί δεν μας συμφέρει. Αν δούμε τα πράγματα ξεκάθαρα, στο βάθος μοιάζουμε αρκετά με αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα και αν αυτά θεωρηθούν παράσιτα και ξεριζωθούν, φοβόμαστε ότι κάποτε θα έρθει κι η σειρά μας.
Η επιχείρηση " να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους" δεν είναι μόνο
υπόθεση με εξωτερικούς στόχους..
Αλλά η διαφορά είναι οτι κάποιοι κάνουν και μια αυτοκριτική αυτοκάθαρση
και αλλάζουν αν όχι μυαλά τουλάχιστον τα όρια τιμών που παίζουν τα
αρνητικά και τα ανέντιμα και κάποιοι δείχνουν να θρέφονται από αυτά.
Γενικώς αυτή η ανάλυση δεν μ ενοχλεί καθόλου, αντιθέτως, αλλά με κάνει
να θέλω να μάθω πώς κατορθώνουμε να συνεχίσουμε όταν δούμε οτι αν και χορτογάγοι εκείνη τη μπριζόλα την τσακίσαμε λόγω ανάγκης.
Και ανάγκη= μοίρα
Και ανάγκη= μοίρα
Ο Πλούτωνας με τις διελεύσεις του, αργά και σταθερά θελει να σε κανει εναν καλύτερο άνθρωπο, καθαρίζοντας τον καθενα μας απ 'οτι περιττό/σαθρό/βρωμικο μας περιβαλλει, αλλά και για να γινουν όλα αυτά, απαιτουν πόνο, πολύ πόνο, κόπο, αγωνα, προσπάθεια, με αποτέλεσμα να μεταμορφωθείς στην κυριολεξία λέμε σ εναν ανωτερο άνθρωπο, απ αυτό που θάσαι προ της διέλευσης Πλούτωνα.
Ο Πλούτωνας δεν ειναι μονο βιολογικος θανατος, αλλά και πλούτος=χρημα/δυναμη υλική και πνευματική, να εκτιμας τις πανανθρωπινες αξιες όπως αυτές θα επιτάσσονται στο περασμα του χρονου και να μαθεις να ελλισεσαι να "ακους" τους ανεμους της αλλαγης και όχι να μενεις στείρος, ακλονητος, ακούνητος....και σε τελική ανάλυση..θελουμε δε θελουμε ο Πλούτωνας θα μας αλλαξει όλους...απλά αυτοι οι οποίοι αντιστέκονται περισσότερο...θα "φάνε" και πιο μεγαλο πακετο πόνου....!
Ναι ο Πλούτων σε καλέι να μην είσαι αναμενόμενος.
Επαναλαμβάνω οτι ενθουσιάστηκα με την ανάλυση γιατί με παραπέμπει στην ανακάλυψη μου [
Αλλά η ίδια η παραδοχή αυτή δεν με σώζει γιατί όσο νάναι μια αγκύλωση την παθάινει κανείς.
Είναι υπέρβαση να μπορέσεις πας, όχι ένα βήμα μπροστά ,αλλά ένα βήμα διαφορετικά.
Η Ντάκου το έθεσε υπέροχα.
Ο φονιάς μπορεί να αποκαλυφθεί με 6-8 λέξεις το πολύ.
Στη δεδομένη στιγμή.
Και μετά , gap the mind