Ειναι η αγαπημενη μου στηλη απο το περιοδικο, ειναι πολυ καλο περιοδικο αστρολογιας το συγκεκριμενο. Καθε μηνα ψυχαναλυει και ενα ζωδιο, διαβαστε τους παρθενους:

ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ ΔΩΡΕΑΝ

Γεια σου και χαρά σου πάντα διαθέσιμε και επιφυλακτικέ Παρθένε.
Δε θα σου πω ακόμα καλό φθινόπωρο αφού έχουμε και τον Σεπτέμβριο να κάνουμε ωραίες εξορμήσεις και πιο ωραία κολύμπια... θα σου πω όμως πως ήρθε η σειρά σου να ξαπλώσεις στον καναπέ της ψυχανάλυσης...

Παρθένος: Eπειδή νιώθεις -το γνωρίζουν όλοι όσοι σε ξέρουν- κυρίαρχος του καθήκοντος και απαιτείς ακρίβεια και τάξη, πιστεύεις ότι είσαι ο τέλειος. Και εδώ ακριβώς θα ξεκινήσω με μια διευκρίνηση για το άτομό σου, αγαπημένο αναγνωστόπουλο, Παρθενόπουλο. Άλλο είναι να αναζητάς την τελειότητα, άλλο να νιώθεις κι άλλο να είσαι τέλειος. Δηλαδή, στην προκειμένη περίπτωση «άλλα του λένε του λεβέντη, άλλα τους λέει κι αυτός». Γι’ αυτά και για κάποια λίγα ακόμη, άραξε στον καναπέ, χαλάρωσε και άκου.
Είσαι όμορφος με ωραίο παράστημα, παρατηρητικό βλέμμα, έξυπνο πρόσωπο -λίγο παγερό βέβαια- αλλά ευχάριστη έκφραση. Τα βάδισμά σου έχει αυτοπεποίθηση και το κορμί σου περίσσια χάρη.
Πριν όμως σε πληγώσω -πίστεψέ με καμιά τέτοια πρόθεση δεν είχα ούτε έχω- θα συμφωνήσω με τους ειδικούς -γιατί αυτοί γνωρίζουν καλύτερα- ότι είσαι ένας συνδυασμός λεπτότητας, ευγένειας και αξιοπρέπειας... όταν δεν έχεις… θέματα με τον εαυτό σου. Τι εννοώ; Αν με ρωτάς, σου απαντώ ότι, όταν είσαι στις καλές σου γίνεσαι κανονικός, απλός, καθημερινός άνθρωπος και λίγα σ’ ενδιαφέρουν απ’ όσα νύχτα-μέρα κυνηγάς για να νιώσεις… τέλειος. Αν ζεις έναν έρωτα μια αγάπη ή τελοσπάντων μια ζωή όπως εσύ τη θέλεις και πιστεύεις ότι ο σύντροφός σου θα είναι δίπλα σου σε ό,τι αποφασίζεις, δε θα σ’ αφήσει να πέσεις αν στραβοπατήσεις και θα είναι και όσο μακριά θέλεις, για να μην αισθάνεσαι ότι σ’ εγκατέλειψε και όσο κοντά θέλεις για να μην νιώθεις ότι σε πνίγει... αστράφτεις από ευτυχία κι ευγνωμοσύνη, μπορώ να σου πω, διαφορετικά το υπέροχο όνειρο γίνεται εφιάλτης και νιώθεις παγιδευμένος.
Σε καταλαβαίνω Παρθενόπουλο αναγνωστόπουλο αλλά η σχολαστικότητά σου σε όλα σε προσγειώνει ανώμαλα… συχνά, συχνότατα. Επιθυμείς σιγουριά απόλυτη και αν είναι δυνατόν θέλεις να ελέγχεις και τα συναισθήματα του άλλου.
Μπορεί στα αστρολογικά κιτάπια να σε χαρακτηρίζουν διανοούμενο με ιδιαίτερες ευαισθησίες και πλούσιο εσωτερικό κόσμο, όμως η αλλαγή της διάθεσής σου -το πέρασμα από τη χαρά στη λύπη, τη μια αισιοδοξία την άλλη κάργα απαισιοδοξία- δε νομίζεις ότι σπάει τα νεύρα του άλλου; Άσε που όταν αρρωσταίνεις τρως φλασιές και γίνεσαι τόσο μονομανής που κάνεις εχθρό σου όποιον τολμήσει να σου πει να βγάλεις τα φάρμακα από την τσέπη και να τα βάλεις στη θέση τους, όπως κάνει όλος ο κόσμος. Λες και μόνο εσύ αρρώστησες και μόνο εσύ υποφέρεις.
Ναι, παρθενόπουλό μου, είσαι -σε διάρκεια- το πιο κολλημένο παιδί απ’ όλα τ’ άλλα. Κολλάς σ’ ασήμαντες λεπτομέρειες και κάνεις τόσο μικρά βηματάκια σαν τις μικρές Γιαπωνέζες μ’ εκείνα τα βαριά σιδερένια παπούτσια που τις εκπαιδεύουν για παλλακίδες.
Το ξέρω απογοητεύεσαι εύκολα γιατί είσαι το ζώδιο της εξυπηρέτησης και περιμένεις να κάνει κι ο άλλος το ίδιο με σένα. Κι αν τα πάρεις στο κρανίο ή εκδικείσαι με τον τρόπο σου ή τα ανακατεύεις στο μυαλό σου όλα και φεύγεις από το «είμαι» που βρίσκεσαι συνήθως και πας στο «έχω». Εκεί ακριβώς είναι που αρχίζεις να τυραννάς τον ερωτικό σου σύντροφο. Τον φτύνεις με τον τρόπο σου και ας μη νομίζει ο καημένος ότι βρέχει. Εκείνες τις στιγμές και ώρες βαράς το δικό σου ταμπούρλο. Αφήνεις το κριτικό σου πνεύμα σαν συννεφάκι μαύρο, να γεμίσει την ατμόσφαιρα. Γίνεσαι αδιάκριτος, γίνεσαι σκληρός, γίνεσαι καυστικός -μέχρι που τον τσουρουφλίζεις τον άλλο- και τι δε γίνεσαι! Ποιος, εσύ! Εσύ ο ειλικρινής με το μυαλό ξουράφι!
Ναι, είσαι υπερβολικά έξυπνο αγαπημένο Παρθενόπουλο, αναγνωστόπουλο, αλλά κατά κάποιον περίεργο τρόπο -του Θεούλη θα μου πεις είναι κι αυτά και θα 'χεις δίκιο- δε χρησιμοποιείς την εξυπνάδα σου για να μπορείς να βρίσκεσαι άνετα μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Γιατί βρε παιδί μου χρυσό σε απομονώνει τόσο το καταπληκτικό σου μυαλό; Ε... γιατί;
Ακόμη και στον έρωτά σου, στην αγάπη σου, βάζεις όρια. Τα έντονα πάθη σε ξενερώνουν, γι’ αυτό προσέχεις να μην είσαι εκδηλωτικός ούτε καν λίγο τρυφερός στο άλλο σου μισό. Ζητάς πολλά… πάρα πολλά κι αν δεν τα βρεις, προτιμάς να μείνεις στ’ αυγά σου, μίζερος και μπακούρι. Σε σένα που βρήκες σύντροφο και σου 'κατσε θα πω πως είναι ήρωας τελικά αυτός ή αυτή που σε ανέχεται και μην το αρνηθείς... Δε θέλω κουβέντα… λέξη. Έχεις πάρει χαμπάρι και το ξέρεις καλύτερα από μένα -από τότε που γνώρισες τον εαυτό σου… όσο τον γνώρισες…- ότι δε σε αφορά και δε δίνεις σημασία στην προσωπική σου ζωή, όσο στην επαγγελματική. Δε συγκρίνεται η προτίμησή σου μεταξύ των δύο. Θέλεις οπωσδήποτε να διαπρέψεις. Είτε σε καριέρα είτε σε… υψηλό μισθό. Έτσι μόνο νιώθεις ότι είσαι καταξιωμένος και δεν κάνω λάθος.
Εντάξει! Άντε να συμφωνήσουμε όλοι ότι η τακτικότητα, η εργατικότητα και η πειθαρχία είναι πολύ σημαντικά προτερήματά σου. Σε ερωτώ όμως: γίνεται να έχεις χρονομετρημένη ζωή και στον έρωτα; Και από την άλλη δε θέλεις -γιατί σίγουρα καταλαβαίνεις- να σου πει δυο τρεις κουβεντούλες ο ήρωας σύντροφος για το τι και το πώς θα επιθυμούσε στη σχέση σας; Αρνείσαι, κι αυτό είναι το ερωτικό σου μειονέκτημα, τρελαίνεσαι κι αντιδράς όταν το άλλο σου μισό σε περιμένει πίσω απ’ τη γωνία και σε γεμίζει ενοχές για την τσαμπουκαλεμένη σου συμπεριφορά επειδή πάντα γίνονται όλα όπως εσύ τα θέλεις.
Γι’ αυτό Παρθενόπουλό μου ξαπλώνουμε στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή, για να καταλάβουμε πρώτα, κι ύστερα να ψάξουμε να δούμε τι μπορεί να αλλάξουμε για το καλό μας, μπας και κάνουμε και κανένα βήμα παρακάτω, αν και εσύ είπαμε, δεν τα πας και τόσο καλά με τα βήματα. Πρέπει λοιπόν να καταλάβεις ότι αγάπη για σένα είναι να παρατηρείς με προσοχή τον άλλον από κοντά και να τον αναλύεις σαν μικρόβιο μέσα από το μεγεθυντικό σου φακό. Μήπως δεν είναι όμως έτσι… λέω μήπως.
Αν νομίζεις ότι τελικά έτσι είναι αλλά και να εξακολουθεί το ταίρι σου να σε θεωρεί αναγκαίο κακό και σ’ αρέσει, οκέι, δικό σου το μαχαίρι δικό σου και το πεπόνι… Εγώ όμως οφείλω να πω σε εσάς τα αναγνωστόπουλα που βρήκατε στη ζωή σας ένα Παρθενόπουλο να σας βουβουνίζει τα μυαλά… δεν έχετε να χάσετε και πολλά, αντίθετα έχετε να κερδίσετε, το δισταγμό, τη δυσπιστία, την επιφυλακτικότητα, την καχυποψία και το... στρίμωγμα. Αυτό το τελευταίο θα το φάτε σε γερές δόσεις όταν θα νιώθετε ότι επιθυμείτε να ανοίξετε την ψυχή του Παρθενόπουλου, που έφερε η τύχη στο διάβα σας και θέλετε να το γνωρίσετε καλύτερα. Αμ δε! Ποιος νομίζετε ότι είστε!
Το Παρθενόπουλο δεν πολεμάει για να μη χάσει. Κι ήρθατε εσείς από το πουθενά -ο πάσα ένας ανάξιος- να τον θαυμάσετε; Και πού ξέρει ότι αν ανοίξει τα χαρτιά του, δε θα του χώσετε τη μύτη σας και στα πιο ιδιωτικά του; Κατά βάθος δεν είναι σίγουρος για κανέναν και για τίποτα, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο παντρεύεται και πολύ δύσκολα.
Όσο και να περάσουν τα χρόνια, όσο χοντρός και καραφλούλης να 'ναι εκείνος, όσο χοντρούλα και με κυτταρίτιδα εκείνη, δε θα σταματήσουν τα Παρθενόπουλα να έχουν τις ίδιες ιδιοτροπίες και απαιτήσεις. Συντηρούν αυτά τα παιδιά ένα μοντέλο στο μυαλό τους που μπορεί και να μην υπάρχει καν. Επιπλέον όμως, είναι και αυτάρκεις, τους αρκεί όλα τους τα πράγματα να είναι σε τάξη, όπως εκείνοι τα έβαλαν και κανείς να μην τα αγγίζει, να μην τα ξεσκονίζει, ίσως και να μην περνάει το βλέμμα του καν από τα σημεία που βρίσκονται. Τι να πει κανείς για τα βίτσια του αλλουνού και της αλληνής; Έτσι είναι, αν έτσι νομίζουν, αρκεί εσείς αναγνωστόπουλά μου, αν θέλετε να συντηρείτε την παράλογη αγάπη σας, να δείξετε τα ταλέντα σας και το πνεύμα που διαθέτετε στον Παρθένο σας, ακολουθείτε το πρόγραμμά του, επινοείτε τεχνικά κόλπα, αλλάζοντάς του το πρόγραμμα για να ακολουθήσει κι εκείνος κάποιες φορές τα δικά σας θέλω κι αν στο τέλος δεν τα καταφέρνετε… ταλαιπωρήστε τον… βασανίστε τον. Ο Παρθένος είναι μαζόχας. Στην ερωτική του σχέση θέλει να υποφέρει. Ιδανικός του σύντροφος από αυτήν την πλευρά, αγαπημένα αναγνωστόπουλα, είναι ο Σκορπιός. Και δεν έχω εξήγηση, αν με ρωτάτε, γιατί αυτοί οι τόσο τέλειοι και δύσκολοι σε όλα, όταν αγαπούν θέλουν να υποφέρουν. Ό,τι κι αν πω θα σας γελάσω. Μη νομίζετε… και η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Κάποιοι άλλοι που έχουν μεγάλη εμπειρία με Παρθενόπουλα μιλάνε για ένα καλό μαστίγωμα. Είναι ο μόνος τρόπος για να μην αισθάνονται απογοητευμένοι κι ανικανοποίητοι στην ερωτική ζωή τους. Και δε θα τους βλάψει σε τίποτα να τους το προσφέρετε από καιρό σε καιρό αφού όταν αγαπούν είπαμε… θέλουν ζόρι και κουπί.
Ναι, παρθενόπουλά μου, από εσάς τους ίδιους έχουν φανερωθεί τα χούγια σας. Εσείς οι ίδιοι δείχνετε ότι είστε προικισμένοι μεν, δύσκολοι δε. Εσείς έχετε φέρει στο αμήν τους εκάστοτε συντρόφους σας από τη σχολαστικότητά σας. Η «ψειρολογία» σε όλο της το μεγαλείο σας εκφράζει απόλυτα. Το μόνα πλάσματα στον κόσμο που είστε σε θέση να μαζέψετε στατιστικά δεδομένα για τις ψείρες της Αφρικής και να γράψετε ιστορία της εξέλιξης της κατσαρίδας είστε εσείς. Κι όλα αυτά με μια απίστευτη λογική που σας διακατέχει από την αρχή ως το τέλος. Φτάνει πια, δε νομίζετε ότι η πολλή λογική βλάπτει; Το θέμα είναι να βγείτε και λίγο έξω από αυτήν και να πάτε καμιά τσάρκα στον κόσμο. Δε χορτάσατε από τον δικό σας; Τι σας ρίχνουν τέλος πάντων στο νερό και δεν το ξέρετε, γιατί άλλη ερμηνεία δεν μπορώ να δώσω.
Και να ξέρεις, φίλε Παρθένε, πως οι άλλοι δεν μπορούν να συγχωρούν τους τέλειους ή αυτούς που νομίζουν πως είναι τέλειοι… Σφύριξα κι έληξες λοιπόν και καλές βουτιές σε… παρθένες παραλίες.