εγώ έχω την μεγάλη τύχη να έχω τον ΤΕΛΕΙΟ άντρα δίπλα μου στην κυριολεξία !!!!!! Εγώ του κάνω βέβαια την ζωή λίγο δύσκολη όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι του την κάνουν όμως αυτός συνεχίζει και είναι καλόκαρδος , έξυπνος , προστατευτικός , γοητευτικός( μαναράκι) , πάντα λογικός , γενεόδωρος , φιλότιμος , πιστός , καταβάθος πολύ ευαίσθητος αλλά άντρας με @@ που σου βάζει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι με τα λόγια και τις πράξεις του αλλά μόνο για το καλό σου ταυτόχρονα σε αφήνει ελεύθερο να κανείς τις επιλογές σου και τα λάθη σου , κι είναι μόλις 26! ένα θαύμα της φύσης ! ΕΙΝΑΙ Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΑ ! 2 χρονια τώρα είμαστε το ίδιο ερωτευμένοι με τις αρχές και τον ευχαριστώ που υπάρχει ! Στις συναστρίες βγαίνει ότι είμαστε αδερφές ψυχές αν και γω δεν τον φτάνω σε πολλά ! Και όλα αυτά θέλω να τα πω για να αποδείξω πως ο τέλειος άντρας η γυναίκα υπάρχουν στον κόσμο ακόμα και σήμερα το θέμα είναι να είμαστε εμείς έτοιμοι να τους αναγνωρίσουμε και να τους αγαπήσουμε αληθινά και κυριολεκτικά !
Πιστεύω οτι δεν υπάρχει ο "τέλειος" σύντροφος..μια σχέση αποτελείται από 2 ανθρώπους κ η αλληλεπίδραση μεταξύ τους κάνουν τον τέλειο συνδυασμό.Όχι μόνο ο ένας.
Επίσης,πιστεύω οτι το σωστό "timing" είναι που θα κάνει τη διαφορά.Αν πετύχεις τον άλλο στην καλύτερη φάση της ζωής του,τότε ναι,θα σου φερθεί πολύ καλά,αν όχι,θα ξεσπάει πάνω σου-όχι κατά κανόνα φυσικά,στην πλειοψηφία.
Τέλος,δεν πιστεύω κ στις "αδερφές ψυχές",αυτό το "meant-to-be".2 άνθρωποι αγαπιούνται κ θέλουν να ζήσουν μαζί έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα,κάποιες κοινές εμπειρίες κ κάποια τριβή,αναπόφευκτη μεταξύ τους.Μόνο έτσι καταλαβαίνεις οτι βρήκες κάποιον που σε πληρεί όσο το δυνατό περισσότερο.
Άλλωστε,αν ταιριάζαμε με το έτερον-ήμισυ 100% θα ήταν βαρετά,δεν θα είχε πλάκα.
"Έρωτας δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα"
Καλημέραααα!!!!
εμενα παλι μου φαινεται οτι περιγραφεις εναν καρκινο.....μοιαζει με εναν πρωην μου πολυ αλλα αυτο δεν το λεω σαν απαραιτητα καλο.....αλλα ειμαστε και εμεις οι ταυρινες ομως......χαχαχαχαχ
Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΑΝΤΡΑΣ....
Επίσης,πιστεύω οτι το σωστό "timing" είναι που θα κάνει τη διαφορά.Αν πετύχεις τον άλλο στην καλύτερη φάση της ζωής του,τότε ναι,θα σου φερθεί πολύ καλά,αν όχι,θα ξεσπάει πάνω σου-όχι κατά κανόνα φυσικά,στην πλειοψηφία.
Τέλος,δεν πιστεύω κ στις "αδερφές ψυχές",αυτό το "meant-to-be".2 άνθρωποι αγαπιούνται κ θέλουν να ζήσουν μαζί έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα,κάποιες κοινές εμπειρίες κ κάποια τριβή,αναπόφευκτη μεταξύ τους.Μόνο έτσι καταλαβαίνεις οτι βρήκες κάποιον που σε πληρεί όσο το δυνατό περισσότερο.
Άλλωστε,αν ταιριάζαμε με το έτερον-ήμισυ 100% θα ήταν βαρετά,δεν θα είχε πλάκα.
"Έρωτας δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα"
Καλημέραααα!!!!