Καλημερα... :)

Ειμαι μια ταυρινα που εδω κ 8 μηνες ζουσε εναν ρεαλιστικα ονειρεμενο (ναι καλα διαβασατε) ερωτα με εναν Ιχθυ.

Εγω 25 οκ...εκεινος 20...αλλα ομολογουμενως αρκετα ωριμος και γενικα ημασταν πολυ ταιριαστοι...

Και εκει που ολα πηγαιναν θαυμασια, χωρις πολλες γκρινιες, χωρις προβληματα...με χημεια σωματικη, νοητικη, πνευματικη (κατι που δεν ειχε κανεις μας ξαναβιωσει...) μου κανει ξαφνικα κουβεντα για το μελλον που τον αγχωνει...κ που θεωρει οτι δεν εχουμε μαζι! Και γιατι? Λογω διαφορας ηλικιας...νομιζει οτι εγω απλως χανω τον χρονο μου μαζι του οταν εκεινος δεν μπορει απο τωρα να μου δηλωσει με πραξεις την αγαπη που νιωθει :/

Καλυτερα να γινει τωρα που ολα πανε καλα κ αγαπιομαστε,λεει, παρα μετα απο καποια χρονια που μπορει εγω να θελω αλλα πραγματα που εκεινος δε θα μπορει ακομα να μου προσφερει (λογω διαφορας ηλικιας παντα) κ που σιγουρα θα πονεσουμε περισσοτερο κ οι δυο. :/

Οχι...δεν του ζητησα τιποτα παραπανω, δεν εχω κανενα σκοπο η επιθυμια να δεσμευτω με οποιονδηποτε τροπο για καποια χρονια ακομα...για μενα (κ για εκεινον, το παραδεχτηκε πολλες φορες) τα πραγματα κυλουσαν τελεια κ ερχομασταν ολο κ πιο κοντα συναισθηματικα...αλλα εκεινος αγχωθηκε απο αυτο...κ ως Ιχθυς αντι να το πει το αφησε να φουσκωσει μεσα στο κεφαλι του κ να τον πνιξει...κ μια μερα απλως μου το πεταξε κ χωρισαμε...

Ξερω οτι ειναι πολυ ερωτευμενος...τοσο οσο κ εγω, δεν εθελοτυφλω (κ οχι μονο λογω ζωδιου). Νιωθω οτι πρεπει να επιχειρησω μια επαφη μαζι του κ να προσπαθησω να του εξηγησω οτι υπαρχουν κ αλλοι τροποι να ξεπεραστουν οι φοβοι που μπορει να εχει, οτι δεν αξιζει να πεταξει κατι καλο απο φοβο μονο, γιατι τα καλα πραγματα ειναι ιδιαιτερα δυσευρετα... 

εσεις τι λετε? τι ειναι αυτο που πιανει ωρες ωρες τους ιχθεις και τα τιναζουν ολα στον αερα για πραγματα που "θα/ισως/αμα" γινουν...η ακομα χειροτερα...απο εκει που δεν εχουν προβλημα να σπανε τους κανονες ξαφνικα πνιγονται απο "πρεπει" αλλων...?