Έχοντας εμπειρία με τον Πλούτωνά όμως κατηγορώ αυτόν.

Μου συμβαίνει κάτι πολύ περίεργο πρώτη φορά στη ζωή μου και νομίζω ότι είναι μια πολύ αθόρυβη αλλαγή που έκανε ένα μεγάλο μπαμ χθές. Ημουν πάντα της άποψης να είσαι ανεξάρτητος, να μην έχεις πότέ ανάγκη κανέναν, να μην αφήνεις τις σχέσεις να σε καταπιέζουν και να στερούν το δυναμικό σου της πιθανής εξέλιξης. Πάντα ανεξάρτητη, πάντα δυνατή, πάντα αυτάρκης, ποτέ γυναικάκι.

Και ξαφνικά δεν είμαι πια έτσι. Μου φαίνονται όλα αυτά ένα ψέμμα. Υποκρισίες και μάσκες για να καλύπτουν ότι δεν μπορεί να καλυφθεί για πολύ καιρό. Έχει ξεπηδήσει από το πουθενά μου φάινεται μια τεράστια ανάγκη για συντροφικοτητα και κατανόηση και επικοινωνία που μου φαίνεται αδύνατο να καλυθφεί από τον οποιονδήποτε και με τρομάζει. Όχι απλά με τρομάζει αλλά με τρομοκρατεί γιατί αυτός ο εαυτός που ξεπηδά δεν μου είναι και τόσο γνωστός, δεν ξέρω τι να τον κάνω και πως να τον διαχειριστώ. Και δυστυχώς όλο αυτό έχει συμπέσει με την διαμόνή μου στο εξωτερικό που νιώθω πιο μόνη από ποτέ και συμπεριφέρομαι στα δικά μου μάτια εντελώς αλλοπρόσαλα.

Και το περίεργο είναι πως δεν υπάρχει κάποιο εξωτερικό γεγονός που τροφοδότησε αυτή την αλλάγή αλλά είναι εσωτερική και καταλυτική. Δηλαδή και να θέλω δεν μπορώ να την αρνηθώ.

Που αναπόφευκτα με οδήγησε να κοιτάξω αν συμβαίνει κάτι περίεργο στο χάρτη μου. Και voila να τος πάλι ο Πλούτωνας στον 8ο κοντά στην Σελήνη μου στον Αιγόκερω (την ομολογουμένως καταπιεσμένη σελήνη μου) και να και ο Κρόνος στον Ζυγό στον αναχαιτισμένο 5ο οίκο μου που με αναγκάζει να δω κατάματα ότι δεν στέκει στις σχέσεις μου και να και ο Β. Δεσμός στον τοξότη στον 7ο που νιώθω ότι με αναγκάζει να δώσω όλη μου την ενέργεια στις σχέσεις μου και στους άλλους βάζοντας στην άκρη τον εαύτό μου. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά είναι και ο Ερμής και η Αφροδίτη που δεν με αφήνουν να το βουλώσω το στοματάκι μου και με κάνουν να τα βλέπω όλα ωραία στο 5ο το κωλόσπιτο.

Τι να κάνω όμως που είμαι τρομερά εγωίστρια και όλο αυτό μου είναι τόσο ξένο όπως οι πάγοι στην Αφρική και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Ξέρω πότε άρχισε. Με την περσινή πανσέληνο στον Σκορπιό και όταν πέρασε ο Πλούτωνας πάνω από τη σελήνη μου. Και τότε έκανα την τρελή.

" Άστο θα περάσει δεν είναι τίποτα της στιγμής καπρίτσια."

Και όμως ένα χρόνο μετά είναι μια τόσο μόνιμη αλλαγή που νομίζω δεν μπορώ να την αρνηθώ και είναι ήδη εδώ χωρίς καν να την έχω προσκαλέσει και ούτε καν το κατάλαβα και όμως είμαι ένας άλλος άνθρωπος. Είμαι μια τρελή που κλαίει τα βράδια μετά τις εξόδους της επειδή η μοναξιά που έχει μόνη της επιλέξει πλέον την τρομάζει. Και αυτός ο παλιοπλούτωνας πρέπει να κλέψει την χαρά που μου δίνει ο Δίας μετά από 12 χρόνια? Αμάν πια δεν είναι One man show τον έφαγα τον πλούτωνα με το κουταλάκι θέλω λίγο ασυνέφιαστη καθαρή χαρά από τον Δία.......