Οι Παρθένοι δεν γουστάρουν παντρειές ή οι Ταύροι μόλις δουν δεσμεύσεις αλλάζουν πλανήτη;;; Πάντως... Ζηλεύω πολύ για όσα γράφεις, για να τα γράφεις έτσι θα είναι και αν μπορούσα να στον φέρω πίσω, θα το έκανα, να είσαι σίγουρη! Ενα από τα καλύτερα post, που ίσως και να μην έχει πολύ σχέση με τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα αλλά είναι αυτό που εγώ αποκαλώ Αγάπη πέρα για πέρα και στις μέρες μας λείπει, έχει δώσει τη θέση της στον καταναλωτισμό και στην υπερπληθώρα σεξουαλικών και όχι μόνο προτάσεων με αποτέλεσμα να μην κοιτάμε να σώσουμε αλλά να τα βροντάμε όλα και να φεύγουμε αφήνοντας τους άλλους σύξυλους! Τους άλλους τους οποίους μέχρι χθες λέγαμε "Σ'Αγαπώ"...
http://www.durex.com/en-AU/Products/Vibrators/Pages/PlayPureFantasy1.aspx , einai apo sxesh (sxedon pada) kalutero, pio oikonomiko, xwris adirhseis+extra prhksimata plenetai kai apothhkeuetai eukola, voliko+gia taksidia (pososta den pairnw)+o,ti prepei gia to xeimwna+fusika gia kuria monh, enjoy
(den einai san ade ..autoikanopoihsou-sovara sovarh sumvoulh-protroph katathetw-den prokeitai peri eirwnias) --ps. Sovara: Enjoy
Παιδιά ηταν ζυγος, ο πιο ψυχοβγάλτης ζυγός που υπαρχει κ δεν έφαγε πόρτα,εγώ εφαγα.Απλως γνωρισε μια αλλη που σε λιγες μέρες παντρέυεται αρα κ με τον γάμο μια χαρα τα πάει
moist, 19/10/80 στις 12 το μεσημερι αν κ δεν ξέρω πια τι νοημα εχει,τις αποφασεις του τις πηρε οπως ειχα γραψει πριν λιγο καιρο στην φυλη μου στο αγαπομετρο με τροπο που καθε σουβεντα για επιστροφη ειναι αδυνατη.Δεν τον θελω πισω κ ναι εχει μπλεξει ασχημα,το μετανιωσε μαθαινω αλλα ας προσεχε.
καλα να παθει. ειναι πολυ δυσκολο να το ξεπερασεις και ειναι σεβαστο αυτο. αλλα σκεψου οτι γλυτωσες τα χειροτερα...! τωρα εισαι ελευθερη να ζησεις αυτα που αγαπας και θα βρεθει αυτο που σου αξιζει, αρκει να το πιστευψεις... να εισαι σιγουρη οτι θα το μετανιωσει και θα κλαιει με μαυρο δακρυ. και εσυ θα εχεις ανοοιξει τα φτερα σου για αλλες πολιτειες....θελει χρονο και ηρεμια. φιλια!
ο γαμος δεν ειναι τιποτα...που να δεις οταν μαθεις οτι ετοιμαζεται να γινει μπαμπας...καμια φορα ειμαστε πιο δυνατοι απ οσο νομιζουμε...αν αποστασιοποιηθεις και ασχοληθεις και μ αλλα πραγματα θα τα δεις και ολα φυσιολογικα..και ισως απομυθοπιησεις και πολλα...
κατερίνα, εσύ δεν είσαι τεκνατζού, αλλά μάλλον αυτός έψαχνε μια 'μαμά' για να τον μεγαλώσει και να τον στηρίξει, και μετά άντε γειά...αν μου επιτρέπεις να ρωτήσω, αυτός για ποιό λόγο σε χώρισε, κι επίσης, την άλλη γιατί την παντρεύεται? έχει λεφτά, τη θέλουν οι δικοί του, την άφησε έγκυο, είναι μικρότερη, την καψουρεύτηκε? ...ρωτάω για στατιστικούς λόγους...
@ anastasi: Κάποια περνάει 7 χρόνια της ζωής της με κάποιον που την άδειασε
" Ναι, είναι κ η αγάπη μου να στέκει πεισμάτάρα κ
ανεξάρτητη απ' τον χρόνο κ τον τροπο που μου φέρθηκες που ομως δεν εχει
την δύναμη να μας φέρει κοντα.Οχι πια.."
Οι έρωτες έχουν τρεις δρόμους ( με πολλές παραλλαγές,αλλά στην ουσία, τρεις)
1) Επιτελείται η ζύμωση και το ζευγάρι, βρίσκει οτι έχει περισσότερα κοινά από όσο διαφοροποιήσεις και μάλιστα, όχι μόνο μεταξύ τους αλλά με τις καταστάσεις /περιστάσεις και πάει ένα ένα τα βήματα προς ανάπτυξη / εξέλιξη της σχέσης τους που συνήθως είναι ο στόχος του μαζί ή /και της οικογένειας
2) Επιτελείται η ζύμωση αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και είτε και οι δύο είτε ο ένας εκ των δύο φεύγουν από τη σχέση ή χαλάνε το ερωτικό κομμάτι της σχέσης
3) Ποια ζύμωση? Το ζευγάρι σκοτώνεται και κανιβαλίζει ο ένας τον άλλον
Το Νο 1 δεν έγινε , έγινε το 2 και η katerina άλλαξε level για το 3 πράγμα συγγνωστό καθώς νιώθει εξαπατημένη και πληγωμένη " κ τον τροπο που μου φέρθηκες " και "Ολα αυτά που έγιναν κ με πλήγωσαν"
Είναι στη φάση που αναζητεί δικαίωση ενώ βλέπει οτι τίποτα δεν της τη δίνει.
Μιλάει για την "αγάπη της" που πλέον δεν είναι ικανή να τους φέρει και πάλι μαζί.
Αυτήν της η αγάπη όμως είναι πλέον εμμονική. Μετά από επτά ( 7 ) χρόνια, τα παιχνιδάκια, οι εναλλαγές, οι αλλαγές των ισσοροπιών, οι αναστατώσεις όταν συμβαίνουν με συχνότητα έστω και κάτω από διαφορετικές συνθήκες - καθώς εγώ εισέπραξα οτι ο μεσιέ της έκανε αρκετές λαχτάρες και στο παρελθόν- δεν καλλιεργούν και δεν ευνοούν καμμία αγάπη, αλλά αντιθέτως πείσμα και ένα "εγώ" που θέλει να τραφεί από όλα όσα θεωρεί οτι έχει το δικαίωμα.
Όπως εύστοχα είπε και κάποιο μέλος , νομίζω η sgouro αυτή η κατάσταση είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για τη φίλη μας να βρει το δρόμο της και πράγματα που την ευχαριστούν.
Όσο εμμένει σ αυτήν την φάση και είναι δυστυχής αλλά και δεν ευοδώνει καμμια της επιθυμία είτε παρελθοντική είτε πιο πρόσφατη.
Ο τόπος που διαλέγει να μείνει είναι ένα άγονο μέρος.
συμφωνώ με αυτά που λές Ζούρ, έτσι είναι, υπάρχει αυτός ο ανταγωνισμός, αλλά κατά την άποψή μου είναι λίγο πιο περίπλοκα τα πράγματα...
για να ξεπεράσει κανείς μία τέτοια κατάσταση χρειάζεται χρόνος. δεν είναι εύκολο εκεί που αγαπάς έναν άνθρωπο, πέρασες μαζί του 7 χρόνια και τον θεωρούσες πολύ κοντινό σου να τον ξεαγαπήσεις, να καταπιείς ότι σε πρόδωσε και ξαφνικά να τον κάνεις ξένο. Επίσης δεν είναι εύκολο να αποδεχτείς και τη δική σου αποτυχία και το τέλος μιας διαδρομής στην οποία μπορεί να επένδυσες (κακώς πιθανά) χρόνο και προσπάθεια. και τώρα βρίσκεσαι μόνος, ίσως με τις αναμνήσεις του 'χαμένου παραδείσου', ο 'ριγμένος της υπόθεσης', ηττημένος, αβέβαιος για το αύριο.
κάποιοι άνθρωποι όλο αυτό το διαχειρίζονται πολύ άμεσα, ίσως απλά το απωθούν (?) και μέσα σε χρόνο dt έχουν προχωρήσει. τυχεροί. καποιοι άλλοι χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να το διαχειριστούν. όπως και να το κάνεις είναι μια απώλεια, κάποιοι χρειάζονται να 'πενθήσουν'...χρειάζεται να δώσουν νόημα σε όλο αυτό που τους συνέβη, να δώσουν απαντήσεις στα γιατί, και να πιστέψουν κάπου μέσα τους ότι βγήκαν κι εκείνοι κάπου κερδισμένοι, δεν μπορεί...
σταδιακά, βοηθά να κάνει κανείς τον απολογισμό του, με ειλικρίνεια προς τον εαυτό του πάνω από όλα. να δεί ποιά δικά του στοιχεία θα μπορούσε να δουλέψει προκειμένου να ωριμάσει σαν άνθρωπος, να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη και να ελπίσει ξανά ότι ίσως βρεθεί κάποια στιγμή σε αυτό το καλύτερο μέρος. και κυρίως, να βγάλει επιτέλους αυτά τα ρημάδια τα ρόζ γυαλιά...
@anastasi: Δεν ζήτησα από τη φίλη Ταυρίνα να σηκωθεί αύριο και να είναι μια χαρά, αλλά ίσως όταν νιώσει καλύτερα να θυμηθεί οτι θα πρέπει να φροντίσει τον εαυτό της, όποτε και αν γίνει αυτό, το να νιώσει καλύτερα.
Και σε μένα έχει συμβεί να πέσω όχι στα πατώματα αλλά σε χίλια μέτρα βάθος και να κρατήσει και πολύ, κανα 1,5 χρόνο με 2 και να είναι και πολύ έντονο αλλά όταν συνήλθα, δεν ξαναγύρισα ποτέ πίσω, και όταν λέω πίσω, δεν εννοώ στο συγκεκριμένο άτομο αλλά σε καταστάσεις που θα με ξανάφερναν σ αυτή την κατάσταση.
Απλά δεν ξαναπέφτω ποτέ κάτω από τον 2ο όροφο, ως εκεί
Όλα είναι εμπειρίες και εμείς, το μοναδικό και πλέον πολύτιμο πλάσμα που έχουμε...
"Με βοήθησαν να καταλάβω οτι ο μόνος δρόμος που υπάρχει για μένα ειναι αυτος που θα με οδηγήσει πιο μακριά σου "
Και
παιρνεις ενα δρομο που οσο πιο πολυ φευγεις τοσο πιο πολυ σε λυτρωνει
και αλλο τοσο σε ποναει....Ειρωνια.....Αλλα και συγχρωνος η μεγαλυτερη
αληθεια....Μονο εσυ γνωριζεις τι εγινε μεσα σε αυτα τα 7 χρονια...
Να
σου πω κουραγιο?Να σου πω να κοιταξεις τον εαυτο σου...?Λυπαμαι σε
αυτες τις καταστασεις τα ακους συνεχεια ....Απο φιλους,γνωστους και
αγνωστους...Μονο εσυ και η ψυχουλα σου γνωριζουν πραγματικα τι εχεις
περασει σε αυτους τους 6 μηνες και τι πραγματικα χρειαζεσαι...
Θα σου πω ομως κατι αλλο...Καθε φορα που θα πας να δακρυσεις χαμογελα για οτι πραγματικα αξιζε....
Καθε φορα που θα νευριασεις και νιωσεις αδικια πες ευτυχως γιατι μακρυα του σωθηκα...
Αγκαλιασε ολο αυτον τον πονο και θα ερθει η στιγμη που θα θελεις να τον πεταξεις απο πανω σου...
Είναι λίγο αδύνατο κανείς να κρίνει με σιγουρία, όταν μόνον η μια πλευρά εξομολογείται.
Πάντως αν έχουν γίνει πολλές θυσίες και από τις 2 μερίες, κανείς δεν αναγνώρισε κανενός.
Σαν να μην έγιναν ποτέ
Γλυκό μου λάθος
μαλλον αερας κ ίσως...κοπανιστος!
καμια σχέση!
(den einai san ade ..autoikanopoihsou-sovara sovarh sumvoulh-protroph katathetw-den prokeitai peri eirwnias) --ps. Sovara: Enjoy
Όψεις με Προσωπικο πλανήτη...ειδικά Αφροδίτη;;;
?????!!!!!!!!!!
μια χαρα, χειρωνας στον 5ο κ ποσειδωνας πανω στον asc....
τελεια
(πουτανι)αρη...στο τοξοτη
κελεπουρι ο ζυγος αλλα κ εσυ...τεκνατζου!!
η συναισθηματικη φορτιση εκδηλωνεται με εξαρτηση κ κτητικοτητα.
κατερίνα, εσύ δεν είσαι τεκνατζού, αλλά μάλλον αυτός έψαχνε μια 'μαμά' για να τον μεγαλώσει και να τον στηρίξει, και μετά άντε γειά...αν μου επιτρέπεις να ρωτήσω, αυτός για ποιό λόγο σε χώρισε, κι επίσης, την άλλη γιατί την παντρεύεται? έχει λεφτά, τη θέλουν οι δικοί του, την άφησε έγκυο, είναι μικρότερη, την καψουρεύτηκε? ...ρωτάω για στατιστικούς λόγους...
" Ναι, είναι κ η αγάπη μου να στέκει πεισμάτάρα κ
ανεξάρτητη απ' τον χρόνο κ τον τροπο που μου φέρθηκες που ομως δεν εχει
την δύναμη να μας φέρει κοντα.Οχι πια.."
Οι έρωτες έχουν τρεις δρόμους ( με πολλές παραλλαγές,αλλά στην ουσία, τρεις)
1) Επιτελείται η ζύμωση και το ζευγάρι, βρίσκει οτι έχει περισσότερα κοινά από όσο διαφοροποιήσεις και μάλιστα, όχι μόνο μεταξύ τους αλλά με τις καταστάσεις /περιστάσεις και πάει ένα ένα τα βήματα προς ανάπτυξη / εξέλιξη της σχέσης τους που συνήθως είναι ο στόχος του μαζί ή /και της οικογένειας
2) Επιτελείται η ζύμωση αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και είτε και οι δύο είτε ο ένας εκ των δύο φεύγουν από τη σχέση ή χαλάνε το ερωτικό κομμάτι της σχέσης
3) Ποια ζύμωση? Το ζευγάρι σκοτώνεται και κανιβαλίζει ο ένας τον άλλον
Το Νο 1 δεν έγινε , έγινε το 2 και η katerina άλλαξε level για το 3 πράγμα συγγνωστό καθώς νιώθει εξαπατημένη και πληγωμένη " κ τον τροπο που μου φέρθηκες " και "Ολα αυτά που έγιναν κ με πλήγωσαν"
Είναι στη φάση που αναζητεί δικαίωση ενώ βλέπει οτι τίποτα δεν της τη δίνει.
Μιλάει για την "αγάπη της" που πλέον δεν είναι ικανή να τους φέρει και πάλι μαζί.
Αυτήν της η αγάπη όμως είναι πλέον εμμονική. Μετά από επτά ( 7 ) χρόνια, τα παιχνιδάκια, οι εναλλαγές, οι αλλαγές των ισσοροπιών, οι αναστατώσεις όταν συμβαίνουν με συχνότητα έστω και κάτω από διαφορετικές συνθήκες - καθώς εγώ εισέπραξα οτι ο μεσιέ της έκανε αρκετές λαχτάρες και στο παρελθόν- δεν καλλιεργούν και δεν ευνοούν καμμία αγάπη, αλλά αντιθέτως πείσμα και ένα "εγώ" που θέλει να τραφεί από όλα όσα θεωρεί οτι έχει το δικαίωμα.
Όπως εύστοχα είπε και κάποιο μέλος , νομίζω η sgouro αυτή η κατάσταση είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για τη φίλη μας να βρει το δρόμο της και πράγματα που την ευχαριστούν.
Όσο εμμένει σ αυτήν την φάση και είναι δυστυχής αλλά και δεν ευοδώνει καμμια της επιθυμία είτε παρελθοντική είτε πιο πρόσφατη.
Ο τόπος που διαλέγει να μείνει είναι ένα άγονο μέρος.
για να ξεπεράσει κανείς μία τέτοια κατάσταση χρειάζεται χρόνος. δεν είναι εύκολο εκεί που αγαπάς έναν άνθρωπο, πέρασες μαζί του 7 χρόνια και τον θεωρούσες πολύ κοντινό σου να τον ξεαγαπήσεις, να καταπιείς ότι σε πρόδωσε και ξαφνικά να τον κάνεις ξένο. Επίσης δεν είναι εύκολο να αποδεχτείς και τη δική σου αποτυχία και το τέλος μιας διαδρομής στην οποία μπορεί να επένδυσες (κακώς πιθανά) χρόνο και προσπάθεια. και τώρα βρίσκεσαι μόνος, ίσως με τις αναμνήσεις του 'χαμένου παραδείσου', ο 'ριγμένος της υπόθεσης', ηττημένος, αβέβαιος για το αύριο.
κάποιοι άνθρωποι όλο αυτό το διαχειρίζονται πολύ άμεσα, ίσως απλά το απωθούν (?) και μέσα σε χρόνο dt έχουν προχωρήσει. τυχεροί. καποιοι άλλοι χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να το διαχειριστούν. όπως και να το κάνεις είναι μια απώλεια, κάποιοι χρειάζονται να 'πενθήσουν'...χρειάζεται να δώσουν νόημα σε όλο αυτό που τους συνέβη, να δώσουν απαντήσεις στα γιατί, και να πιστέψουν κάπου μέσα τους ότι βγήκαν κι εκείνοι κάπου κερδισμένοι, δεν μπορεί...
σταδιακά, βοηθά να κάνει κανείς τον απολογισμό του, με ειλικρίνεια προς τον εαυτό του πάνω από όλα. να δεί ποιά δικά του στοιχεία θα μπορούσε να δουλέψει προκειμένου να ωριμάσει σαν άνθρωπος, να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη και να ελπίσει ξανά ότι ίσως βρεθεί κάποια στιγμή σε αυτό το καλύτερο μέρος. και κυρίως, να βγάλει επιτέλους αυτά τα ρημάδια τα ρόζ γυαλιά...
Και σε μένα έχει συμβεί να πέσω όχι στα πατώματα αλλά σε χίλια μέτρα βάθος και να κρατήσει και πολύ, κανα 1,5 χρόνο με 2 και να είναι και πολύ έντονο αλλά όταν συνήλθα, δεν ξαναγύρισα ποτέ πίσω, και όταν λέω πίσω, δεν εννοώ στο συγκεκριμένο άτομο αλλά σε καταστάσεις που θα με ξανάφερναν σ αυτή την κατάσταση.
Απλά δεν ξαναπέφτω ποτέ κάτω από τον 2ο όροφο, ως εκεί
Όλα είναι εμπειρίες και εμείς, το μοναδικό και πλέον πολύτιμο πλάσμα που έχουμε...
υγ: αν ήμουν η κατερίνα, μάλλον θα έβαζα τον τίτλο πικρό μου λάθος (να μην σε ξανακάνω) στο ποστ αυτό...
5Αστερο ετσι απλα....
On topic....
"Με βοήθησαν να καταλάβω οτι ο μόνος δρόμος που υπάρχει για μένα ειναι αυτος που θα με οδηγήσει πιο μακριά σου "
Και
παιρνεις ενα δρομο που οσο πιο πολυ φευγεις τοσο πιο πολυ σε λυτρωνει
και αλλο τοσο σε ποναει....Ειρωνια.....Αλλα και συγχρωνος η μεγαλυτερη
αληθεια....Μονο εσυ γνωριζεις τι εγινε μεσα σε αυτα τα 7 χρονια...
Να
σου πω κουραγιο?Να σου πω να κοιταξεις τον εαυτο σου...?Λυπαμαι σε
αυτες τις καταστασεις τα ακους συνεχεια ....Απο φιλους,γνωστους και
αγνωστους...Μονο εσυ και η ψυχουλα σου γνωριζουν πραγματικα τι εχεις
περασει σε αυτους τους 6 μηνες και τι πραγματικα χρειαζεσαι...
Θα σου πω ομως κατι αλλο...Καθε φορα που θα πας να δακρυσεις χαμογελα για οτι πραγματικα αξιζε....
Καθε φορα που θα νευριασεις και νιωσεις αδικια πες ευτυχως γιατι μακρυα του σωθηκα...
Αγκαλιασε ολο αυτον τον πονο και θα ερθει η στιγμη που θα θελεις να τον πεταξεις απο πανω σου...
Πάντως αν έχουν γίνει πολλές θυσίες και από τις 2 μερίες, κανείς δεν αναγνώρισε κανενός.
Σαν να μην έγιναν ποτέ