όταν λοιπόν πέρασε ο Δίας στον κρυφό, σκοτείνό κήπο του ασυνείδητου, των ονείρων και όλων των κρυφών ευχών, ταλέντων που μπορεί να κρατάς μυστικά και καταπιεσμένα επί τόσα χρόνια και να τα ποτίζεις με δάκρυα, αναστεναγμούς, ελπίδες, να τα τρέφεις με όλη την ονειροπόλα ενέργεια που μπορεί να διαθέτεις και άλλες φορές βιαστικά να παραχώνεις εκεί μέσα και να πετάς ιδέες και ταλέντα που σου φαίνονται παράτολμα, τρέλά, υπερβολικά και απραγματοποίητα, να κρύβεις όλα αυτά που είσαι και όλα αυτά που εύχεσαι να γίνεις, να απωθείς τα όνειρα σου για την ζωή και για τους φίλους που θα ήθελες να έχεις, να έχεις πετάξει εκεί και την ιδεαλίστρια, οραματίστρια, πιο αγνή έφηβη που κάποτε ήσουν, γιατί δεν υπήρχε χώρος για αυτήν σε τούτη την πραγματικότητα τότε.......

Τότε ο Δίας ρίχνει φως και όλα αυτά που κρύβονταν σε μουχλιασμένο, σκοτεινό, υγρό έδαφος, υπόβοσκαν στην άγνοια και στην αφάνεια, ρουφάνε αυτή την λιγοστή ζέστη και αυτό το τόσο αναγκαίο φώς και ανθίζουν βγάζοντας χρώματα και αρώματα και σχήματα και μία ομορφιά που ποτέ δεν φανταζόσουν ότι ολά αυτά, τα πεταμένα και καταπιεσμένα συναισθήματα, απωθημένα και όνειρα, μπορούσαν ποτέ να βγάλουν. Και βλέπεις μπροστά στα μάτια αυτά που είχες ξεχάσει και τα θεωρούσες παράνομα, απογορευμένα και ευτελή να δημιουργούν ότι πιο όμορφο έχεις ζήσει, να σου δίνουν την πιο υπέροχη χρονιά της ζωής σου όχι γιατί σου έφεραν μια μεγάλη ευκαιρία, χρήματα ή τον έρωτα της ζωής σου αλλά γιατί πολύ απλά σε έκαναν να πιστέψεις σε όλα αυτά που είχες ξεχάσει ότι είχαν αξία. Σε έκανε να δεις ότι αυτό που όλοι μπορεί να πιστεύουν ότι είναι ευτελές να αποτελέι το πιο μαγικό στοιχείο της ζωής. Και κυρίως γιατί πίστεψες οτί η ζωή σου μπορεί να γίνει αυτό που κάποτε και πάντοτε κρυφά ονειρευόσουν, γιατί είδες με τα μάτια σου ανθρώπους να το έχουν κάνει πραγματικότητα. Γιατί τίποτα δεν μένει ξεχασμένο για πάντα και τίποτα δεν χάνεται οριστικά και γιατί εκεί που δεν το περιμένεις η ζωή αποκτά μια υπέροχη ομορφιά που αποτελέιται από όλα τα μικρά. Γιατί την πιο υπέροχη μοναδική και όμορφη χρονιά της ζωής μου που θα με τρέφει για χρόνια και τα άνθη, τους καρπούς και τα λουλούδια ακόμη εξετάζω μην πιστεύοντας στα μάτια μου, την έζησα όταν πέρασε ο Δίας από τον κήπο με τα 12 μυστικά και έβγαλε άλλα τόσα στην επιφάνεια. Και όλα τα ενοχικά μου τραυματικά μυστικά έγιναν η δύναμη και η πίστη μου, στον δρόμου που θα συνεχίσω. 

Παρόλο που σχεδόν όλοι γκρίνιαζαν για το κενό πέρασμα του Δία από τον Τάυρο ήθελα να μοιραστώ πως το βίωσα και εγώ που πέρασε πέρυσι από τον 12ο οίκο μου ακουμπώντας ήλιο, άρη, ερμή και χείρωνα, και μόλις τώρα κατάφερα να αξιολογήσω και να κατανοήσω πλήρως την σημασία του.