... κι όταν οι πόρτες του συρμού του χρόνου κλείνουν ...το 1 σπάει σε δυο
ο ένας μεσα κι ο αλλος εξω
ο ένας εδω στον υλικό κόσμο του τώρα κι αλλός εκεί από οπου δεν γυρίζει κανείς... μέχρι να...τί? Να ερθει η λίθη που αργεί και αργεί και δεν ερχεται....
Κι ο συρμός συνεχίζει κανονικά γιατί ετσι ειναι η ζωή... κι οι σταθμοί ερχονται και φευγουν, χωρίς να βλέπεις, χωρίς να ακούς και να καταλαβαίνεις... γιατί η ψυχή εμείνε εκει, σε εκεινη τη σκληρή στιγμή του χρόνου!
Αντέχω κι εγώ
ο ένας μεσα κι ο αλλος εξω
ο ένας εδω στον υλικό κόσμο του τώρα κι αλλός εκεί από οπου δεν γυρίζει κανείς... μέχρι να...τί? Να ερθει η λίθη που αργεί και αργεί και δεν ερχεται....
Κι ο συρμός συνεχίζει κανονικά γιατί ετσι ειναι η ζωή... κι οι σταθμοί ερχονται και φευγουν, χωρίς να βλέπεις, χωρίς να ακούς και να καταλαβαίνεις... γιατί η ψυχή εμείνε εκει, σε εκεινη τη σκληρή στιγμή του χρόνου!
π α γ ι δ ε υ μ έ ν η
ανάμεσα στο εκεί και στο εδώ
ψυχή στο κενό
ζωή στο κενό
μεχρί να... ποιος ξέρει τί?
http://www.youtube.com/watch?v=1SF_XpV8SeE