Athens calling Xanthi
Χρόνια πολλά Reina,
Σου εύχομαι τα καλύτερα, με υγεία, χαρά κ πολλά πολλά χαμόγελα.ΑΑΑΑΑΑ πραγματικά.
Ήθελα να σου στείλω κάτι άλλο αλλά η τεχνολογία μου με πρόδωσε, οπότε θα σου στείλω ένα μικρό παραμυθάκι. Enjoy.
Χρόνια πολλά Reina,
Σου εύχομαι τα καλύτερα, με υγεία, χαρά κ πολλά πολλά χαμόγελα.ΑΑΑΑΑΑ πραγματικά.
Ήθελα να σου στείλω κάτι άλλο αλλά η τεχνολογία μου με πρόδωσε, οπότε θα σου στείλω ένα μικρό παραμυθάκι. Enjoy.
Μια φορά κι ένα καιρό, συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα
συναισθήματα κι οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα, αφού συστήθηκε 3 φορές στην
Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και
περίμενε να ακούσει, ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε:
«Τι είναι το κρυφτό;». Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία
κι η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα
και την Απάθεια -την οποία δε την ενδιάφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι
αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν. Η Αλήθεια δεν ήθελε να
παίξει γιατί ήξερε ότι, ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν. Η
Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό κι ο Άνανδρος δεν ήθελε να ρισκάρει.
«Ένα, δύο, τρία» άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε
ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν, κρύφτηκε στο πρώτο βράχο που συνάντησε.
Η Πίστη, πέταξε στους ουρανούς κι η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου, ο
οποίος με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η
Γενναιοδωρία δε μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε τής φαινόταν
υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της, οπότε το άφηνε
ελεύθερο. Κι έτσι, η Γενναιοδωρία, κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός,
αντιθέτως, βρήκε αμέσως κρυψώνα: ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο
γι'αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στο πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο
Πόθος κρύφτηκαν μέσα σ' ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να
κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από
τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.
«....1000» μέτρησε η Τρέλα κι άρχισε να ψάχνει. Τη πρώτη που βρήκε
ήταν η Τεμπελιά, αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε τη Πίστη,
που μίλαγε στον ουρανό με το Θεό για θεολογία . Ένιωσε το «ρυθμό» του Πόθου
και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου κι αφού βρήκε τη Ζήλια, δεν ήταν
καθόλου δύσκολο να βρει και το Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα, που
δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά σιγά, τους βρήκε όλους εκτός
απ' τον Έρωτα. Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε
πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα
παρατήσει, βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα κι άρχισε να το κουνάει νευρικά
ώσπου άκουσε ένα βογγητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τ' αγκάθια από τα
τριαντάφυλλά, τού είχαν πληγώσει τα μάτια... Η Τρέλα δεν ήξερε πώς να
επανορθώσει! ...έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος, υποσχέθηκε να γίνει ο
οδηγός του Έρωτα. Έτσι από τότε, ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός κι η Τρέλα
πάντα τον συνοδεύει.
Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
συναισθήματα κι οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα, αφού συστήθηκε 3 φορές στην
Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και
περίμενε να ακούσει, ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε:
«Τι είναι το κρυφτό;». Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία
κι η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα
και την Απάθεια -την οποία δε την ενδιάφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι
αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν. Η Αλήθεια δεν ήθελε να
παίξει γιατί ήξερε ότι, ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν. Η
Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό κι ο Άνανδρος δεν ήθελε να ρισκάρει.
«Ένα, δύο, τρία» άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε
ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν, κρύφτηκε στο πρώτο βράχο που συνάντησε.
Η Πίστη, πέταξε στους ουρανούς κι η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου, ο
οποίος με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η
Γενναιοδωρία δε μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε τής φαινόταν
υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της, οπότε το άφηνε
ελεύθερο. Κι έτσι, η Γενναιοδωρία, κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός,
αντιθέτως, βρήκε αμέσως κρυψώνα: ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο
γι'αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στο πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο
Πόθος κρύφτηκαν μέσα σ' ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να
κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από
τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.
«....1000» μέτρησε η Τρέλα κι άρχισε να ψάχνει. Τη πρώτη που βρήκε
ήταν η Τεμπελιά, αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε τη Πίστη,
που μίλαγε στον ουρανό με το Θεό για θεολογία . Ένιωσε το «ρυθμό» του Πόθου
και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου κι αφού βρήκε τη Ζήλια, δεν ήταν
καθόλου δύσκολο να βρει και το Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα, που
δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά σιγά, τους βρήκε όλους εκτός
απ' τον Έρωτα. Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε
πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα
παρατήσει, βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα κι άρχισε να το κουνάει νευρικά
ώσπου άκουσε ένα βογγητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τ' αγκάθια από τα
τριαντάφυλλά, τού είχαν πληγώσει τα μάτια... Η Τρέλα δεν ήξερε πώς να
επανορθώσει! ...έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος, υποσχέθηκε να γίνει ο
οδηγός του Έρωτα. Έτσι από τότε, ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός κι η Τρέλα
πάντα τον συνοδεύει.
Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
θα συμφωνήσω με τα περισσότερα που είπατε...κάποια στιγμή βασικά (μάλλον με την πρώτη επιστροφή)..σου κάνει κουκουτζά κ πρέπει να τον δεις κατάματα..είναι παρόν κ καλώς είναι παρόν...γιατί μπαλατζάρει έναν ποσει από τετράγωνο...
τώρα είναι στο χέρι μας τι θα κάνουμε με δαύτους
* μοιστ όχι μονιμότητα...ασφάλεια/αυτοπεποίθεση..κ από τους άλλους κ εμείς προς τον εαυτό μας...η μονιμότητα είναι εύκολη...μπορείς να βρεις μια αδιάφορη μονιμότητα...τι να την κάμνεις?
http://www.youtube.com/watch?v=fdXxxpD0jEw
κ ερμης στον 5ο!
http://www.youtube.com/watch?v=F9N04abKtgo
καλο απογευμα
ο πλουτωνας δεν ξεπερνιεται με τιποτα γιατι συνδεεται με τον πυρηνα του κυτταρου μας.
ειναι μοιραιος.
τερμα για σημερα η αντιγραφη!!!
οταν το εχεις το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να το χαιρεσαι γιατι αν πιστευεις οτι θα το ξεπερασεις τοτε η αστρολογια ειναι....πιπες!
οκ, αισιοδοξος με εναν αρη στον τοξοτη...παντα θα ειμαι!!
αυτο βεβαια δεν θα συμβει ποτε.
εργαζεται κ κερδιζει χρηματα για να εχει χωρις να τα χαιρεται κ γατζωνεται στη προσωπικη του σχεση αγωνιωντας για τη μονιμοτητα, χανοντας τη συγκινηση της στιγμης η' καταπιεζοντας
τον αλλο.
συνηθως εχουμε ενα ανθρωπο κτητικο που ενοχλει η' προσβαλλει το συντροφο του.
...δειλια στη ζωη.
ντακος θεοδωρος