Χίλια μα χίλια ευχαριστώ για το σχόλιο σου!

Είναι, at least..., mucho agradable (Ισπανιστί: πολύ ευχάριστο) και πραγματικά... γοητευτικά θετικό και άλλο τόσο λογικότατο!!

Ακρίβώς, όπως το είπες. Εγκρίνω και επαυξάνω  τα υπέρτατά  ως προς αυτό δλδ!! Και, ειλικρινά + από μυαλού (κυρίως)*, αλλά και καρδιάς!

..Γιατί, το να 'κλαίγεται' κανείς, στην τελική όλων, ...σόρρυ αλλά για μένα είναι κάτι σαν 'κακομοιριά' -για να μην πω και τίποτα πιο 'χοντρό' κιόλας..  (..βάζω εδώ το 'κάτι σαν', απλώς, για να... μεγαλώσω κι άλλο την πρόταση μου αυτή.. u know..). Και για μένα ο λογικός και ο σωστός, όπως κι εσύ είπες: δεν 'ρίχνει' το φταίξιμο για ότι του σύμβηκε πρώτα στους άλλους γύρω του.. στην μαύρη γάτα που είδε, ..στον -πχ- 'κάπως' γείτονα του, ούτε -έστω- κάθεται, σαν.... γχμ! (u know..), να το διαλλαλεί τριγύρω ή όπου βρεθεί κι όπου σταθεί  (βλέπε και: 'όποιος θυμάται τα παλιά, είναι παλιάνθρωπος'  -κτλ κτλ. Πράγμα που το υποστηρίζω πολύ και σίγουρα έχει μιά κάποια λογική σχέση κι αυτό), αλλά κάθεται το σκέφτεται λίγο (2 λεπτά -το πολύ!) και μετά, 'κρατώντας' μόνο το 'τι έφταιξε' (μαθαίνοντας δλδ, έτσι, απ'το-α λάθος-η του τότε), για τον εαυτό του όμως και μόνο γι'αυτόν, συνεχίζει την ζωή του κανονικά, ξεχνώντας το τελείως ως συμβάν, αυτό καθεαυτό, όμως....   (Έτσι εγώ θεωρώ δλδ ότι είναι το λογικό και το σωστό σε μία τέτοια.. -φαινομενικά- 'στραβή'). Αν κάνω, πάντως, λάθος, θα ήθελα πάρα πολύ ευχαρίστως μία διόρθωση, σ'αυτό.

Πάντως, σόρρυ, αλλά η -κάθε είδους- 'κακομοιριά' και πολύ ειδικότερα αυτή που είναι άνευ λογικής, του στυλ... 'έ, έτσι μού'ρθε τελικά, μωρέ, και έτσι το είπα...', 'έ, αυτό μου βγήκε' -κτλ, χωρίς καμία λογική και 'βάση' δλδ, όχι μόνο δεν την 'πάω' με τίποτα αλλά μου την δίνει πολύ στα νεύρα (και εννοώ αφότου γίνει κάποια -φαινομενική- 'στραβή' κι έπειτα. Και λέω 'φαινομενική' γιατί -κατ' εμέ- πραγματική.. 'στραβή' δεν υπάρχει, είτε τυχαίνει (αλλά γι'αυτό έχουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης όμως), είτε την δημιουργούμε εμείς (από τελείως λάθος 'χειρισμό' καταστάσεων, ή από λάθος αποφάσεις που παίρνουμε τότε..).. Δεν το θεωρώ, σε καμία περίπτωση,  λογικό, ή -έστω- σωστό κάτι τέτοιο δλδ (βλέπε: 'κακομοιριά', αλλά και τα παρεμφερή της)..

Πάντως, στάνταρ, συμφωνούμε ..υπέρτατα κιόλας!, σε πολλά, και επιτέλους: βρίσκω ένα άτομο με ΕΥΣΤΡΟΦΙΑ και, στάνταρ, αδιάσειστη και 'ντουράτη' ΛΟΓΙΚΗ (και δεν μιλάω και τόσο τυχαία τώρα. Φαίνεται ότι είσαι πολύ λογικό και άλλο τόσο έξυπνο +εύστροφο άτομο). Και αυτό το λέω μιλώντας όσο πιο αντικειμενικά μπορώ..

Χίλια συγνώμη για το μεγάλο 'άνοιγμά' μου εδώ (..αχ, αυτή η τάση μου, να επεκτείνομαι λεκτικά, πια!.. άχ...), αλλά μ'αρέσει να λέω πάντα τα πράγματα με το 'όνομά' τους..  έ, κι ας παρεξηγηθώ σ'αυτό 'πάνω' στην τελική..

* = ..μπαρντόν. Υπενθυμίζω: δεν είμαι καθόλου συναισθηματικός τύπος. Άρα, είμαι πιο πολύ 'με το μυαλό'  -όπως και πολύ ορθότατα και, άλλο τόσο,  λογικά ανάφερες,  παρά 'με την καρδιά'  -χωρίς να την θεωρώ όμως και.. άχρηστη κιόλας στην τελική δλδ. Αν έχω 'ξεγελάσει' -λέει- ως προς αυτό: ζητάω χίλια συγνώμη..).



Ειλικρινά, χάρηκα πολύ για το -at least- πραγματικά θετικό σχόλιο σου, φίλη Sissy, που έχει και πολύ γερή λογική βάση, στην τελική, και σ'ευχαριστώ πάρα πολύ γι'αυτό!         ;))