Ρίχνω στη νύχτα μια σπρωξιά
παίρνει φωτιά και ξημερώνει
Στην τελευταία ρουφηξιά
παίρνω όρκο να τελειώσει πια ότι τελειώνει
Μπαίνω στο τρένο την αυγή
για να με βρει σε άλλο μέρος
Η μέρα τούτη που θα μπει
να με γλιτώσει από κει που ήμουνα ξένος
Φεύγω, φεύγω, κάθε μέρα φεύγω
μέτρο, μέτρο, όλο πιο μακριά
Φεύγω, φεύγω, τόσα χρόνια φεύγω
στην καρδιά μου όλο πιο κοντά
Ρίχνω στα μάτια μου ένα φως
και κάνω ανάκριση μονάχος
ο χωρισμένος μου εαυτός
είναι που χώρισε τον κόσμο από λάθος
Άραγε τι να φταίει τι
που ονειρευόμαστε στον ξύπνιο
Και να 'ναι η λησμονιά αυτή
που ανοίγει πόρτες το πρωί στον πρώτο χτύπο
Φεύγω, φεύγω, κάθε μέρα φεύγω
μέτρο, μέτρο, όλο πιο μακριά
Φεύγω, φεύγω, τόσα χρόνια φεύγω
στην καρδιά μου όλο πιο κοντά
Καλημέρα αδέρφια Ταύροι!!! Τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Αν η ζωή μας είναι στάσιμη, αν οι επιλογές μας είναι λάθος, αν ο ήλιος που βγαίνει το πρώι δεν μας ζεσταίνει ως τα βάθη της μοναδικής ψυχής μας, αν οι άλλοι προτιμούν να αγαπούν βλέποντας και όχι νιώθοντας, αν τίποτα δεν δείχνει να πως ο δρόμος που βαδίζουμε είναι αυτός που ονειρευόμασταν όταν περάσαμε το κατώφλι της πόρτας μας, δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε. Ύπαρχουν στιγμές που πρέπει να φύγουμε, να περπατήσουμε σε άλλα μονοπάτια, να κινδυνέψουμε και όχι να ζούμε σε μια προστατευτική φούσκα, να σκοντάψουμε για να ξανασηκωθούμε, να περπατάμε περήφανα και όχι να έρπουμε, να κάνουμε λάθη για να ξαναμάθουμε όσα ήταν δικά μας και τα ξεχάσαμε σε μια ζωή μονότονη και προσχεδιασμένη. Αδέρφια Ταύροι, αλλά και όσοι ετεροζώδιοι μας τιμάτε με την παρουσία σας, αυτή πρέπει να είναι ευχή μας για την κάθε μέρα που ξημερώνει και δεν μας γεμίζει, δεν μας ενθουσιάζει, δεν μας καλύπτει:Να είμαστε πάντα τοληροί, να είμαστε πάντα ανοιχτοί και να μην είναι ο φόβος του αγνώστου η αιτία για να μένουμε θεατές σε ένα έργο που μοιάζει αλλά δεν είναι η ζωή μας.
Ελπίζω να μην περάσετε όλοι για παλαβό με αυτά που γράφω...
Σας χαιρετώ και σας σκέφτομαι πάντα αδέρφια...
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ