Καλησπέρα αδέρφια!!

Το έγραψα και στο εβδομαδιαίο ζώδιο για τον συμπαθή φίλο CAON είμαι άντρας!!Γιατί με έχει μπερδέψει για κοπέλα δεν ξερω αλλά το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τον διαψέυσω... Αφού ξεκαθαρίσαμε τούτο πάμε παρακάτω.

Τώρα τελευταία διαβάζω ένα φανταστικό βιβλίο, το "Ιστανμπούλ" του Ορχάν Παμούκ (όποιος δεν το έχει διαβάσει και δεν είναι εθνικιστής, μισάνθρωπος κλπ ας κάνει τον κόπο). Διαβάζοντας λοιπόν τη ποιητικά θλιμένη περιγραφή για την κάποτε πλούσια και ιστορική πολή που κατοικεί, παραλληλα με τα γεγονότα που στιγμάτησαν την παιδική και νεανική του ζωή, καταλήγω για άλλη μια φορά να σκέφτομαι το ίδιο πράγμα. Είναι η ζωή τίποτα παραπάνω από μια διαδρομή που καθορίζεται από λίγες συγκεκριμένες, αναλοιώτες στη μνήμη και την καρδιά στιγμές; Δεν υπάρχουν για όλους μας εκείνες οι στιγμές μέσα στο χρόνο που πρέπει να κάνουμε μια επιλογή προσώπου, τρόπου ζωής, ρουτίνας και που πάντα έχουν την εικόνα μιας διασταύρωσης, που δεν ξέρουμε ο κάθε δρόμος της που οδηγεί; Που επιλέγουμε βάση ενστίκτου, συναισθήματος και σπάνια λογικής;

Δεν είναι οτι οι στιγμές γυρίζουν για να τιςαναζήσουμε και να αλλάξουμε απόψεις, ούτεότι είμαι σε low ψυχολογία και διερωτόμαι τέτοια πράγματα. Είναι ότι εμείς οι άνθρωποι  νιώθουμε, περισσότερες φορές απ' όσες φανταζόμαστε, τα ίδια πράγματα και σπάνια τα μοιραζόμαστε. Θεωρώ ότι να μοιράζομαι την σκέψη μου με εσάς αδέρφια δεν είναι ούτε μη πρέπον, ούτε κουτό. Μακάρι όλοι να λεγαμε οτι αισθανόμασταν, πόσο πιο λειτουργικές θα ηταν οι σχέσεις, πόσο πιο απλός και όμορφος ο κόσμος.

Μη ξεχνάτε να χαμογελάτε!!

φιλία...