Επειδή ένα κριαράκι μου λεει ότι χανομαι είμαι εδώ και σας χαιρετώ αδέρφια μου, φίλοι και λοιποί επισκέπτες...Λίγες σκέψεις για το φθινώπορο ακολουθούν...
Λοιπόν νομίζω πως είναι η μόνη εποχή του χρόνου που δεν ξέρει κανείς πως να αισθανθεί. Από τη μια το καλοκαίρι απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Η ανεμελειά των διακοπών και η παροδική, χαλαρή πεποίθηση ότι ζώ για το τώρα, για την εικόνα και τους ήχους της αμμουδιάς καθώς το φώς αργοσβήνει, για την ανατολή πάνω σε ένα βράχο, κοντά στο λιμάνι, που τα πλοία έρχονται και φεύγουν, για την παρέα που είναι πραγματικά παρέα μακρία απο την ταχύτητα της πόλης...
Από την άλλη ο χειμώνας έρχεται όλο και πιο κοντά. Η νύχτα κερδίζει σταδιακά τη μάχη απ' το φως της ημέρας. Ο κόσμος πιο μαζεμένος, πιο σφιγμένος, τρέχει γρηγορότερα να προστατευτεί από το κρύο και το σκοτάδι. Ο χειμώνας είναι η εποχή της προστασίας, όπου το σπίτι γίνεται από οικία, καταφύγιο που στεγάζει τις ζεστές στιγμές μας.
Κι εκεί, καπου ανάμεσα, το φθινόπωρο. Η μεταβατική εποχή που την χαρακτηρίζει μια γλυκιά μελαγχολία, προερχόμενη αφ' ενός από τις αναμνήσεις που μας συντροφεύουν από το καλοκαίρι και αφ'ετέρου από την εσωτερική επιθυμία να συγκεντρωθούμε όλο τον χειμώνα σε αυτά που συμμετέχουμε (σχέσεις, δουλειές κλπ). Άλλωστε το φθινώπορο ήταν πάντα η εποχή που οι άνθρωποι θέτουμε στόχους, που κάνουμε όνειρα απ' την αρχή, που δίνουμε δεύτερες (και τρίτες και τέταρτες και πάει λέγοντας) ευκαιρίες σε πρόσωπα και καταστάσεις...
Για όλα τα παραπάνω, αγαπώ το φθινώπορο. Γιατί με κάνει να ελπίζω πως μπορώ να πετύχω, να είμαι πιο ευτυχισμένος, πιο ολόκληρος.
Καλο φθινώπορο σε όλους...
Υ.Γ: Τα παρακάτω τραγούδια πάντα μου θυμίζουν αυτή τη γλυκία μελαγχολία του φθινωπόρου που ανέφερα παραπάνω. Τα αναφέρω σε τυχαία σειρά:
- Bittersweet Symphony - The Verve
- Walk Unafraid - R.E.M.
- Clocks - Coldplay
- As i sat sadly by her side - Nick Cave & The bad seeds
- Tra te e il mare - Laura Pausini
- I've got to see you again - Norah Jones
- Fields of gold - Sting
- Ο κόσμος που αλλάζει - Αλκίνοος Ιωαννίδης
- Φεύγω ακόμη πιο μακρία - Μανώλης Λιδάκης
- Διθέσιο - Άλκηστις Πρωτοψάλτη
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ