Τα πρόσφατα γεγονότα που συνέβησαν με τα υβριστικά mail προς τον blueview μου δίνουν την ευκαιρία να πω την άποψη μου με ένα τραγούδι. Εγώ μέσα στο dome έχω να λέω ότι υπάρχουν φανταστικοί άνθρωποι και λατρεύω να μιλάω μαζί τους (και επειδή όλοι έχουμε αδυναμίες Happy Cloud, CAON, Evangelique, KaMiKaZe, Moo ειδικές χαιρετούρες!!!). Αυτό που με τράβηξε ήταν πως αμέσως αναγνώρισα και αγάπησα πόσο διαφορετικοί είναι σε πολλά πράγματα από εμένα, αλλά και πόσο όμοιοι σε άλλα. Αφήνω το τραγουδάκι να μας ταξιδέψει σε αυτό που θέλω να πω...
As the sun comes up, as the moon goes down
these heavy notions creep around
it makes me think
Long ago I was brought into this life a little lamp
a little lamp
courageous stumbling
fearless was my little name.
But somewhere there I lost my way
Everyone walks the same
Expecting me to step
the narrow path they’ve laid, they claim to
walk unafraid
I’ll be clumsy instead
Hold my love, me or leave me high.
Say “keep within the boundaries if you want to play.”
Say “contradiction only makes it harder”
How can I be what I want to be?
When all I want to do is strip away these stilled constraints
and crush this charade, shred this sad masquerade.
I don’t need no persuading, I’ll trip, fall, pick myself up and
walk unafraid
I’ll be clumsy instead
Hold my love, me or leave me high.
If I have a bag of rocks, to curry as I go,
I just want to hold my head up high.
I don’t care what I have to step over,
I’m prepared to look you in the eye.
Look me in the eye
and If you see familiarity then celebrate the contradiction
help me when I fall to
walk unafraid
I’ll be clumsy instead
Hold my love, me or leave me high.
Πριν καιρό πρωτοπερπάτησα στην ζωή σαν ένας αμνός, θαρραλέος και γεμάτος δέος για την ζωή που ανοιγόταν μπροστά μου. Άφοβος έλεγα πως ήμουν, αλλά κάπου στην πορεία ο δρόμος δεν ήταν τόσο ξεκάθαρος. Όλοι γύρω μου περπατούν σε ένα μονοπάτι, στενό και περιμένουν και από εμένα να κάνω το ίδιο. Γιατί δεν πρέπει να ξεχωρίζω, δεν πρέπει να διαφέρω. Και επειδή δεν διαφέρουν λένε πως είναι απτόητοι. Εγώ όμως προτιμώ να είμαι ατζαμής, να κάνω γκάφες και λάθη...
Τότε μου λένε πως πρέπει να κινούμαι στα όρια τους για να επιζήσω, να συμμετέχω. Λένε πως η διαφορετικότητα μόνο δυσκολεύει την ζωή μας. Μα πως θα γίνω ότι ονειρεύομαι να γίνω αν πρώτα δεν καταργήσω αυτές τις αλυσίδες που με κρατάν, αν δεν διαλύσω την παρέλαση τους και την μασκωδία τους. Δεν θέλω να πεισθώ για αποκρυσταλλωμένες αλήθειες, θα σκοντάψω, θα πέσω, θα μαζέψω τα κομμάτια μου και να περπατήσω άφοβα. Τότε κρατήστε την αγάπη μου εμένα ή αφήστε με ψηλά, εκεί που με πάει η ελεύθερη ψυχή μου.
Αν έχω ένα σακί με πέτρες να κουβαλήσω στο δρόμο που πατώ, θα το κάνω και το μόνο που θέλω είναι έχω το κεφάλι μου ψηλά. Και δεν με νοιάζει τι θα αναγκαστώ να πολεμήσω, να προσπεράσω, να υπερνικήσω, γιατί είμαι προετοιμασμένος να σας κοιτάξω στα μάτια. Κοιτάξτε και εσείς στα μάτια! Και αν ανακαλύψετε οικειότητα, τότε γιορτάστε την διαφορετικότητα μας και βοηθήστε με αν πέσω να σηκωθώ και να περπατήσω άφοβα. Να σας δώσω την αγάπη μου, το είναι μου ή αν δεν θέλετε αφήστε ψηλά εκεί που νιώθω ελεύθερα....
Είμαστε όλοι διαφορετικοί και αυτό είναι που δίνει ποικιλία στη ζωή μας. Όλοι έχουμε τις απόψεις μας σε διαφορετικά θέματα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συζητάμε, να συνομιλούμε και στο τέλος αν διαφωνούμε, με ένα χαμόγελο να γιορτάσουμε την διαφορετικότητά μας. Όποιος δεν μπορεί να δεχτεί την διαφορετικότητα των άλλων δεν μπορεί να αποδεχτεί τον εαυτούλη του και προβάλει το δικό του πρόβλημα πάνω στους άλλους. Αυτό έχω δει μέχρι τώρα, αυτό πιστεύω κι αν είμαι λάθος τότε θα το κουβεντιάσω ευχαρίστως, γιατί ξέρω πως οι διαφορετικές απόψεις υπάρχουν για να κουβεντιάζονται και όχι να επιβάλλονται.
Σας καλημερίζω και σας χαιρετώ όλους. (και πάλι συγγνώμη για το μακρυσκελές αλλά αν με πιάσει δεν με αφήνει..:)
Να χαμογελάτε πάντα!!!!
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ