Παρακολουθηστε τον να μπαινει εντυπωσιακα, μελοδραματικα με τους βαρεις βηματισμους του στην σκηνη και να επιθεωρει το χωρο του.

Να ψαχνει αν ολα τα πραγματα ειναι στην θεση τους, να μυριζει το εδαφος.

Να βγαζει ενα μυρικασμο χαρας στο 1:30 που ολα ειναι οπως τα ηξερε και οπως τα περιμενε. Να χοροπηδαει με ευχαριστηση που βλεπει τις Αιγες να βοσκουν διπλα του, τις λιονταρινες μακρυα, χορτατες κι ακινδυνες ,τις σκορπινες να σκορπανε αλαφιασμενες απο φοβο για  τις οπλες του και το χορταρι ψηλο και πρασινο.

Αλλα ενας Ταυρος, δεν επιτρεπεται να δειχνει την χαρα του τοσο απροκαλυπτα, γινεται τρωτος και ευαλωτος. Η ευαισθησια ειναι επικινδυνο πραγμα.

Στο 2:35, ξαναδειχνει το ποσο σκληροπετσος πρεπει να ειναι. Τα βαρια μουγκανισματα και τα αγρια ρουθουνισματα απο τα κοντραμπασα δειχνουν το θυμο του μεχρι το 3:53.

Οι Ταυροι ομως εχουν κοντη μνημη, δεν θυμαται γιατι θυμωσε και ξαναγυριζει λυγωμενος στο γλυκοπικρο τραγουδι του. Η αφεντρα Αφροδιτη του φλογιζει τα λαγονια και απο το 5:40 τον παρασερνει στον δαιμονικο χορο της. Μεσα σε ενα  διονυσιακο κρεσεντο που στο 8:40 τον κανει να χανει το μυαλο του και τον ελεγχο.

Τελειωνει μεσα στην εκσταση. Το μονο που θελει ειναι χωνει την μουσουδα του χαδιαρικα στον κορφο της παρθενας που τον φροντιζει και το χορταρι να ειναι πρασινο και ψηλο !